Nýi tíminn - 24.09.1959, Qupperneq 8

NÝI TÍMINN — Fimmtudagur 24. september 1959
Bœði Framsókn og Sjólfstœðis
flokkurinn þurfa hirtingu
Áróðursmenn Framsóknar-
flokksins hafa löngum treyst
því, að með nógum endurtekn-
ingum væri hægt að fá fólk
til að trúa hverju eem væri.
Á því trausti var byggður á-
róðurinn fyrir kosningarnar í
sumar, endurtekið var í sí-
fellu, dag eftir dag, viku eft-
ir viku og mánuð eftir mánuð,
að í þessum einu kosningum
ættu kjósendur úr öllum
flokkum að 'kjósa frambjóð-
endur Framsóknarflokksins til
að stöðva kjördæmabreyting-
una. Hvað eftir annað var
flaggað með nöfnum manna
i Tímanum og Kjördæmablað-
inu, sem allir vissu að voru
í öðrum flokkum eða fylgjend-
ur annarra flokka en Fram-
sóknarf’okksins, og aðrir
beðnir að fara að dæmi þeirra,
„vernda átthagana“, en til
þesS þyrfti í eitt skipti'að gefa
Framsókn atkvæði.
Þessi ósvífna málfærsla
heppnaðist Framsókn furðu
vel. Margir fylgjendur ann-
arra flokka afréðu að kjósa
Framsóknarframbjóðanda í
þetta eina skipti, einungis
vegna kjördæmamálsins. En
þá var Tíminn ekki lengi að
snúa við blaðinu. Strax í
fyrsta Tímablaðinu eftir kosn-
ingar, hafði ritstjórinn stein-
gieymt því hve ákaft hann
hafði biðlað til fylgjenda ann-
arra flokka en Framsóknar-
flokksins að _styðja sig við
einar kosningar, vegna eins
máls. Jafnskjótt og áróðurs-
brella Framsóknar í sumar-
kosningunum hafði haft til-
ætluð áhrif: að færa Fram-
sókn þúsundir atkvæða, var
henni kastað til hliðar. Nú
voru allir kjósendurnir, sem
kosið höfðu Framsókn sam-
kvæmt átakanlegum áköllum
og skírskotun til átthaga-
tryggðar, orðnir gallharðir
fylgismenn Framsóknarflokks-
ins, og liver einasti þeirra tal-
inn tryggur aðdáandi Ey-
steins og Hermanns og Vil-
hjálms Þórs og alls þeirra at-
hæfis fjrrr og síðar.
En svo líður að nýjum kosn-
ingum, og Framsóknarfor-
sprakkarnir þurfa að finna
nýjar leiðir til að halda í fólk-
ið: Nú þýðir ekki lengur
blekkingin sú, að hægt sé að
stöðva kjördæmabreytinguna.
Auðvitað trúði enginn áróð-
urspostuli Framsóknar að það
tækist með sumarkosningun-
um, þeirra tilgangur með
bægslaganginum var að sjálf-
sögðu sá einn að misnota
tryggð fólks við átthagana til
þess að raka saman atkvæð-
um til flokkslegs ávinnings
fyrir Framsóknarflokkinn.
Enda er nú óspart slegið á
nýja strengi. Hver sem les
Tímann þessa dagana, gæti
haldið að Framsókn hefði alla
ævi verið róttækur vinstri
flokkur, málsvari og brjóst-
vörn verkalýðsins í landinu,
y"-1
og aldrei verið kennd við
Sjálfstæðisfiokkinn eða neitt
hans athæfi. Nú reynir Tím-
inn að láta líta svo út að
Framsóknarflokkurinn sé til
þess sjálfkjörinn að vera að-
alandstæðingur afturhaldsins
í landinu, sjálfkjörinn til for-
ystu fyrir vinstri öflum þjóð-
arinnar. Og þessar niðurstöð-
ur eru fengnar með því að
vitna til úrslita kosninganna
í sumar, vitna m.a. til þeirra
þúsunda kjósenda sem létu
tilleiðast að kjósa Framsókn-
Eysteins Jónssonar og Vil-
hjálms Þórs og Hermanns
Jónassonar, sé til þess sjálf-
kjörinn að verða skjól og
skjöldur alþýðunnar á Islandi.
Hvernig sem áróðursmenn
Framsóknarflokksins reyna að
rugla eðlileg skil í íslenzkum
stjórnmálum með „vinstra“
lýðskrumi mánuðina fyrir
kosningar, verða þeir fleiri og
fleiri sem skilja að aðaland-
stæða íslenzks þjóðfélags, eins
og allra annarra sem búa við
sömu þjóðfélagshætti, er and-
Hvað eftir annað hafa þeir tekið höndum saman og fylgzt að
í óhæfuverkum gegn verkalýðshreyfingunni.
arflokkinn í eitt skipti vegna stæða auðmannastéttarinnar
eins máls, en sem sjálfsagt annars vegar og launþeganna
hafa fengið nóg af óheiðarleik
Tímans við túlkun kosningá-
úrslitanna, og láta Framsókn
sigla eina á báti framvegis.
og þá fyrst og fremst verka-
mannastéttarinnar hins vegar,
milli stefnu hnignandi auð-
valdsskipulags og stefnu rís-
andi sósíalisma, sem fram er
borinn af hinni róttæku verka-
lýðshreyfingu. Framsóknar-
flokkurinn hefur ekki verið
hlutlaus áhorfandi í átökum
þessara stétta undanfar’na
áratugi, heldur hefur hann,
hvað eftir annað þegar mest
hefur skorizt í odda fylgt
Reykjavíkurauðvaldi Sjálf-
stæðisflokksins og misnotað
illa fengið þingfylgi til að
framkvæma allar hinar sví-
virðilegustu árásir og þving-
unaraðgerðir gegn verkalýðs-
hreyfingunni, ásamt Sjálfstæð-
isflokknum.
Er ekki til of mikils ætlazt
að alþýða manna taki mark
á fagurgala Framsóknar nú,
fluttum af sömu afturhalds-
foringjum Framsóknarflokks-
ins sem leitt hafa flokk sinn
til árásanna gegn verkalýðs-
hreyfingunni undanfarna ára-
tugi ? Er ekki til of mikils
ætlazt þegar forsprakkar
Framsóknarflokksirts, sem fyr-
ir tæpu ári sprengdu ríkis-
stjórn með verkalýðsflokkun-
um á úrslitakostum um kaup-
lækkun, vilja nú að verkamenn
taki mark á lýðskrumi þeirra
um Framsóknarflokkinn sem
vörn og verju alþýðu gegn
auðvaldi og íhaldi Sjálfstæði3-
flokksins ?
Því svara verkamenn og
aðrir alþýðumenn í kosning-
unum 25. október. Og verka-
menn eiga mikið undir því
að nógu margir svari þeirri
spurningu rétt. Þeir eiga
mikið undir því hvort þeir
bera gæf-u til þess að tryggja
málstað sínum nægilegt þing-
fylgi í kosningunum í næsta
mánuði til þess að takist að
hindra hin skuggalegu áform
Sjálfstæðisflokksins um ráð-
stafanir í efnahagslífi og
markaðsmálum er lilýtu að
þýða stórfellt atvinnuleysi og
kjaraskerðingu. Tryggingin
gegn framkvæmd þeirra ætl-
ana er ekki sú að kjósa Fram-
sóknarflokkinn, sem löngum
hefur fylgt Sjálfstæðisflokkn-
um dyggilega til hvers konar
árása á verkalýðshreyfinguna
og lifskjör verkamanna. Eini
kosturinn sem alþýðúfólk á
völ á nú í vetrarkosningun-
um til að standa vörð um
lífskjör sín og atvinnuöryggi.
er að gera þingflokk Alþýðu-.
bandalagsins nógu sterkan á
næsta kjörtímabili til að
hindra slík áform. Og ekkert
annað en kosningasigur Al-
þýðubandalagsins verður aft-
urhaldsöflunum aðvörun sem
dugar til þess að hindra fyr-
irætlanir þeirra um gengis-
lækkun og kaupbindingu, eyði-
leggingu markaðanna í Aust-
urevrópu og þar af leiðandi
atvinnuleysi. Þá aðvörun þarf
Sjálfstæðisflokkurinn að fá,
— og Framsókn líka.
Og mjög er treyst á minnis-
leysi fólks þegar reynt er að
lýsa Framsóknarflokknum
sem eindregnum andstæðingi
Sjálfstæðisflokksins, andstæð-
um auðvaldi og fésýslubraski.
Einmitt í fésýslubraskinu hef-
ur Framsókn löngum ástund-
að helmingaskipti og sam-
keppni við Sjálfstæðisflokk-
inn, þeir flokkar hafa
að vísu barizt en baráttan
hefur löngum verið um skipt-
ingu illa fengins gróða, illa
fenginnar valdaaðstöðu. Þeir
m<mn innan Framsóknar-
flokksins sem er það alvöru-
mál að vilja berjast gegn auð-
valdi og fésýslubraski hafa
sannarlega ekki svo lítið að
berjast við í flokki sínum, svo
mjög hafa fésýslúmenn og
gróðabraskarar Framsóknar-
flokksins ánetjazt auðklíkum
og auðfélögum íhaldsins í
Reykjavík.
Og þessir afturhaldsmenn
hafa haft völdin í Framsókn-
arflokknum og hafa þau enn.
Þeir hafa fengið því ráðið,
að Framsókri hefur sprengt
hverja einustu ríkisstjórn sem
hún hefur myndað um tveggja
áratuga skeið með verkalýðs-
flokki eða flokkum, með því
að heimta þvingunarlög gegn
verkalýðshreyfingunni eða lög-
boðnar kauplækkanir. Þetta
eru staðreyndir sem er eðli-
legt að rifja upp einmitt
nú, þegar Framsóknarflokkum
inn kyrjar þann són alla daga
að einmitt Framsókn, flokkur
Þýzkir menntaskilanemðr telja Hiflar
hafa veri velgjörðarmann
Iskyggilegt ástand í skólum Vestur-Þýzkalands
— Fortíðinni gleymt
Sögukennsla í vesturþýzkum skólum hefur oröið fyrir verið hann sem batt enda á
almennri gagnrýni undanfarið. Þykir mörgum að í nýj-; neyðina í Þýzkalandi, byggði
ustu kennslubókum í sögu þar í landi sé leitazt við að breiða akvegi og lystiskip. Er
draga fjöður yfir þá glæpi sem Hitler og nazistar frömdu,
og þá ógn sém þeir leiddu yfir milljónir saklausra manna.
Austurríska tímiritið ,,Die
Furche“ hefur birt niðurstöð-
urnar af rannsókn á vestur-
þýzkri sögukennslubók, sem
notuð er í efstu bekkjum
barnaskólanna. 1 þessari
kennslubók stendur ekki eitt
orð um fjöldafangabúðir naz-
ista óg aðeins örfáar línur um
1949-útgáfan 41 bls. 1958-út-
gáfan: 13 bls.
Ríkisþinghússbruninn: 1949-
útgáfan 2i/2 síða. 1958-útgáf-
an: ekki eitt orð.
Gyðingaofsóknirnar: 1949-
útgáfan: 3 bls. 1958-útgáfan:
14 línur.
Andspyrnuhreyfingin: 1949-
gyðingaofsóknirnar. Ekki er útgá.fan: 8 bls. 1958-útgáfan:
ekki eitt orð.
Fjöldafangabúðir nazista:
1949-útgáfan: 5 síður. 1958-út-
gáfan; ekki eitt orð.
Trúarbragðaofsóknir Hitlers:
1949-útgáfan; 2 bls. 1958-út-
gáfan: 4y2 lína.
þar heldur einn staf að finna
um mótspyrnuhreyfinguna á
Hitlerstímanum.
Blaðið ber saman fræðsluna
um þetta efni í kennslubók sem
gefin var út 1949 og í nýju
kennsSubókinni sem gefin var
út ' fyrra. Tekin eru til athug-
unar nokkur atriði úr nútíma- j
sögu Þýzkalands og þykir blað-
inu sem sögukennslan stefni í
mjög hættulega átt. Niðurstað-
an er þessi:
Saga Þýzkalands frá 1914 til
okkar daga: 1949-útgáfan 71
blaðsíða. 1958-útgáfan aðeins
34 síður.
Saga nazistatímabils Hitlers:
Þekkingin í samræmi
við þetta.
Hugsandi mönnurii brá ónota-
lega við og margir rumskuðu
af hugsanasvefni fyrir skömmu,
þegar vesturþýzka sjónvarpið
sendi út viðtal við nokkra
menntskólanema.
Þeir voru m.a. spurðir að því
hvað þeir vissu um Hitler. Þeir
svöruðu því til að það hefði
menntskæilingarnir voru spurð-
ir um gyðingaofsóknirnar, kom
í ljós að þeir höfðu ekki hug-
mynd um hvað það eiginlega
var.
Þetta hefur vakið mikið um-
taJl í Þýzkalandi og í blöðum
hefur undanfarið birzt mikil
gagnrýni á þekkingarástand
unga fólksins og lélegt starf
kennara.
Kjarnorka í
þágu friðariíis
Alþjóðasamtök þau sem neín-
ast „Kjarnorka til friðsamlegra
nota“ hafa efnt til ráðstefnu sem
hefst í \dnarborg í dag. Verð.ir
ráðstefnan háð í hinni fornu
keisarahöll Habsborgara.
Ráðstefnuna sækja fulltrúar
aðildarfélaga samtakanna í 72
löndum.
Samtökin beita sér fyrir þvi
að Bandaríkin og Sovétríkin geri
með sér samkomulag um að
kjarnorka verði aðeins notuð í
þágu framfara og velmegunar
þjóðanna.
"1