Sameiningin - 01.08.1912, Side 36

196
sjálfr fremr en nokkurn annan. Og klefann VI haföi hann ®
þar sérstaklega útvaiiö fyrir þær, bæöi af því að hœgra
myndi að láta fyrnast yfir tilveru hans en nokkurs annars
af fangelsisklefunum, — og í annan stað sökum þess, aö
sá klefi var gagnþrunginn af líkþrár-sóttnæmi. Því til-
gangrinn var, að koma föngum þessum fyrir þarsem þeir
ekki aðeins væri vel geymdir, heldr og þarsem vitanlegt
var að þeir hlyti aö deyja. MeS þær mœögur var því fariS
þangaö niSr af þrælum um nótt, þá er engir voru viS-
staddir, sem boriö gæti um þaö, hvaS veriS væri aS gjöra.
Til þess svo aS fullkamna villudóms-tiltœki þetta hlóöu
sömu þrælarnir upp múrvegg í klefadyrnar. AS því búnu
voru þeir skildir hver frá öSrum og látnir burt fara þangaS
sem aldrei myndi til þeirra spyrjast. Gratus tók þaS ráö
fremr en nokkurt annaö, aS láta þær mœSgur þarna í jörö
niSr, þarsem enginn var vafi á aS þær myndi deyja, enda
þótt langt yrSi dauðans aS bíSa. MeS því móti varö komizt
hjá ákæru. Og fceri svo mót von, aS þær fyndist, þá þótti
honum sýnt, aS munr hlyti aS verSa á því gjörSr, aS þessi
hegning var yfir þær látin ganga, og hinu, aö lífláta þær
beinlínis. Myndi svo þaö, sem hann gjörSi, aS líkindum á
einhvern hátt mega réttlæta. Til þess aS líf þeirra fengi
sem lengst treinzt útvaldi hann sakamann einn, sem hann
hafSi látiS blinda og skera’ úr tunguna, lét hann í klefa
þann, sem var sá eini, er innangengt var úr í klefa þeirra
mœSgna, og fól honum þaS hlutverk aS koma til þeirra
mat þeim og drykk, er þeim var skammtaSr. Meö engu
móti átti mannaumingi sá þess neinn kost aS segja nokkr-
um frá leyndarmáli þessu, né heldr kynnast svo föngunum
eSa honum, sem lét þennan refsidóim yfir þær dynja, aS
hann síSar gæti til þeirra sagt. MeS því aS láta líta svo
út sem hér væri veriö aS hegna morSingja-hyski nokkru
var vegr til þess greiddr, aS gjöra mætti fasteignir Húrs-
ættar upptœkar, þótti alls ekkert af þeim auSœfum væri
nokkurn tima látiS renna í ríkisfjárhirzluna í Rómaborg.
Messala hinn rómverski hafði hér lagt á ráö meö Gratusi.
SíSasti þáttr hrekkjaráðsins var þaS, aS Gratus vék
gamla fangaveröinum algjörlega frá embætti, — þó ekki
fyrir þá sök, aS þeim manni væri kunnugt um þaS, sem
gjört hafSi verið, því um þaS vissi hann ekkert, heldr sök-
um þess, aS hann aS sjálfsögSu þekkti fyrirkomulag fang-
elsisins neSan-jarðar út-í æsar, og myndi því nálega ó-
mögulegt aS halda gjörSum þessuim leyndum iyrir honum.
MeS meistaralegu hugviti lét því landstjóri gjöra nýja upp-
drætti handa fangaverSinum nýja, og var þar einsog vér
höfum séS algjörlega hlaupiS yfir klefann VI. Þá er hinn
nýi fangavörSr hafSi tekiö viS uppdrætti þessum með fyrr- ®