Litli Bergþór - 01.03.1993, Blaðsíða 26

Ur afmælishófi
Sigríðar Gústafsdóttur
Pistill eftir Þorvald Jónasson.
Flutt í sjötugsafmæli Sigríðar Gústafsdóttur Kjóastöðum 1990.
Sögur vil ég segja hér,
sem er ekki nýleg frétt,
að Tungnamönnum fóru sér
að fjölga, bara nokkuð þétt.
Á efsta bænum barnaskarinn
breiddist skjótt um land og tún,
eitt var klipið, annar barinn
sá þriðji með bólgna augabrún.
Strákar níu, stelpur sjö
sextán börnin urðu þá.
Nöfn þau fengu, sum þó tvö
og þekkjast vel, sem má sjá.
Oft var líf í litla bænum
og legið þétt í rúmunum.
Gengið örna í einum grænum
á gamla útikamrinum.,
Hjá pabba og mömmu, afa og ömmu
margur armæðudagurinn leið.
að kvöldi þau dæstu, drukku kaffi af könnu
er síðasta barnið á dýnuna skreið.
Á vegamótum þegar æskan endar og
æskudraumar hverfa bak við ský, segir í Ijóði eftir
Helga Konráðsson.
Þetta á vel um þig, mamma og tel ég þig hafa farið
að minnsta kosti sextán sinnum fram hjá þessum
vegamótum og jafn margir æskudraumar horfið bak
við ský, því það sagði mér náskyldur ættingi að þú
hafir aldrei ætlað að eignast börn, allavega ekki
svona mörg.
En vegir guðs eru órannsakanlegir og hefðir þú
ekki eignast nema 10 stykki, þá stæði ég ekki hér
gasprandi út í loftið öllum til armæðu. En það
skrifast nú alfarið á Kalla, því hann hringdi í mig og
sagði mér að yrkja eða skrifa um okkur systkinin og
Ijóstra upp um gömul strákapör.
En þar sem ég er bara númer ellefu í röðinni, þá
hlýtur margt að gleymast í þessari upptalningu, nema
það sem gekk í erfðir og segir ekki að hvað ungur
nemur gamall temur.
Og það sem ég tel að gengið hafi í erfðir er t.d. sú
iðja sem var mikið í fréttum ekki alls fyrir löngu og
þótti alveg ný af nálinni en það er "sniff".
Sigríður og Jónas með börnin sín 16..
Þeir voru svo á undan sinni samtíð, Óli, Gústi og
Kalli, svona mitt á milli óvita og hálfvita, er þeir tóku
að sniffa af ormalyfinu í lambhúsinu á Kjóastöðum.
Svo þegar við Loftur og Gummi vorum nýbúnir að
sleppa pelanum, sem var nú nokkuð seint hjá
undirrituðum, tókum við upp brúsann í afabúi og
þefuðum rösklega. Áhrifin voru vísindalega séð
nokkuð gróf eftir á að hyggja, algleymi með
stjörnuívafi og furðulegustu athöfnum, svo sem að
vakna upp í rjáfri, hangandi á skammbita eða
liggjandi á gólfinu, berjandi hausnum við.
Eftirköstin voru ekki sem best, hausverkur og
ógleði, fótaslappleiki og hjartsláttur eitthvað yfir
eðlileg mörk. Seinna fórum við félagar svo í
hengingaraðferð en það höfðu tveir ef ekki fleiri
eldri aðilar stundað í Haukadalsskóla. Með því að
stoppa blóðrennslið í hálsæðunum mátti fá svipuð
áhrif og með sniffinu, auk þess að hægt var að
forrita viðkomandi meðan á hengingu stóð. T.d.
mátti skipa hengingarþola að pissa á sig eða
ráðast á nærstaddan mann, allt eftir hugmyndaflugi
forritara. Þessu hættum við svo tímanlega en ekki
er ég frá því að greindarvísitalan hafi eitthvað
lækkað hjá mér og var hún ekki há fyrir.
Margt fleira brölluðum við á þessum tíma eins og
heimatilbúnar sprengjur, sem við gerðum úr tómum
skothylkjum frá Kalla og tókum við einnig púður frá
honum, notuðum svo kerti til að kynda upp, þar til
allt sprakk. Einnig notuðum við júgurbólgusprautur
og bensín til að svala athafnaþrá okkar. Við
Litli - Bergþór 26