Neytendablaðið - 01.10.2004, Blaðsíða 11

að greina og gagnrýna með því að segj-
ast vera að tryggja dreifða byggð í land-
inu og öruggt og gott framboð á hefð-
bundnum landbúnaðarafurðum. Ekkert
bendir þó til að flutningsleiðum til lands-
ins sé ógnað með einhverjum hætti, þær
verða þvert á móti greiðari með hverju
ári sem líður. Og fyrir löngu ætti að vera
Ijóst að ríkisstyrkir til vissrar landbún-
aðarframleiðslu viðhalda ekki dreifðri
byggð. Þeim sem vilja sjá og skilja ætti
að vera orðið Ijóst að sveitir landsins eru
komnar á nýjan efnahagslegan grundvöll
sem byggist m. a. á því að leigja og selja
félögum, fyrirtækjum og einstaklingum
land undir sumarhús, hesta, ræktun og
útivist; selja eftirsótt veiðileyfi, og bjóða
þeim sem eiga leið um landið vistir, gist-
ingu og afþreyingu. Sveitarfélögum sem
hafa verulegar tekjur af fasteignagjöldum
á sumarbústaði, fjölgar jafnt og þétt og
háskólanám og þá þjónustu sem því fylg-
ir er farið að bjóða í sveitum.
Úr álögum
Svo kann að virðast sem ég sé að reifa
hagsmuni skattgreiðenda á kostnað neyt-
enda. Svo einfalt er málið ekki. Skatt-
greiðendur eiga rétt á því að almannafé
sé notað í almannaþágu og þjóni í raun
yfirlýstum tilgangi. Sé raunin ekki sú eiga
þeir kröfu á skýringu eða breyttri stefnu.
Það sama gildir um neytendur. Ef haldið
er í gildi lögum og reglugerðum, sem
óljóst er að þjóni þeim yfirlýsta tilgangi
að lækka vöruverð og auka gæði, eiga
þeir rétt á skýringu eða stefnubreytingu.
Ég leyfi mér að vona að við eigum von
á betri skýringum en fyrir liggja - eða
breyttri stefnu. Takist talsmönnum stjórn-
málaaflanna í landinu ekki að losa sig úr
álögum hefðarinnar og sýna okkur lýð-
ræðislega, siðlega og hagkvæma stefnu
í því máli sem hér hefur verið rætt eiga
þeir traust okkar ekki skilið.
Neytendur geta lagt sitt til þess að rjúfa
þann vanhugsaða vítahring sem hér hef-
ur verið lýst með því að bjóðast til að
borga sanngjarnt verð fyrir hefðbundnar
landbúnaðarafurðir verði styrkjakerfið
afnumið. Ef útgjöld ríkisins lækka um sjö
til átta milljarða á ári skapast möguleik-
ar á stórbættu, almennu velferðarkerfi.
Landsmenn hætta að tvíborga umrædd-
ar vörur, þ. e. bæði úr ríkissjóði og úr eig-
in buddu. Það er raunar óvíst að þar með
hækki verðið að ráði. Til dæmis sparast
mikið ef mjólkuriðnaðurinn yrði neyddur
til að hætta að keppa á þeim grundvelli
að bjóða hundruð mismunandi bragð-
tegunda með síauknu sykurmagni í dýr-
keyptri samkeppni um hillupláss!
Ég hef reynt að víkka hér hefðbundið
sjónarhorn á gamalgróið álita- og hags-
munamál og benda á hvernig vanhugsuð
vanahugsun leiðir til torskilinnar sóunar.
En fleira kemur samt til álita og því vona
ég að upplýsandi umræða um málið
eflist og að lokum muni eitthvað breytast
til batnaðar. Skattgreiðendur, neytendur
og bændur losni um síðir úr álögum
þeirra sem ganga fram á sviði stjórnmál-
anna með bundið fyrir augu.
Hörður Bergmann
Verslunin
Líf og List húsgögn:
Úvenju góð
þjónusta
Hjón keyptu leðursófasett í verslun-
inni IHP húsgögn í október 2002.
Fljótlega tóku þau eftir að það sá á
leðrinu og höfðu samband við versl-
unina og kvörtuðu. Voru hjónunum
gefin góð ráð sem duga áttu til að
laga sófasettið en það gekk ekki eftir.
Málið dróst nokkuð þar sem hjónin
búa úti á landi og ekki hlaupið að því
að senda sófasettið á milli landshluta.
Síðastliðið sumar höfðu hjónin aftur
samband við verslunina þar sem ekki
hafði tekist að lagfæra gallann en
þá voru aðrir eigendur teknir við og
verslunin komin með nýtt nat'n Líf
og List húsgögn. Að sögn hjónanna
buðust nýjir eigendur verslunarinnar
til að taka sófann og láta lagfæra
hann og var sófinn sendur í verslun-
ina til viðgerðar. Þar kom í Ijós að
sófinn yrði aldrei fullkomlega góður.
Ákváðu eigendur verslunarinnar Líf
og List að greiða hjónunum sófann
að fullu og hefur það verið gert.
Neytendasamtökin telja viðbrögð
verslunarinnar til fyrirmyndar.
NEYTENDABLAÐIÐ 3. TBL. 2004 11