Unga Ísland - 01.01.1933, Blaðsíða 15

Þetta listaverk er gert til minningar um Snorra Stnrluson.
honum var sagt. En svo leið tíminn og
ekki kom Einar. Faðir hans fór því út
í hlöðu, til að gá að honum, en Einar
var þá ekki byrjaður á að troða í meis-
ana, heldur sat hann klofvega á einum
meisnum og horfði í gaupnir sér.
Faðir hans gekk til hans, klappaði á
öxliná á -honum og sagði:
„Um hvað ertu nú að hugsa, Einar
minn?“
„Ég er að hugsa um hvað þið eigið
bágt, pabbi og mamma að eiga mig, sem
aldrei verð að manni.“
Hjásetan.
Það kom í hlut Einars, eins og ann-
ara sveitabarna, að sitja yfir kvíaám,
því að þá var fært frá á Galtafelli. Einu
sinni sem oftar var hann að sitja yfir
austur í fellinu með bróður sínum, sem
var nokkrum árum yngri. Þá gleymdi
Einar sér, eins og svo oft áður, við að
horfa á myndirnar í klettunum, og
reyndi hvað eftir annað að sannfæra
litla bróður sinn um, að þarna vseri
skýr mynd af útilegumanni, og þarna
væri líka haus af hesti. En litli bróðir
hans, sem hét Bjarni, sá ekki þessar
myndir og það féll Einari illa. Hann
fór að teikna þær með smalaprikinu
sínu í leirflagið, sem þeir stóðu í, og
í þetta skipti hefðu þeir sleppt öllum