Sameiningin - 01.08.1912, Síða 18

i78
og veru aðeins aS því leyti, sem hann hefir öllum mönnum fremr
veriö af guöi kjörinn sem sonr og hefir þegiö af guöi meiri andans
gjöf. Með hliösjón sérstaklega af guðspjalli Markúsar er þaö kennt
af mörgum frœðimönnunum nýju, að þessi útvalning hans hafi fyrst
fariö fram við skírn hans, þá er hann var þrítugr maðr. Þá hafi
guð fyllt hann heilögum anda og frá þeirri stund hafi hann verið
kjörsonr guðs.
Sv'o sem kunnugt er orðið vilja ný-guðfrœðingar skera framan-
af guðspjöllum þeirra Matteusar og Lúkasar fráscgurnar um getnað
Jesú af heilögum anda og um fœðing hans í heiminn — jólaboð-
skapinn. Losast þeir á þann hátt við guðs-eðli frelsarans eða
guðlegt ætterni hans. Samt eru þeir aðrir í þessum hópi, sem viðr-
kenna fœðingarsögu frelsarans og getnað hans fyrir kraft heilags
anda. En þeim fer líkt og hinum, sem upphaf sonar-stöðu hans
segja verið hafa með skírninni, að þeir telja upphaf hans sem hins
útvalda guðs frá þeirri stund, að manneðlið varð fyrir þeim sér-
stöku áhrifum heilags anda. Hann er maðr án þess að vera af
manni getinn,( en í móðurlífi útvalinn og helgaðr og yfirnáttúrlegum
hœfileikum gœddr. Allt ber raunar að sama brunni: Jesús er út-
valinn maðr, kjörsonr guðs á himnum, en ekki sjálfr guð af himni
kominn og holdi klæddr, samkvæmt guðfrœðinni nýju.
Þeir, sem þeirri skoðun fylgja, að sonar-samband Jesú við guð
sé í því fólgið, að hann sé í manneðlinu fyrir sérstökum guðlegum
áhrifum orðinn og þeirra v'egna guði sameinaðr, benda á það, að
hann kalli líka lærisveina sína syni guðs, eða börn guös, og kenni
þeim að þekkja hann sem föður sinn. Mætti af því álykta, að
Jesús væri einungis sem eldri og þroskaðri bróðir hinna barna
guðs allra, aðeins „primus inter pares“.
Satt er það, að allir getum vér verið synir guðs, og Jesús er
oss öllum bróðir. En eigi að síðr lesum vér það út-úr allri guð-
spjalla-sögunni, að frelsarinn tekr sér afstöðu við föðurinn, sem
hann ætlar sér einum, en engum manni með sér. Hann er sonr
guðs á allt annan hátt en mennirnir. Hann einn á alla hluti' á
himni og jörðu jafnt og faðirinn og hluttakandi í mætti hans og
dýrð að eilífu. Mennirnir fá þess að njóta einungis fyrir milli-
göngu hans og verðskuldan. Hann telr sig aldrei í flokki læri-
sveinanna, þegar um sonar-stöðuna er að rœða. Sjálfum tileinkar
hann sér einkaréttindi sonarins; sömu réttinda verða þeir aðnjót-
andi einungis fyrir það, að þeir eru ástvinir hans og fá þau- sem
gjöf frá honum.
Jesús segir þrásinnis ,,faðir minn“ og „faðir yðar“, en hann
segir aldrei „faðir vor“, þegar hann talar um sig og lærisveinana
til samans. Bœnin, sem vér nefnum faðir-vor, er hér ekki undan-
tekning. Hann leggr þá bœn á varir lærisveinanna einna saman;
biðjið þér þannig, segir hann. Þegar hann biðr með þeim og
fyrir þeim, stendr svo að segja við hlið þeim frammi fyrir guði,