Landneminn - 01.01.1950, Blaðsíða 5

LANDNEMINN,
Útgefandi: ÆskulýSsfylkingin — samband ungra sósíalista. Ritstióri: Jónas
070
\ . /
Árnason.
1. tölublað
1950
4. árgangur
Þau hotna satnan, i einni fylgd, vorið og
hann. í öllutn skilningi er hann vordag-
ur. Síðar verður h ð mikla vor alls mann-
kyns tengt við hugsjón hans, þvi það
fceðist af þeirn fórnum sem færðar eru i
krafti hennar. Hann er dagur fyrirheits-
ins, því af samein ngu og samtökum fjöldans rís það, mannrikið mikla.
Enn d ný er hann kominn, stríðsdagurinn, friðardagurinn. Liklega hefur
alþýða heimsins aldrei verið fjölmennari d götum sinutn en i dag. Áreiðan-
lega liefur hún aldrei verið sigurvissari. Aldrei voru samtök hennar votd-
ugri. Aldrei voru fjenáur hennar, hinir dauðadccmdu, hrœddari utn völd
sin, dollar sinn. Og aldrei var sd ótti réttmœtan — né verðskuldaðri. Áður
en öld n er liðin verður mannkynsfjendum auðvaldsins stökkt d hinn sið-
asta flótta, djöflakvörn dollarans möluð mjölinu smcerra. Það bl kar af þeim
sigri i auga aiþýðumannsins i dag. Hvorki vetnissprengjur né rnilljarðar
tnega sin nokkurs gegn þessu rólega, stolta bliku í bldu auga. Slíkur er boð-
skapur þessa eilifa vordags, slikt er fyrirheit hans.
En það er lika eflir mörg raun óháðrar bardttu, tnargur hartnur óbeð-
inn, þótt við vitutn að við lifutn hann af. Og sú alþýða sem fylkir lið• í dag,
islenzk og alþjóðleg, hún ber alla sorg heimsins á herðutn sér. Það cr hún
sem syrgir þd sem féllu i auðvaidsstyrjöldum aldarinnar, enda voru þeir
hennar synir. Það eru smdbörnin hennar, eins þeirrar setn ekki ticer að fylkja
liði i ár, sem þrcelkuð eru til batui undir sól Afriku, svelt i hel d frjójörð
Asíu, fyrirlitin til glötunar d baðmullarekrum Bandarikjatma. Fyrsta mai
tilkynnir alþýða auðvaldsrikjanna kúgurum sinum að glcepa þeirra verði
hefnt, að glataðir draumar hennar verði unnir upp i dýrri framkvæmd —
þótt siðar verði. Hafið þið veitt þvi athygli hve auðvaldið hérna hefur hljótt
utn sig þennan dag? Það kcemtir rétt aðeitis í Morgunblaðinu.
Hvert er það afl, sem tengir saman verkamanninn d Raufarhöfn, i Pek-
ing, á Gullströndinni? Sósialisminn er það afl, fyrst og fremst hann. Meðal
annarra krafna berutn við á íslandi fratn sósialiskar kröfur þsnnan dag. í
dr er það fagnaðarefni að sameining islenzku alþýðunnar er öflugri en um
langa hrið. Óvinir hennar hafa óviljandi þokað henni satnan, krataklikan i
forstjóraembættunum hefur ekki fengið rönd við reist. Og fær það líklega
aldrei framar. Þvi eining allrar alþýðu er hinn hviti draumur mannkynsins.
Sósialisminn — það er nafnið d von heimsins. Og hvort tveggja mun það
rœtast. — B. B.
LANDSSÓKASAFN
M t80470
Íslan ns