Sameiningin - 01.09.1910, Blaðsíða 9

201
tíma áðr liafði heyrzt — tekr ja.fnvel fram öllum sið-
frœða-kenningum, sem lieimrinn fyrir utan kristnina
getr leitt fram á þessarri tíð — og var síðan krossfestr.
Eng-u að síðr breiddust trúarbrögð lians frá þess-
arri byrjan út þangað til milíónir manna hafa gjörzt
fylgjendr hans og hafa lieldr kosið dauða en að sleppa
trú þeirri, sem liann innrœtti hjörtum þeirra. Hér er
sá eini, sem í nítján hundruð ár hefir haft sívaxandi á-
hrif á hjörtu, hugi og líf manna—, sá eini, sem á þessum
tíma hefir meira afli yfir að ráða en noldcru sinni áðr.
Hvernig er unnt að gjöra fyrir því grein? Að slíku dug-
ir eklci að liæðast. „Hvað virðist yðr um Krist?” —
þeirri spurning verðr ekki feykt burt; henni verða menn
að svara. Það er hœgra að trúa því, að hann sé guðlegs
cðlis en að útskýra orð hans, líf hans og dauða á nolck-
urn annan hátt.
Að sömu niðrstöðu komumst vér með annarri rök-
semdafœrslu. Verk það, sem fyrir iionum lá að gjöra,
var meira en svo, að nokkur, sem aðeins var maðr, fengi
það framkvæmt. Enginn, sem aðeins hefði látizt vera
guð, myndi hafa orkað því að frelsa meðbrœðr sína frá
eigingirni þeirra og synd, brvnja þá gegn freistingun-
um, sem koma einsog œstar eftirlanganir og ástríður,
og láta þá verða í samrœmi við guðs vilja. Það þurfti
guð, þann er lítiilækkaði sig svo, að hann gjörðist maðr,
til þess að leiða fram í mannlegri sál það kraftaverk, sí-
fellt áframlialdanda, sem birtist í því, er sá eða sá maðr-
inn tekr að elslca það, sem hann hataði, og hata það, sem
lionum þótti vænzt um, — þannig, að sá, sem áðr en
þessi breyting vai-ð myndi hafa lagt lieilan heim í
sölurnar fvrir það að veita fýsn sinni fullnœgju,
reynist eftir breytinguna til þess búinn að fórna lífi
sínu fvrir það, sem hann trúir að sé rétt, og ber slíka
sjálfsfórn fram fyrir sannfœring sína með hjartan-
legri ánœgju.
Eklci myndi heldr sá, sem aðeins hefði verið maðr,
hafa getað orðið sú fyrirmynd, er annað eins vald hefðí
yfir samvizkum annarra. Þeir menn, sem beztir eru,
hafa sínar takmarkanir, hver sinn brevskleika og sínar