Landneminn - 01.01.1950, Blaðsíða 16

enda, sem stungu hálfum afrakstri jarðarinnar í eig-
in vasa, án þess að hafa nokkuð fyrir honum unnið, og
eignarréttur á jörðinni er fenginn þeim, sem rækta
hana. í borgum Kína er stóriðnaðurinn þegar þjóð-
nýttur.
★
En koma hins nýja tíma í Kína hefur þýtt meira en
þjóðfélagsbyltingu. Samtímis henni hefur orðið þjóð-
arvakning og sannkölluð siðabót. Fréttarritarar stpr-
blaða Vesturlanda, sem þekktu spillingu hins gamla
Kína, j)ar sem enginn gat nóð rétti sínum nema með
mútum og allt var mögulegt þeim, sem höfðu gnótt
fjár til að bera á embættismenn Sjang Kaiséks, slanda
agndofa af undrun yfir þeirri breytingu, sem gerzt
hefur á svipstundu. „Það er tími til kominn fyrir okk-
ur Vesturlandamenn að endurkoða hugmyndir okkar
um Kína“, segir Robert Guillain, fréttaritari franska
blaðsins „Monde“ og brezka blaðsins „Manchester
Guardian“ í Kína. Hann heldur áfram: „Þessar hug-
myndir eru að minnsta kosti tuttugu og fimm ár á
eftir tímanum, því að elzta j)jóð heimsins er nú að
kasta ellibelg.“ Guillain lýsir af eigin raun, hvernig
byltingin í Kína er að endurfæða þjóðina til nýrra
og áður óhugsandi dáða. Kommúnistaflokki Kína til-
heyrir allt sem nýtt er og lifandi með þjóðinni, segir
hann. Kínversk æska hefur flykkzt undir fána bylting-
arinnar og vinnur henni af dæmafárri ósíngirni og
fórnfýsi. Nýja stjórnin hefur leitt til öndvegis í opin-
beru lífi og stjórnarstörfum eiginleika, sem fyrir
skömmu máttu heita útlægir úr kínversku þjóðlífi.
heiðarleika og virðingu fyrir almenningsheill. Alþýðu-
herinn er orðinn eftirlætisgoð kínversks almennings,
hann er fyrsti herinn í sögu landsins, sem ekki hefur
beitt óbreytta borgara ránskap og ójöfnuði. Lýsing
Guillains á leiðtogum hins nýja Kína er á jressa leið:
„Miklir alj)ýðuleiðtogar eru að taka við stjórnartaum-
unum, þar sem Maó Tsetúng og félagar hans eru. Þeir
eru hin nýju stórmenni vorra tíma. Þeir hafa í tuttugu
og fimm ár barizt fyrir velferð lands síns innblásnir
háleitustu hugsjónum. Þeir eru gáfaðir og heiðarleik-
inn sjálfur persónugerður. Þeir kunna jafnvel að vera
þau mikilmenni, að þeir séu færir um að hefja Kína úr
hyldýpi aldalangrar niðurlægingar. Hvað sem því líð-
ur, eru þeir einu mennirnir, sem völ er á, er levst geta
þær þrautir, sem rændu fyrirrennara þeirra siðferðis-
þótti og urðu j)eim ofurefli. Ef við berum heill Kína
fyrir brjósti, verðum við að játa, að þessir menn eru
eina von Kína“.
Slíkur er dómur }>essa borgaralega blaðamanns um
leiðtoga kínversku byltingarinnar og verk þeirra. Hann
er ósammála marxistiskum skoðunum byltingar-
mannanna en fellur í stafi yfir órangrinum af starfi
þeirra. Og Guillain hefur nýstárlegar fréttir að færa
þeim, sem halda að bylting hljóti að vera blóðbað og
grimmdaræði. Ekkert er fjær sanni, segir hann. Valda-
taka kommúnista í Kína, segir þessi fréttaritari tveggja
áreiðanlegustu íhaldsblaða Vestur-Evrópu, „hefuv ekki
haft í för með sér neinar blóðsúthellingar, engar póli
tískar handtökur, engin hermdarverk eða aftökur . .
Kommúnistarnir fara hægt í sakirnar. Þeir eru hóf-
samir. Þeir leggja sig alla fram til að sannfæra fólk
og snúa því á sitt mál . . . Þeim er umhugað um að fá
fólkið til að láta vilja sinn í ljós, öðlast samjiykki
þess og láta alla taka sinn þátt í ttjórn landsins.“
Þýðing byltingarinnar í Kína fyrir þróun heimsmál-
anna hlýtur að verða hverjum manni ljós, ef hann hug-
leiðir, hvílíkri breytingu. byltingin í Sovétríkjunum
hefur valdið á einum þrjátíu og tveimur árum, hálfum
mannsaldri. Ur því að 180 milljóna þjóð hefur á þeiru
tíma hafizt með eigin átaki og þrátt fyrir fjandskap
og meira segja tvavr órásarstyrjaldir af hálfu gömlu
stórveldanna, úr eymd og niðurlægingu í að verða ann-
að af tveim reginveldum heims, hvað mun ])á um 4ÓÖ
milljóna þjóð, sem ekki þurfti að bíða nema í þrjá
mánuði eftir viðurkenningu hins gamla nýlenduveld-
is Bretlands, sem ekki viðurkenndi Sovétríkin fyrr en
eftir ellefu ár. Meira að segja Bandaríkjastjórn ber
jwílíka virðingu fyrir afli hins nýja Kína, að lnin hef-
ur játað sig gersigraða og látið skjólstæðing sinn
Sjang Kaisék sigla sinn sjó.
★
Það er ekki bara Kína sem hefur rekið eða er að
reka erlenda yfirdrottnara og innlenda erindreka
Jveirra af höndum sér á síðustu árum. Normaltímarnir,
yfirráð nýlenduvelda Vesturlanda yfir þjóðum ann-
arra ljeimsálfa, eru auðsýnilega að líða undir lok.
Þróunin í Kína er gleggsta merki þess, að nýlenduveld-
unum er })að skammgóður vermir að reyna að bjarga
verzlunarhagsmunum sínum, ef ekki stjórnarfarslegum
yfirráðum, með Jiví að gefa mútuþægum leiðtogum
eins og Sjang Kaisék sjálfstæði að nafninu til. Ný-
lenduþjóðirnar heimta frumburðarrétt sinn, sjálfstæði
en engar refjar. Þeir, sem sætt hafa sig við hálfan rétt
eins og Nehru í Indlandi, Sokarno í Indónesíu og Bao
Dai í Indó Kína eiga alllaf á hættu, að þjóðir þeirra
sjái, að þær hafa verið prettaðar. Byltingin í Kína er
jvegar farin að hafa áhrif í nágrannalöndunum, enda
þótt enginn hermaður hafi stigið fæti yfir landamærin.
Kínverska alj)ýðustjórnin hefur viðurkennt stjórn
sjálfstæðishreyfingar Indó Kína, sem eftir tveggja ára
14 LANDNEMINN