Landneminn - 01.10.1947, Qupperneq 15

Á skemmtistaH t Netv York. Coleman Hawkins i hópi nokkura íslendinga. Mvndin rar tckin á Kcllys Stahlc.
áhrif jazzins eru sönnuð í eitt skipti fyrir öll,
og hann jafnframt bannaður. Margir vildu efa-
laust feta í fótspor þeirra livað viðvíkur jazzin-
um, en liætt er við að ekki komi að gagni. Aðr-
ir fara vægar í sakirnar og láta sér nægja að
sanna að jazz sé ekki list.
T. d. sagði einn tónlistargagnrýnandi í fyrra,
í grein sem hann ritaði í dagblað: „Jazz er ekki
list, hann er í hæsta lagi listiðnaður. Jafnvel
jazzistarnir sjálfir viðurkenna, að hann sé ekki
list.“
Þar með er málið ,,sétlað“.
Hvað skyldi Bach hafa sagt, ef við hefðum
komið með cis-moll fúguna til hans og spurt:
er þetta list? Hefði Bach sagt já, þá er allt í
lagi. En hefði hann nú verið lítillátur og sagt
nei, þá vandast málið. Bach liefði sein sé ekki
viðurkennt, að umrætt tónverk væri list, og þar
með hlytum við að álíta að það væri í hæsta lagi
listiðnaður.
Eins gætum við hugsað okkur tónlistarmann,
sem settist niður til að semja listaverk. Að loknu
verkinu segði hann: þetta er listaverk, en samt
er alls ekki víst að svo væri, þótt hann stæði á
því fastar en fótunum. Kannski er um þessar
mundi uppi fjöldi tónlistarmanna sem svona
hugsa.
„Öll list er einskis verð,“ sagði Oscar Wilde
einhvern tíma. Kannski er mikið til í þessu. Nú
hefur einn af ráðherrum okkar gefið út yfirlás-
ingu, þar senr hann hannar skemmtanir erlendra
manna, annarra en þeirra, sem menningarauki
getur talizt að. Væntanlega mun ráðherrann
sjálfur skera úr um deilur sem upp kunna að
koma í samhandi við þetta. Gott er að eiga svona
ráðherra, og líklega komumst við íslendingar að
því á næstu árum, að livaða listamönnum sé
menningarauki, og þar með livað sé list og livað
ekki.
Æskulýðstylkingin í Reykjavík. Framh. n/ bls. 7.
ið uppi margs konar fræðslustarfi um sósíalisma
og verkalýðsntál, ýmist í leshringum, fyrirlestr-
um á fundum, með fræðslu- og skemmtifundum,
málfundastarfsemi og skemmtiferðalögum á
sumrum, allt til þess að auka fræðslu og kynn-
ingu félaganna. Nú er félagið að koma sér upp
skíðaskála, sem jafnframt mun verða félagsheim-
ili, svo félagsmenn geti notið útilífsins í ríkari
mæli. Þetta er í fáum orðunr sagt, árangurinn
af fárra ára starfi Æskulýðsfylkingarinnar í
Reykjavík. Þessum árangii hefur aðeins verið
liægt að ná nreð ötulu og fórnfúsu starfi hinna
nrörgu ungu manna og kvenna sem að þessu fé-
lagi hafa staðið. Æskulýðsfylkingunni er ljóst,
að hlutverk hennar er að heyja haráttu fvrir
auknunr menningar- og þroskaskilyrðunr æsk-
unnar, glæða stéttarnreðvitund hennar og fylkja
henni til sanrvirkrar baráttu fyrir afnánri auð-
valdsskipulagsins, og hún vill gera allt, senr í
lrennar valdi stendur. til Jress að verða Jieinr
vanda vaxin.
LANDNEMINN 9