Unga Ísland - 01.06.1938, Blaðsíða 9

UNGA ISLAND
81
hóglega liðaðist hann upp á við, hærra
og hærra uns hann sameinaðist loftinu
þarna einhversstaðar langt uppi.
Þarna sáu þau hvernig áin liðaðist
niður dalinn lengra og lengra niður eft-
ir og á eyrunum meðfram ánni voru
kýrnar á beit. Flekkóttar, rauðar, svart-
ar og húfóttar kýr. Allt bar vott um
hinn ljúfa frið hinnar íslensku sveitar.
Þann frið, sem gerir hverja hugsun
mannsins sér líka, vilji hann aðeins
veita honum viðtöku.
Aldrei langar manninn til að láta eitt-
hvað gott af sér leiða og vera í sam-
ræmi við fegurð lífsins, fremur en fyrir
áhrif þess friðar.
Og þarna upp í hlíðinni sátu þrjú
börn, í lyngivaxinni brekku. í dag voru
þau börn í þessum dal. En eftir nokkur
ár? Hvað þá? Um það gat hlíðin ein
sagt.
Skúli: Þegar ég verð stór ætla ég að
ganga alla leið á heimsenda.
Bensi: Ég skal þora að veðja að þú
kemst aldrei á heimsenda með því að
ganga, því að þú lendir í sjónum, sem
er allt í kringum jörðina.
Skúli: Má ég þá eiga allt þitt dót, ef
ég kemst það?
Bensi: Já, þú mátt eiga allt mitt dót.
Sigga: Þið eruð báðir svo litlir, en
báðir svo stór flón. Það er ekki hægt að
komast á heimsenda, því að jörðin er
eins og bolti í laginu. Það er hægt að
fara í kringum hana.
Bensi: Já, en samt lendum við í sjón-
um, ef við hefðum skip.
Skúli: En ef engin skip væru nú til.
Hvað þá?
Sigga: Einu sinni áttu mennirnir
engin skip.
Bensi: Adam og Eva, ætli að þau hafi
átt skip?
Sigga: Nei, þau hafa náttúrlega ekki
átt skip.
Skúli: Hann hefur kannske kunnað
að synda og hún hefur þó alltaf getað
vaðið.
Sigga: Vertu ekki að þessu bulli. —
Annars er þetta alveg rétt; í fyrstu
gátu mennirnir ekki komist yfir stærri
vötn en þau, er þeir gátu vaðið eða synt
yfir. En fyrstu skipin, sem mennirnir
áttu, voru bara stór tré, sem þeir létu
fljóta með sig og þeir ýttu þeim áfram
með öðrum minni trjám.
Bensi: En vildu þeir ekki detta af
þeim ?
Sigga: Jú, líklega, Þess vegna fóru
þeir að hola trén að innan.
Skúli: Það hafa verið voða, voða stór
tré.
Bensi: Það hafa verið ljót skip.
Sigga: Þá fóru þeir líka að láta vind-
inn hjálpa sér að ýta þeim áfram, með
því að hafa segl.
Skúli: En gátu þeir ekki róið þeim
með árum?
Sigga: Jú, svo fóru þeir að smíða
stærri og stærri skip. Fyrst reru þeir
þeim með árum og svo fóru þeir að hafa
fleiri og stærri segl á þeim.
Bensi: Ég hefi séð skip með seglum,
sem var kallað „Skúta“.
Skúli: Ég hefi ekki séð neitt skip.
Sigga: ! fyrstu voru seglin þannig, að
ekki var hægt að fara nema undan vind-
inum, en svo eftir mörg þúsund ár
fundu mennirnir upp þannig útbúnað,
að hægt var líka að komast móti vindi.
En vitið þið hvað bátarnir Eskimóanna
á Grænlandi eru kallaðir?
Bensi: Já, ég veit það, ég veit það.
Ég hefi séð þá á bíó. Þeir heita kra-kra.
Krakkar.