Prentarinn - 01.04.1963, Blaðsíða 10

Nýju kjarasamningarnip
Seinasti prentaður samningur okkar var undirritað-
ur 8. september 1962. A honum var síðan gerð breyt-
ing 8. júlí 1963, sem fól í sér kauphækkun um 7M>%
og að aukavinna yrði reiknuð út samkvæmt 44 stunda
vinnuviku. Það samkomulag og samningurinn í heild
féll úr gildi 15. október 1963 án nppsagnar. A félags-
fundi 13. október 1963 var samþykkt að óska eftir
svohljóðandi breytingum og stjórn H.I.P. falið að
hefja samningaviðræður við prentsmiðjueigendur:
„1. gr. vinnutími:
Við 2. málsgrein bætist: Sé unnin ankavinna skal
kaffitími vera 10 mínútur áður en hún hefst.
3. málsgrein: I stað „Sé það einróma vilji starfs-
manna“ o. s. frv. komi: „Sé það vilji að minnsta kosti
tveggja þriðju starfsmanna" o. s. frv.
Seinasta málsgrein 1. greinar hljóði svo: Frá og
með 1. apríl til og með 30. september fellur vinna á
laugardögum niður. — Þó mega prentsmiðjur o.s.frv.
standi óbreytt málsgreinina út.
5. gr. Sumarleyfi:
Neðan við greinina komi: Laugardagar, sem ekki
eru vinnudagar á orlofstímanum, teljast ekki til hinna
umsömdu orlofsdaga.
11. gr. Lágmarkskaup:
Vélsetjarar .............................. 2293.54
Handsetjarar og prentarar................. 2178.85
Kvenfólk fyrstu 6 mánuðina............... 1082.57
— næstu 6 mánuðina................ 1161.21
— fullnuma ....................... 1408.26
— eftir 2 ár ..................... 1423.60
— — 3 ár ......................... 1523.65
— — 4 ár.......................... 1689.71
Nemar: 1. ár 35% af samningsk. handsetjara 762.60
— 2. ár 40% - — — 871.54
— 3. ár 50% - — — 1089.43
— 4. ár 60% - — — 1307.31
Hlaupavinnumenn á dag 480.00.
Kaup vélsetjara, handsetjara, prentara og kvenna,
sem vinna vaktavinnu, skal vera fimmtán af hundraði
hærra en að ofan greinir, en kaup þeirra setjara og
prentara, sem vinna eingöngu eða aðallega við dag-
blöð, skal vera tuttugu af hundraði hærra en að ofan
greinir.
23. gr. Um heilbrigðisreglur og ræstingu fer eftir
gildandi lögum og fyrirmælum, og skal þeim nákvæm-
lega fylgt.
27. gr. Samningurinn gildir frá 15. október 1963 til
15. október 1964 og er uppsegjanlegur með eins mán-
aðar fyrirvara af beggja hálfu. Verði honum ekki sagt
upp, framlengist hann um sex mánuði í senn með
sama uppsagnarfresti. Hækki vísitala framfærslukostn-
aðar um 5 stig frá 1. október 1963 til 1. apríl 1964
er heimilt að segja kaupgjaldsákvæðum samningsins
upp með eins mánaðar fyrirvara miðað við mánaða-
mót. Verði breyting gerð á lögskráðu gengi krónunn-
ar, er samningurinn uppsegjanlegur með eins mánað-
ar fyrirvara, miðað við mánaðamót.“
Þann 14. október var þessum kröfum komið á fram-
færi við samningsaðila og sáttasemjara.
Þegar kom til viðnræðna þann 18. október um þess-
ar kröfur kom það fljótt í ljós að prentsmiðjueigendur
töldu sig eiga von á því að ríkisstjórnin gerði eitthvað
til heildarlausnar í kaupgjaldsmálum, og voru því ekki
tilbúnir til samninga við okkur. Þó var ákveðið að
halda samningaviðræðum áfram og var fundur aftur
haldinn 21. október. Hafði þá samningamönnum verið
fækkað í þrjá menn frá hvorum. Frá H.I.P. voru það
Pjetur Stefánsson, Kjartan Ólafsson og Ingólfur Ólafs-
son, frá prentsmiðjueigendum Baldur Eyþórsson,
Gunnar Einarsson og Magnús Astmarsson.
Jafnframt því, sem samningaviðræðum var haldið
áfram, var undirbúin atkvæðagreiðsla til verkfalls-
heimildar og henni lokið 23. október. Samþykktu heim-
ildina 233 félagar, 15 greiddu mótatkvæði og 12 at-
kvæði voru auð eða ógild. Með bréfi til samningsaðila
og sáttasemjara þann 24. október var því boðað verk-
fall, sem hefjast skyldi 1. nóvember 1963.
Þann 24. október átti formaður H.I.P. fund með
félagsmálaráðherra. Gafst þar tækifæri til að túlka
málstað félagsins, en vitneskja um það hver viðbrögð
ríkisstjórnin hygðist hafa í kaupgjaldsmálum fékkst
ekki á þeim fundi. Þó kom það fram, að unnið væri
að samningu lagafrumvarps, sem gera mundi ráð fyrir
bindingu kaupgjalds og verðlags í einhverri mynd.
Frain að þessu hafði ekkert það gerzt, sem ástæða
10