Unga Ísland - 01.06.1939, Blaðsíða 7

UNGA ÍSLAND
úlf“ því að samkvæmt skógarlögunum
á ég rétt á því að þerjast við einn og
einn í senn“.
Löng þögn — því að engan úlf langaði
til að mæta Akela í bardaga upp á líf og
dauða. Og þá öskraði Shera Khan: „Svei
hvað eins og okkur varði um þennan
tannlausa ræfil? Hann er dæmdur til
dauða! Það er mannabarnið, sem er búið
að lifa of lengi. Frjálsu úlfar, hann var
mín bráð frá upphafi. Látið mig fá
hann. Ég er orðinn þreyttur á þessum
skrípaleik. Hann hefir valdið ófriði í
skóginum í tíu ár. Látið mig fá manna-
barnið, ella mun ég halda áfram veiðum
mínum hér, og þið skuluð ekki fá eitt
einasta bein að naga. Hann er maður og
mannsbarn, og ég hata hann af öllu
hjarta!“
Þá gelti helmingur úlfanna: „Maður,
maður, hvaða erindi á hann hjá okkur.
Látum hann fara til mannanna!“
„Og til þess að láta hann senda alla
dalbúana á okkur“, andmælti Shera
Khan. „Nei, látið mig fá hann, því að
hann er maður, og enginn okkar getur
horfst í augu við hann“.
Aftur lyfti Akela höfðinu og sagði:
Hann hefir étið mat okkar, sofið hjá
okkur, elt bráðina með okkur. Hann hef-
ir aldrei brotið neitt í bág við lög skóg-
arins“.
„Og ég hefi keypt frelsi hans með heil-
um uxa. Að vísu er uxi ekki mjög mikils
virði, en heiður og sómi Bagheera er
dálítið annað, og þess virði að berjast
fyrir“, sagði Bagheera í sínum mýksta
tón.
„Uxi sem gefinn var fyrir tíu árum?
urruðu úlfarnir. „Hvað, eins og við kær-
um okkur um tíu ára gömul uxabein?“
„Eða um gefið loforð?“ sagði Bag-
heera og sýndi hvítar tennurnar undir
mjúku trýninu.„Sannarlega er það ekki
ástæðulaust að þið kallið ykkur hina
„frjálsu úlfa“.
„Ekkert mannabarn getur verið á
veiðum og lifað með skógarbúunum“,
ýlfraði Shera Khan. „Látið mig fá
hann!“
„Hann er bróðir okkar í einu og öllu
að kynferði undanskyldu“, hélt Akela
áfram, „og þó viljið þið drepa hann! Ég
er búinn að lifa of lengi. Sumir ykkar
eru lagstir á búpeninginn, og um hina
ganga þær sögur, að þið lærið vel þá list
af Shera Khan að læðast niður í dalina,
og stelið börnunum við kofadyrnar. Þess
vegna veit ég að þig eruð hundar, og
þess vegna tala ég við ykkur eins og
hunda. Það er þegar ákveðið að ég á að
deyja, og að líf mitt er ekki mikils virði.
ella mundi ég láta það í stað manna-
barnsins og lífs þess. En vegna heiðurs
,,flokksins“ — hlutur sem þið hafið
gleymt vegna þess að þið hlýdduð ekki
foringja ykkar — lofa ég því, að ef þið
látið hann í friði, þá skal ég ekki gera
neinum mein, þegar dauðastundin er
komin. Ég skal deyja án þess að berjast.
Það mun að minnsta kosti verða þrem
ykkar til lífs. Meira get ég ekki gert; en
ef þið sjálfir viljið, getið þið komist
undan þeirri skömm, sem af því leiðir
að verða bróðurbani — bróðurs, - sem
ekkert vann til sakar, sem hefir verið
viðurkenndur í ,,flokknum“ eins og lög
skógarins bjóða!“
„Hann er maður, maður, maður!“ urr-
uðu úlfarnir, og flestir þeirra söfnuðust
utan um Shera Khan, og skott hans byr j-
aði að slást til og frá.
„Nú er röðin komin að þér“, sagði
Bagheera við Mowgli. “Við getum ekk-
ert meira gert fyr en í orustunni“.
Mowgli stóð á fætur með leirkerið