Foringinn - 01.03.1972, Blaðsíða 13

nmm mínöTUR
Ágætu foringjar.
Ég lofa að gera þa6, sem í mínu valdi stendur til þess:
A6 gera skyldu mína við guð og ættjörðina.
Að hjálpa öðrum.
Að halda skátalögin.
Þannig hljóðar skátaheitið, eins og þið vitið, það heit,
sem allir skátar verða að gangast undir. Það má segja, að í
þessu heiti felist í raun ráttri fjögur stór loforð, þ.e. að
gera skyldu sína við guð, að gera skyldu sína við ættjörðina,
að hjálpa öðrum, og að halda skátalögin.
Fyrsta, og þar með að vissu marki mikilvægasta loforðið,
er að gera skyldu sína við guð. Ef það Xoforð er haldið, þá
heldur maður jafnframt hin loforðin þrjú, sem einnig eru í
skátaheitinu.
Þá hlýtur sú spurning að vakna, hvernig getum við gert
skyldu okkar við guð?
Að mínu viti, er það hægt á tvennan hátt. Heð því að
trúa á guð, segja öðrum frá honum og með því að breyta eins
og Jesú býður okkúr að breyta.
Skátaforingjar ættu að hafa dæmisögur Jesú oftar í huga,
þegar komið er að fimm mínútum foringjans í lok funda. Margar
þeirra eru mjög aðgengilegar, myndrænar og því auðskyldar.
Einnig er mjög gott að leggja út af þeim og tengja efni þeirra
skátalögunum, kjörorði skáta eða skátaheitinu.
í dæmisögum sínum leggur Jesús áherzlu á það að hjálpa
öðrum, náunganum, við eigum að nota það sem okkur er gefið,
vera dren^lunduð og laus við yfirborðsmennsku o^ sjálfhól, vera
ætíð viðbuin og margt fleirra mætti nefna, sem eg tel ekki
ástæðu til.
Ég tel, að íslenzkir skátaforingjar eigi ónuminn fjár-
sjóð, sem dæmisögur Jesú eru. Með því að nota, og ávaxta þar
með þennan fjársjóð, stöndum við enn betur við heit okkar en
annars og getum því með meiri rétti sagt "Ég er skáti".