Unga Ísland - 01.03.1939, Blaðsíða 14

38
unga ísland
<3>niðugur nduttgi.
„Nýi sendisveinnin þinn hefir sann-
arlega munninn fyrir neðan nefið“,
sagði ég fyrir skömmu við Gísla vin
minn, þar sem við sátum makindalega
inni á skrifstofu hans.
„Hvar ætti hann annars að • hafa
hann?“ svaraði Gísli brosandi. „Auk
þess er hann ekki alveg nýr, því að
eftir því sem mér skilst, er hann fullra
12 ára“.
„Þú kannt alltaf að snúa laglega út
úr fyrir mér“, sagði ég alvarlega og
þóttist vera móðgaður.
„Jæja. Til þess að bæta þér upp út-
úrsnúninginn, skal ég segja þér, hvers
vegna ég vildi þennan snáða fremur
mörgum öðrum, sem sóttu um stöðuna.
Ég sat hérna inni, önnum kafinn,
þegar barið var að dyrum, nokkuð
hranalegar en vant var.
„Kom inn“, sagði ég.
Aftur var barið og að þessu sinni
mun fastar.
„Kom inn“, sagði ég nokkru hærra
en í fyrra skiptið.
Enn var barið og það svo hraust-
lega, að ég rauk á fætur og opnaði
hurðina. Úti fyrir stóð skýrlegur dreng-
snáði, snyrtilega klæddur, með húfuna
á milli handanna.
„Því kemur þú ekki inn, góði minn?“
sagði ég stillilega.
„Ég var að vita, hvort þér eruð
bráður“.
„Nú. Komdu þá inn".
„Ég get það ekki“.
„Hvers vegna?“
„Af því að þér standið í dyrunum“.
Ég vék mér frá. Hann gekk inn. Ég
lokaði dyrunum.
„Fáðu þér sæti, góði minn“, sagði
ég vingjarnlega.
„Hvar?“
„í þessum stól“, svaraði ég, benti
honum á sætið og settist svo sjálfur
við skrifborðið.
„Ilvað heiturðu?“
„Sigurður stendur á skírnarvottorð-
inu, en pabbi og mamma segja að ég
heiti Sigvarður“.
„Hvað ertu gamall?“
„12 ára, 1 mánaðar, 8 vikna og 5
daga“.
„Hvað heitir faðir þinn?“
„Jónas“.
„Hvar áttu heima?“
„Hjá pabba og mömmu“.
„Já, en hvar eiga þau heima?“
„í stóra, rauða húsinu við hliðina á
Tómasi lækni“.
„Hvað gerir pabbi þinn?“
„Hann er blásari“.
„Hvað áttu við með því?“
„Mamma segir, að fyrst hafi hann
blásið burtu sínum eigum, síðan henn-
ar og nú hefir hann víst bara lúður til
að blása í“.
„Ekki lifir hann á því. Á hverju lifir
hann?“
„Á mat, auðvitað“.
Ég hafði gaman af þessum svörum
drengsins, því að ég varð þess strax
var, að hann svaraði ekki þannig af
heimsku eða vankunnáttu, heldur lá
annað á bak við þessi kynlegu svör. Ég
hélt því áfram að spyrja:
„Hvað gerir þú?“
„Eins og þér sjáið, geri ég ekkert
annað en að svara yður“.
„En hvað hefir þú starfað?"