Sameiningin - 01.08.1912, Qupperneq 14

174
samkundustjóra, óSa mannsins í byggö Gerasena, er féll fram-fyrir
honum og hrópaöi: „HvaS hefi eg saman viÍS þig að sælda, Jesús!
sonr guSsi hins hæsta?“ —, skipverjanna á Genesaret-vatnþ er veittu
honum lotningu og sögSu: „Sannarlega ert þú sonr guös.“ Og
sérstaklega ber aS gefa gaum lotningar-merkjum þeim, er lærisvein-
ar hans sýndu honum eftir upprisuna.
Þegar lotningarmerki þau, sem hér um rœSir, voru um hönd
höfS í trúarlegri merkingu, t. d. við helgi-athafnir í musterinu, voru
þau sönnum og lifanda guSi einum ætluS, og þá þaS kom fyrir, aS
þau voru veitt mönnum eSa englum, var þeim ákveðið hafnaS.
Kornelíus féll Pétri til fóta, en Pétr baS hann aS standa á fœtr og
sagSi: „Eg em maSr. sem þú“. I Lystra vildu menn auSsýna þeim
Páli og Barnabas slíka lotningu, en postulunum varS bilt viB og
þeir harSbönnuSu þaS tiltœki og sögSu: „Menn erum vér sem
þér.“ Jóhannes féll fram fyrir fcetr englinum, en engillinn bannaSi
honum og mælti: „Varastu þetta, eg em samþjónn þinn,------------til-
biö þú guS.“
f3amskonar lotning var Jesú sýnd, og vitaS hefir hann ekki síSr
en postularnir og englarnir, aS viSrkenning guSdóms. hans var þar-
í fólgin, en orSalaust veitir hann slíkri lotningu viStöku og lætr sér
hana vel líþa. Þegar vér svo minnumst þess, hversu auSmjúkr
frelsarinn var og laus viS metorðagirnd, hversu vandr hann var aS
virSingu föSursins, en fœrSist sjálfr undan öllum mannvirSingum,
þá getr oss ekki annaS skilizt en aS hann hafi veriS sér þess meS-
vitandi, aS honum bar aS þiggja þá trúarlegu lotningu, sem menn
báru fyrir honum, og láta tilbiSja sig sem guS. Afstaða frelsarans
væri hér öldungis óskiljanleg, hafi hann ekki álitiS sig vera annaS
meira en mann einungis, hversu hátt upphafinri mann sem hann kynni
aS hjifa skoSaS sig. Segjum, aS hann álíti sér beri þessi lotning
sökum Messíasar-tignar sinnar. MeS því viSrkennum vér þá, aS
Messiasar-dœmi hans hafi veriS guðlegt. Svo bæri Messíasi sú
lotning og tilbeiðsla, sem guSi einum ber, þá yrði hann aS vera
annaS en mannlegr Messías. Hann hefir þá hlotiS aS vera guS-
Messías og átt hlutdeild í tign, eiginleikum og eðli guðs.
Ekki þurfum vér aS fullyrSa, aS trú þeirra, sem tignuSu Jesúm
og tilbáSu hann, hafi veriS sjálfum þeim skýr og greinileg. ÞaS
nœgir aS vita, aS þeir höfðu einhverja meSvitund um þaS, aS hann
var yfirmannleg vera, og meS fullri meSvitund um þaS veittu honum
tilhlýSilega lotningu, sem trúarlega merkingu hafSi. Jesús vissi
þetta, og hann gaf því fullkomiS samþykki sitt, og jafnvel hvatti
menn og örvaSi til aS standa andspænis sér einsog væri hann guS
þeirra og drottinn.
Ann,aShvort hefir sjálfsblekking meiri en sögur fara af átt sér
staS hjá Jesú, ellegar þá að hann er sannr guS og sjálfr guS, allrar
lotningar og tilbeiSslu maklegr.