Unga Ísland - 01.06.1939, Blaðsíða 9

UNGA ÍSLAND
S3
STEFÁN JÓNSSON
VINIR VORSINS
Framhald
Hræðileg og syndsamleg hugsun
gagntók Skúla óg hafði hann algjör-
lega á valdi sínu. Hann hugsaði ekki út
í það aö þetta væri ljótt. Hugsaöi ekk-
ert um hvað pabbi mundi segja, ekki
hvað mamma mundi segja. Hugsaói
ekkert, bara færði annan fótinn ofur-
lítiö til og nú stóð hann ofan á dýr-
gripnum, en hann gætti þess vel að
stíga ekki fast. Ekki skyldi hann
skemma hnífinn. Var það óhætt? Nei,
ekki enn. Kaupmaðurinn var í óða önn
að fást við að ná niður axlabanda-
kippu, sem hékk uppi yfir búðarborð-
inu og Bensi stóð þarna og virti hana
fyrir sér. Ef til vill ætlaði hann að fá
sér axlabönd. Nei, Skúla varðaði ekki
um það. — Jú, nú sá hann ráðið. það
var alveg óhætt. Hann beygði sig nið-
ur og tók að laga upp um sig sokkana
og á sama augnabliki hafði hann hníf-
inn í lófa sínum. Átti hann að láta
hann í kassann til hinna hnífanna? Já,
vitanlega átti hann að gera það. En —
en hann var svo fallegur. Nei, hann
gat ekki sleppt honum héðan af — og
bó blygðaðist hann sín fyrir hvað hann
hafði gert. Blygðaðist sín strax er
hann fann hnífinn í lófa sínum. Það
lagði hita frá hnífnum um allan líkama
hans og heitui' roði færðist yfir and-
litið. Hann sveið, hann brann og var
að því kominn að hlaupa í burtu í
dauðans ofboði. Þá ávarpi búðarmað-
urinn hann:
— Halló, karlinn, hvað heitirðu nú
aftur.
Skúli hrökk saman, honum fannst
þetta ávarp mannsins líkt og bergmál-
ast allt í kringum sig. Hann svaraði
ekki strax. Vissi maðurinn þá allt?
— Þú þarft endilega að fá þér svona
axlabönd, hélt maðurinn áfram. Hann
félagi þinn var að fá sér ein. Þau
kosta kr. 3,00, en ég læt ykkur liafa
þau á kr. 2,75 af því að þið eruð svo
langt að komnir.
Skúli átti reyndar nýleg axlabönd,
svo að kannske vantaði hann margt
annað fremur, en liann þorði nú samt
ekki að hafa á móti þessu af óttanum
sem stöðugt óx í brjósti hans. Best
var að komast sem allra fyrst burtu.
— Já, ég skal kaupa þau, hvíslaði
hann og nú kom tækifærið af sjálfu
sér að fara ofan í vasann, ná í budd-
una og losa sig við hnífinn.
— Já, hér færðu þá 25 aura til
baka, góði minn, ég held að langbest
væri nú að fá brjóstsykur í nestið fyr-
ir þá. Skúli Bjartmar játaði því einn-
ig og var þá verslunin gengin um garð
þar sem ekkert meira var til af pen-
ingum í vasa Skúla.
— Verið þið blessaðir, snáðar, og
munið að líta inn til mín í hvert sinn,
sem þið eruð hér á ferð.
Þeir hröðuðu sér út úr búðinni.
Skúla fannst augu mannsins fylg.ia
sér eftir, fannst þau stinga sig í bak-
ið, hann langaði til að hlaupa langt —
langt. Hvað hafði hann gei*t? — Þú
ert þjófur! Þú hefir stolið, hvíslaði
blærinn, sem straukst við vanga hans.
Stolið! stolið! — stolið! Þú ert vondur
drengur. Hann tók ekki eftir neinu því,
er í kringum hann var, fyrir þeim
levndardóm, sem lá í hans eigin vasa.
Setjum nú svo, að þetta kæmist upp.
Hvað þá? Nei, hann mátti ekki hugsa
— ejiki hugsa, ekki Jiugsa,