Siglingamál - 01.06.1973, Blaðsíða 10

LO
UM ALÞJÓÐASIGLINGAREGLUR
Grein 1.8.
Eftir Pál Ragnarsson aðstoðarsiglingamálastjóra
Grundvöllur siglingareglna þeirra, sem við
búum við, mun hafa verið lagður með tilskipun
frá 20. janúar 1899, um alþjóðlegar sjóferða-
reglur, er fylgt skal á íslenzkum skipum.
A tilskipun þessari var fyrst gerð breyting ár-
ið 1906, varðaði hún ljósabúnað fiskiskipa ein-
göngu.
Árið 1929 var haldin alþjóðaráðstefna um
öryggi mannslífa á sjó og fór þá fram endur-
skoðun á siglingareglunum og var lagt fram
uppkast að nýjum reglum, sem lagt skyldi fyrir
ríkisstjórnir þeirra þjóða, sem hlut áttu að ráð-
stefnunni, til staðfestingar. Uppkastið náði ekki
samþykki nægilega margra til að verða að al-
þjóðareglum, en allmargar þjóðir, þar á meðal
Island, samþykktu þær fyrir sitt leyti. Var síðan
gefin út tilskipun um alpjóðlegar sjóferðareglur,
sem fylgt skyldi af íslenzkum skipum, hinn 11.
apríl 1933, þar sem boðið var að fara eftir hin-
um nýju reglum og numdar úr gildi reglurnar frá
1899.
Næsta alþjóðaráðstefna um öryggi mannslífa
á sjó var svo haldin í London árið 1948, og þá
voru siglingareglurnar endurskoðaðar að nýju
og þeim breytt allverulega. Voru þær staðfestar
af nægilega mörgum þjóðum og tóku gildi á
áramótunum 1953—54.
Enn var haldin alþjóðaráðstefna um öryggi
mannslífa á sjó árið 1960, var það á vegum al-
þjóða siglingamálastofnunarinnar, IMCO, sem
stofnuð var endanlega 1958.
Á þessari ráðstefnu var reglunum enn breytt.
Meðal annars var skeytt aftan við þær viðauka,
sem fól í sér leiðbeiningar um notkun radars
sem hjálpartækis til að koma í veg fyrir árekstra
á sjó. Þær tóku gildi í septembermánuði 1965,
og eru enn í gildi.
Til þessa hafa siglingareglurnar bygg2t á sam-
komulagi þjóða á meðal, án þess að þær væru
byggðar á alþjóðasamþykkt, en það þýðir, að
ekki hefur verið mögulegt að endurskoða þær
og gera á þeim smávægilegar breytingar, án
þess að efna til alþjóðaráðstefnu.
Nú hefur verið bætt úr þessu með því, að
samin var alþjóðasamþykkt á ráðstefnunni, sem
haldin var á vegum IMCO í októbermánuði
síðastliðnum, fjallaði sú ráðstefna um siglinga-
reglurnar eingöngu. Með samþykktinni eru
breytingar á reglunum gerðar mun auðveldari
en verið hefur.
Sökum örrar þróunar á sviði siglingatækni
og vegna tilkomu hinna risastóru skipa, sem
fer sífjölgandi, þótti nauðsynlegt að endurskoða
reglurnar.
Hefir ein undirnefnd IMCO starfað að þessu
máli síðastliðin 3—4 ár og var árangur þess
starfs lagður til grundvallar umræðna þeirra,
sem fram fóru í London í október. Hafði nefnd-
in samið uppkast að nýjum texta, var hann síð-
an sendur þátttökuþjóðunum til athugunar fyrir
ráðstefnuna og gerðar voru samtals um 550
breytingartillögur við hann. Þó tókst samkomu-
lag um endanlegan texta á tilsettum tíma, og
mun hann lagður fyrir ríkisstjórnir landa þeirra,
er þátt tóku í ráðstefnunni, til staðfestingar.
Óhætt er að segja að mjög hafi verið vandað
til samningar reglnanna, reynt eftir föngum að
hafa þær skýrar og ótvíræðar, enda tók stór
hópur löglærðra manna þátt í ráðstefnunni auk
fjölda siglingafróðra.
Sjálfsagt hafa aldrei fyrr verið gerðar jafn
víðtækar breytingar á siglingareglunum og nú,
þótt megin uppistaða þeirra sé ennþá reglurnar
frá aldamótunum síðustu.
Væri of langt mál að rekja allar breytingarnar
hér, en þó þykir rétt að minnast á nokkur atriði:
Kaflaskipting og niðurröðun greina hefur
verið breytt og ýmis atriði tæknilegs eðlis, sem
áður voru hluti reglnanna, eru nú birt aftan við
þær sem viðauki. Eins og t. d. staðsetning ljós-
anna á skipunum, litagreining þeirra og styrk-
leiki.
I viðauka eru einnig neyðarbendingarnar, sem
nú eru í 31. gr. reglnanna og merkjaljós fyrir
fiskiskip „andanesljósin" svonefndu, og blikk-