Unga Ísland - 01.01.1933, Side 6

2
UNGA ÍSLAND
A R FRA ARI.
Er það annars ekki skrítið, þetta með
tímann. Eitt ár líður og annað tekur við,
og allir eru einu ári eldri en þeir voru
í fyrra um þetta leyti. Þannig gengur
það ár frá ári, og fyr en varir eru börn-
in í landinu orðin fullorðið fólk.
En Unga ísland eldist líka að árum.
Það er nú orðið 27 ára gamalt. Börnin
og unglingarnir, sem tóku með fögn-
uði á móti fyrstu árgöngum þess, og
lásu þá sér til gagns og gleði, eru nú
orðin fulltíða menn og konur. Þau eru
íeður og mæður þeirra, sem blaðið er
nú sent til og ritað fyrir.
Fyrir 20—30 árum, þegar foreldrar
ykkar voru börn að aldri, hljóp eitt sinn
ungur sveinn eftir sléttri grundinni við
árbakkann og elti fiðrildi.
Allt í einu nam hann staðar og fór að
horfa út á ána. Hann horfði um stund á
beljandí straumfallið, þar sem það bylt-
ist niður eftir árfarveginum. — Þetta
var einkennilegt, hvaðan kom áin og
hvert fór hún ?
Drengnum hafði verið sagt, að áin
kæmi framan af öræfum og að hún rynni
út í hafið. En þetta fannst sveininum
ekki nóg. Hann hafði hvorki séð hafið
né litið öræfin augum. En þarna rann
áin fram hjá bænum hans með jöfnum
straumi, dag og nótt og ár eftir ár. Hann
sofnaði við árniðinn á kvöldin og vakn-
aði við hann á morgnana.
Drengurinn óx upp og lék sér á grund-
inni við árbakkann. En áin vakti sífellt
ýmsar spurningar í huga hans, um haf-
ið, um öræfin, um allt það fjarlæga,
sem hann vissi að var til einhvers stað-
ar úti í heimi, langt, langt burtu, fram-
ar og utar ystu fjallahnjúkunum. En
svo bárust honum ýmsar myndir og
sagnir frá öræfunum og hafinu. Frá
fólkinu, sem bjó á ströndinni við hafið,
frá bæjunum og borgunum, þar sem
fólkið býr, hundruðum og þúsundum
saman.
Þá var það, sem Unga Island kom til
hans færandi hendi með fregnir frá því
ókunna og fjarlæga, og smám saman
fékk hann svör við spurningunum, sem
vöknuðu í huga hans, þegar hann lék
sér á bakkanum við ána.
Nú leikur þessi sami drengur sér þar
ekki lengur, en þar er kominn annar í
hans stað, sem hleypur þar um grund-
ina léttur í spori. En áin rennur þar
fram hjá enn í dag. Þungur árniðurinn
vekur enn drenginn til umhugsunar um
öræfin og hafið, um lífið að baki fjall-
anna.
Og enn í dag kemur Unga Island fær-
andi hendi til æskunnar í landinu, og
svarar spurningunni um það ókunna
og fjarlæga.
Verk æskunnar er að vaxa. Öll börn
vilja verða stór.
En tíminn er líkur straumnum, sem
kemur og fer.
Hvert augnablik flytur ný tækifæri.
Hin daglegu viðfangsefni eru þau, að
vinna úr því efni, sem að berst, og láta
það auka vöxt sinn og þroska.
Ritað á nýjársdag 1933.
Arngr. Kristjánsson.