Landneminn - 01.10.1947, Side 21

Mannfyrirlitning.
I útvarpserindi 17. ágúst s.l.,
sagö’i séra Sigurljjíirn Einarsson, dó-
sent, þessi orð: „Manndýrkunin er
eitt einkenni nazismans, mannfyrir-
litningin annad.“ Glæpaverkin í
Buchenwald, Auswitz og Dackhau
vitna um sannleiksgildi þessara orða
dósentsins, svo og hin alkunna dýrk-
un þýzku þjóðarinnar á foringjan-
um Hitler, meðan hann hét og var.
Framkoma nazista utan Þýzkalands
sannar einnig þessi orð dósentsins.
íslenzkir nazistar hópuðust saman í
porti Miðbæjarskólans hér á árun-
um til að dýrka og vegsama Hitler,
Göbbels og Himmler, og nú berast
þær fréttir frá London, að nazistar
þar efni til æsingafunda og hvetji
lil Gyðingaofsókna.
Um manndýrkun nazismans í
Þýzkalandi strax árið 1933 má
henda á þessi hvatningarorð í
Hessische Landeszeitung það ár:
^Fram, þýzki nuiSur, fram, krístiS
fólk! Sannur GuS cr meS oss. Yfir oss
er hans sterka höml. Og Hans SmurSi
er vor baráttufélagi. GuS á himnum hej-
ur sent oss sinn hjálpara, Foringjann.“
í Niirnberg var sá dæmdur til
dauða, sem stjórnaði Gvðingaof-
sóknunum í Þýzkalandi. Hann hét
Julius Streicher. Strax árið 1933
hafði sá mannhatari byrjað herferð
sína gegn þýzkum Gyðingum og víl-
aði hann sér ekki við að beita hin-
um óþverralegustu aðferðum í iðju
sinni. Þetta ár gaf hann út einmitt
í Niirnberg blað, sem bar nafnið
„Stiirmer“. í þessu blaði var strax
í upphafi hægt að sjá, hverjar fyr-
irætlanir nazistanna voru. Ef borg-
arablöðin um heim allan (þar með
talin þau íslenzku) hefðu lagt meiri
rækt við það að afhjúpa liinar villi-
mannslegu fyrirætlanir þýzku naz-
istanna heldur en að afflytja mál
andnazismans í Þýzkalandi, t. d. í
sambandi við þinghúsbrunann, þá
er ekki að vita, nema við hefðum
Mannhatarinn Julius Streicher.
sloppið við hina miklu síðustu
heimsstyrjöld, sem var háð til að
leggja nazismann að velli. Þótt
horgarablöðin hafi algjörlega svik-
izt um þetta, j)á er samt ekki of seint
að reyna að bæta upp skaðann og
birta nokkrar glefsur úr blaði
Streichers.
Á forsíðu „Stúrmers“, 30. tölu-
hlaði, júlí 1933, er þessi fyrirsögn
gleiðletruð: „Dauði Gyðingurinn“,
og undirfyrirsögn: „Fritz Rosen-
felder er svo skvnsamur að liengja
sig.“ Skýrt er frá því að llosenfeld-
er, sem var formaður fimleikafélags
í Cannstadt, hafi framið sjálfsmorð,
eða „horfið til hallar Abrahams,“
þegar hann hafi verið rekinn úr
fimleikafélaginu. Síðan segir „Stúr-
mer“:
„Hvernig hann dó, vitum við ekki,
hann hefur sennilega hengt sig. í sín-
um frábæra gyðingalega barnaskap, lét
hann eftir sig kveðjubvéf, til að vekja
athygli. Það er svona:
„Kæru vinir. Þetta er mín hinzta
kveSja. Þýzkur GySingur gat ekki feng-
iS af sér aS lifa, vitandi þaS, aS hann
var talinn föSurlandssvikari af þeirri
hreyfingu, sem hiS þjóSlega Þýzkaland
vœntir lausnar af. Eg jcr héSan án hat-
urs og gremju. lnnileg ósk gagntekur
mig: Bara aS skynsemin haldi innreiS
sína aftur. Þar sem mér, þangaS til, er
ekkert starf mögulegt, sem ég gœti fellt
mig viS, reyni ég meS sjálfviljugum dauSa
mínum aS ýta viS mínum kristilegu vin-
um. ÞiS gctiS af þessu verki mínu séS
hvernig komiS er fyrir þýzkum GySing-
um. Hve miklu fremur hefSi ég kosiS aS
deyja fyrir föSurlandiS. SyrgiS ekki, held-
ur reyniS aS frœSa, og hjálpa sannleik-
anum til sigurs. Þannig voltiS þiS mér
mestan heiSur. Ykkar Fritz.“
Og „Stúrmer“ lieldur áfram:
„Ef Gyðingurinn Fritz Rosenfelder hef-
ur haldið, að hann með þessu gæti breytt
hug Þjóðverja til hins gyðinglega kyn
stofns, þá hefur hann dáið til einskis.
En við gleðjumst yfir honum, og við
hefðum ekkert á móti því að kynsystkini
hans færu eins að. Þó hefði í raun og
veru „skynsemin haldið innreið sína aft-
ur,“ í Þýzkalandi. Og gyðingavandamálið
væri leyst á einfaldan og friðsaman hátt.
Við værum þá reiðubúnir til að veita hin-
um látnu síðustu fylgd og skjóta þreni
drynjandi skotum upp í loftið, Jahve til
dýrðar."
Eitt af hinu fasta efni „Stúrmers“
var að Ijósta á viðbjóðslegan hátt
upp um einkamál þýzkra stúlkna. Á
4. síðu sama tölublaðs af „Stúrmer1'
stendur jtetta:
„Berta Miele, Altstrasse, Göppingen, 19
ára göniul, hefur mök við Gyðinginn
Riese. Þar eð einn Gyðingur nægir henni
ekki, á hún einnig vingott við Gyðinginn
Guggenheim. Hún sést oft á nóttunni
standa með öðru hvorum Gyðingnum í
dimmum húsaskotum. Hún getur sjálf
gert sér í hugarlund hvernig fara muni
fyrir þeim, ef þau verða oftar staðin að
þessu.“
Á sömu síðu:
„í Adlerstrasse 31, Núrnberg, hefur
Gyðingurinn, eigandi firmans Wellhöfer
& Co. Zirndorf, ríkmannlega íbúð. Hann
sést oft við hlið þýzkra stúlkna. Ein
þeirra kvenna, sem gleymt hafa kynstofni
sínum, og enn þykir heiður að því að eiga
vingott við Gyðinga, er Inge Manger,
Regenburgerstrasse 144, Núrnberg. Hún
er svo ósvífin að láta sjá sig með Gyð-
ingum á opinberum veitingastöðum."
Svona skrifaði Gyðingahatarinn
Julius Slreicher 1933. Þegar hann
var hengdur fyrir glæpaverk sín í
Núrnberg 1947, var engum viðhafn-
arskotum skotið upp í loftið.
Glefsur úr N. S.
LANDNEMINN 15