Unga Ísland - 01.02.1936, Síða 12

UNPxA ÍSLAND
22
í höndum. Mærin sveipaði því um
Ástu, tók síðan í hönd hennar og
sagði: „Vertu alveg óhrædd að koma
með okkur, því nú sér Gomsagemsa
þig ekki“, og síðan svifu þau öll í
loftinu til fjalla, og eftir fáein augna-
blik stóðu þau í Gapahelli. Þar klifr-
uðu þau inn löng og þröng göng, er
lágu inn úr hellinum, eftir dálitla
stund sáu þau inn í berghvelfinguna
miklu, þar sat skessan á steinhnull-
ungi og var að byrja að afklæða
drenginn, en skammt frá henni logaði
eldur á stó, og voru glóandi járntein-
ar yfir hlóðunum. Ásta ætlaði að æpa
upp yfir sig, er hún sá þetta, en
huldumærin þaggaði niður í henni,
rétti dvergunum öskjur, fullar af
dufti, og hvíslaði einhverju að þeim.
Þeir hurfu á svipstundu. — Síðan
sneri hún sér að Ástu og sagði:
„Hingað til hefir engin kona þorað
að gera það, sem eg ætla nú að leggja
fyrir þig, og þess vegna er Gomsa-
gemsa enn við lýði. Ef þú vilt ná barn-
inu þínu óskemmdu úr klóm hennar,
þá verður þú að ganga hiklaust inn í
hvelfinguna, þegar eg skipa þér það.
Tröllin sjá þig ekki, vegna dular-
klæðisins, en þú verður að gæta þess
að láta ekki óvættin koma við þig, því
það getur verið mjög hættulegt. Svo
tekur þú drenginn, þegar skessan
leggur hann frá sér, sveipar hann
undir dularklæðið og hleypur til mín;
en gæta verður þú þess, að láta þér
ekki skrika fót, hvorki í hvelfingunni,
eða þegar við flýjum fram göngin,
því að Gomsagemsa er stórstíg, og
þar að auki getur hún gert göngin
helmingi víðari ef hún vill, og hlaupið
nær því hiklaust fram þau. — Ef þú
þorir að gera þetta og fylgir ráðum
mínum, þá getum við frelsað barnið
þitt, og kálað tröllin, svo að þau gangi
ekki framar hér á slóðum og drýgi
önnur eins ódæði og þau hafa gert
hingað til“.
,,Eg skal gera allt sem þú segir“,
tautaði Ásta einbeitt á svipinn, og svo
biðu þær eftir tækifærinu. —
Loks var óvættin búin að afklæða
drenginn; hún sleikti út um afar-
gráðug á svipinn og kallaði:
„Komið hingað Skrönglinskrangli
og Skrípikló.
Við skulum éta krakkann, krakkann
og korriró".
Þá komu tveir, ógeðslegir, ljótir og
loðnir tröllastrákar úr einu skotinu.
Annar hafði feikna langt skott, þakið
skeljum eins og á sæskrímsli, og
glamraði hátt þegar hann dróg drasl-
ið eftir grjótinu, hinn var ósköp lág-
vaxinn og geysilega breiðleitur, nefið
á honum var uppbrett að framan og
kolsvört varta á því; hann var mjög
skrípalegur ásýndum.
„Nama namm! Kjöt í steik“, sögðu
þeir flissandi og augun ætluðu út úr
þeim. Svo fóru þeir að hoppa og dansa á
„hallargólfinu“ af eintómri tilhlökk-
un. —
„Farðu nú“, skipaði huldumærin,
og Ásta læddist á stað.
Gomsagemsa horfði með velþóknun
á syni sína, þar sem þeir skeiðuðu og
skoppuðu með trommi og trillum; síð-
an stóð hún á fætur með drenginn, og
ætlaði að leggja hann á steikartein-
ana, en þá slokknaði eldurinn og
teinarnir urðu kaldir á augabragði,
og það dimmdi í hvelfingunni, því að-