Bændablaðið - 14.11.2000, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 14. nóvember 2000
BÆNDABLAÐIÐ
5
Inda Indriðadóttir rekur ferðaþjónustu í Lauftúni í Skagafirði:
Stöðug aukning
fná ári til árs
Landbúnaúarlil
Inda Indriðadóttir hefur rekið
ferðaþjónustu að Lauftúni í
Skagafirði í 11 ár. Reksturinn
hefur gengið vel og gestum hefur
fjölgað jafnt og þétt síðan hún
hóf þennan rekstur. Bænda-
blaðið sló á þráðinn til Indu og
spurði hvernig sumarið hefði
gengið.
Það var nokkuð gott og það
kom svipaður fjöldi af útlend-
ingum og af íslendingum. Þetta
sumar var ívið betra en í fyrra og
þar hefur gott veður örugglega haft
sitt að segja. Nýtingin var mjög
góð yfir sumarið.
Hvernig hefur þróunin verið
þau ár sem þú hefur rekið ferða-
þjónustu?
Það hefur verið stöðug
aukning frá ári til árs og
vinsældimar hafa aukist. Það er
töluvert um að sama fólkið komi
aftur og aftur, bæði Islendingar og
útlendingar.
Býðurðu upp á einhverja
afþreyingu fyrir gesti?
Nei, það er ekkert slíkt hjá
mér. Fólk fer hins vegar í
Víðimýri, Varmahlíð og aðra staði
sem em nálægt mér. Svo er
hestaleiga við tjaldstæðið á Hofi.
Það er því stutt að fara ef fólk vill
ná sér í einhverja afþreyingu.
Se'rðu fram á áfratnhaldandi
aukningu?
Ég veit það ekki en aukningin
má nú ekki vera mikil hjá mér ef
ég á að ráða við að taka á móti
þeim. Það er hins vegar komið
tjaldstæði núna rétt hjá okkur með
góðri hreinlætisaðstöðu, heitum
potti o.fl. þannig að það er
spuming hvort það hefur áhrif á
aðsóknina.
Hvemig er svo að vera
ferðaþjónustubóndi ídag?
Það er mjög ánægjulegt að
vera í þessu starfi. Við höfum
fengið mjög gott fólk hingað sem
er afar þakklátt fyrir það sem
maður gerir fyrir það.
JínífMTrrTjTlíntTIonvm^rrTfi^
» • I . . , • I I
,////•• •" //• < i,i •«111/,
Qna ' / ' I 1 I / / < ' I ' I / / ✓ ' < , \
\ 11 ' ' i 1 f / < ■ i_t l < ■ . I / <
Grímur hetur orúiú
Inda í Lauftúni.
Ein af sögum Mark Twains
fjallar um mann sem varð fyrir
árás nokkurra manna er hugðust
lúskra á honum. Nærstaddir sáu
til aðfaranna og komu honum til
bjargar. Upphófust þá mikil
slagsmál en fljótlega slapp
maðurinn út úr þvögunni, hirti
upp húfupottlokið sitt og gekk
leiðar sinnar og var þar með úr
sögunni. Slagsmálin héldu hins
vegar áfram um hríð uns þau
fjöruðu út eins og slagsmál gera
að lokum.
Þessi saga kom upp í
hugann þegar fréttir bárust af
nýliðnu Kirkjuþingi. Þar var
tekist á og þung orð féllu, en
sá sem málið snerist um, hið
óbreytta sóknarbarn vestur í
Önundarfirði, var Iöngu
horfið af vettvangi og sinnti í
friði og spekt störfum heima
fyrir.
í þjóðkirkjunni er margra
hagsmuna að gæta og þar ber
hæst hagsmuni safnaðarins,
annars vegar, og prestsins,
hins vegar. Öldum saman var
ægivald kirkju og presta yfir
fólki mikið, þar sem beitt var
hjóli og steglu og útskúfun ef
breytni fólks þótti
ámælisverð. Nú er öldin
önnur og meira í anda
kærleiksboðskapar kristinnar
trúar, fólk er frjálst að því
hvaða trú það játar eða hvort
það játar yfirleitt nokkra trú
og skráir sig úr og í trúfélög
Að koma óorði á
messuvínið
eins og því sýnist. Eftir sem
áður eru vel yfir 90%
þjóðarinnar skráð í
Þjóðkirkjuna sem sýnir að
hún og þjóðin á mikla
samleið.
En eins og þjóðin er
margbreytileg þá er
Þjóðkirkjan það einnig.
Meðal þjóna hennar eru
þannig prestar sem hafa ekki
áttað sig á því að þeir tímar
eru liðnir þegar hagsmunir
prestsins voru æðri
hagsmunum safnaðarins.
Tákngervingur þeirra tíma
var séra Sigvaldi í bókinni
„Manni og konu“ eftir Jón
Thoroddsen.
Orðsnjall maður, kannski
var það Arni Pálsson
prófessor, talaði um að
rónarnir kæmu óorði á
brennivínið. Nú er hins vegar
svo komið að sumir prestar
eru að koma óorði á
messuvínið.
Grímur
Hwoghmær?
Myndin í síðasta blaði
Hvar og hvenær er myndin tekin? Vinsamlega hafið sam-
band við Jónas Jónsson eða Matthías Eggertsson í síma
563 0300.
Lesandi taldi að þessi mynd væri tekin á
Hjarðartúni í Hvolhreppi.
Hverer
meúurrn
" nj>|>|Ou juáí uj>|a) ja ujpuAuj ua
‘jnjneunpej uossjn;ad -g jujy í>Ja;
e ja J3H *j>J>ta Ja oas ug ppnAi||OH
i ejojjai ;e puÁui pjpun; jjacf
e;eij -eujey rraynjuraTjBás' eB3(VD1 "