Landneminn - 01.01.1950, Blaðsíða 22

liðsmanna hins nazistíska lögreglu-
stjóra.
Að baki þessum dómum er hið
sama afl og að baki böðlinum, þar
sem hann fer nú um lönd í krafti
bandarískra dollara. Tuttugu Is-
lendingar hafa verið dæmdir í
fangelsi fyrir að bera fyrir brjósti
sjálfstæði og frelsi þjóðar sinnar,
og dómar þessir eru knúðir fram
af þeirri ofríkis-
Böðulsöxin og stefnu sem lætur
penninn, sem lögreglu og her-
undirritaði lið skjóta úr vél-
dómana. . byssum á jarð-
næðislausa bænd-
ur Ítalíu, sendir fullkomnustu flug-
vélar með óþrjótandi sprengju-
farma yfir litlu þorpin á Malakka-
skaga að kenna íbúunum virðingu
fyrir hinum hvítu drottnurum, og
gerir út grimma blóðhunda til að
elta uppi unga frelsisvininn í fjöllum
Grikklands. — Það er stigmunur en
ekki eðlis á öxi böðulsins og penna
þeim, sem undirritaði dómana út
af 30. marz.
Eftir þvi sem embætti á íslandi
hættu að vera útlend og tóku að
gerast íslenzk, eftir því minnkaði
áhrifavald böðulsins, — unz em-
bætti hans var ekki lengur til. Is-
lendingar eigi mikið í veði að þeir
geri sér fyllilega ljós öll rök þess-
arar staðreyndar.
Aftur gerast Því að nú ríkir
embœtti það ástand í þjóð-
útlend. félagi þeirra, að
embætti mörg eru
aftur tekin að gerast æði lítið ís-
lenzk, útlend sjónarmið og útlend-
ir hagsmunir hafa æ meiri áhrif á
gerðir manna þeirra sem í þeim
sitja. — Það er háskaleg þróun
sem hér er af stað farin, og fái hún
að renna skeið sitt á enda, þá má
þjóðin vera viðbúin þeim válegu
tíðindum fyrr eða síðar, að aftur
hafi verið upp tekið á íslandi það
embætti, sem alltaf hlýtur að vera
óíslenzkast allra embætta, embætti
böðulsins.
En þróun þessi skal ekki renna
skeið sitt á enda. Því að þar stendur
í veginum sá mikli máttur sem ris-
inn er af hugsjón dagsins í dag,
dags verkalýðsins, 1. maí. — Á
þessum degi strengjum við þess
heit að beita allri orku okkar,
öllu þreki okkar,
1. krafti eining- til að vinna bug
arinnar mun- á ofríkinu. Við
um við strengjum þess
sigra. heit í anda ein-
ingarinnar, ein-
ingar alls verkalýðs, einingar allrar
alþýðu, að stöðva þá geigvænlegu
þróun sem hefur ekki annað enda-
mark, getur ekki haft annað enda-
mark en öxi böðulsins. Við strengj-
um þess heit að sigra, — og við
munurn sigra. Eining alþýðunnar
er það afl sem ekkert fær staðizt. I
krafti hennar getum við boðið öll-
um ofríkisstefnum byrginn. I krafti
hennar munum við knýja örlög
okkar útaf j>eim helvegi, sem þeim
er nú stefnt eftir, snúa jreim aftur
inná brautu bjartar framtíðar, gera
embætti öll á íslandi íslenzk á ný.
I krafti þessarar einingar mun-
um við bera gæfu til að vera um
allan aldur böðulslaus þjóð.
Unga fóíkið sœkir beztu
og vistlegustu kaffistofu
bœjarins.
ILÆiðga.rðTj.x* ÍPórsgötTJ. 1.
20 LANDNEMINN