Bændablaðið - 25.06.2002, Blaðsíða 4

4
BÆNDABLAÐIÐ
Þriðjudagur 25.júní 2002
F.v. Ralf Kruppa, Eva og Markus Fenner, forstjóri þýska innflutnings- og framleiðslufyrirtækisins Richard Behr & Co. Lengst til hægri er Sigríður
H. Sigurðardóttir, Norðurkoti í Miðneshreppi. Þetta er í fyrsta skipti sem Eva kemur til íslands.
Seldi íslenskar dúnsængur í Þýska-
landi og fékk íslandsferð í verfilaun!
Fyrir skömmu var hér á landi þýsk kona, Eva Ebel, sem hafði
unnið til verðlauna í Þýskalandi fyrir að selja ótrúlega margar
æðardúnsængur. Vcrðlaunin fékk hún frá þýska fyrirtækinu
Richard Behr í Kaltenkirchen í Norður-Þýskalandi, en þetta
fyrirtæki þekkja margir dúnbændur enda hefur það keypt af þeim
dún í fjölda ára. Verslunin þar sem Eva starfar er hluti af þýsku
verslunarkeðjunni Danisches Betterlager lager, sem þekkt er hér á
landi sem Sængurfatalagerinn. Keðjan rekur um 350 verslanir í
Þýskalandi.
Framleiðsla á sængum og koddum úr íslenskum æðardúni er að
sjálfsögðu aðeins brot af því sem Richard Behr & Co. framleiðir en
ljóst var að forstjórinn, Markus Fenner, leggur mikið upp úr því að geta
boðið viðskiptavinum upp á dúnsængur eins og þær gerast bestar og að
sjálfsögðu kemur æðardúnninn frá íslandi. „Eftirspurnin hefur dregist
saman á síðustu 2-3 árum. Ástæðan er einfaldlega sú að almenningur í
Þýskalandi hefur ekki eins mikið fé handa á milli og áður var.“ sagði
Markus í samtali við blaðið. Þessi samdráttur varð til þess að Richard
Behr fór ýmsar leiðir til að hvetja starfsmenn þeirra verslana sem selja
vörur fyrirtækisins til að standa sig betur.
Eva var sá sölumaður fyrirtækisins sem seldi langmest af
æðardúnssængum og fyrir það var hún verðlaunuð. Eva sagði að það
væri í sjálfu sér enginn leikur að selja þessar sængur því auk þess að
vera dýrar þá væri almenningur ekkert sérstaklega vel að sér um gæði
íslensks æðardúns. Hins vegar væri hefð fyrir góðum sængum í
Þýskalandi og á toppnum væru æðardúnssængur.
Þá greip Richard Behr til þess ráðs að útbúa sérstaka myndskreytta,
læsta glerskápa fyrir æðardúnssængumar. „Þannig vildum við leggja
áherslu á að þetta er lúxusvara," sagði Markus. í skápunum er lfka
sýnishorn af æðardúni ásamt bæklingi sem gefur upplýsingar um
æðarfuglinn, uppruna dúnsins og leiðbeiningar um hvernig fara skal
með sængurnar.
Æðardúnslíki frá Asíu
Samkeppnin er hörð. Þannig hefur orðið vart við nokkurs konar
„æðardúnslíki" frá Asíu sem margir kaupendur falla fyrir. Fram kom að
þetta væri andadúnn sem hefði viss einkenni æðardúns svo sem lit,
áferð og einhverja viðloðun en stendur gæðum æðardúns langt að baki.
Merkimiðinn sem framleiðandinn lætur fylgja er afar villandi og má
hiklaust flokka það undir vafasama viðskiptahætti að líkja þessu við
æðardún. „Þama er hætta á ferðum sem æðarbændur verða að fylgjast
vel með.“
Eva kom hingað til lands í för vinar síns, Ralf Kmppa. Þau skoðuðu
íslenskt æðarvarp og hreinsun og meðferð æðardúns hér á landi áður en
hann er fluttur út. Að sjálfsögðu fóru þau einnig um hefðbundnar
ferðamannaslóðir, svo sem á Þingvöll, að Gullfossi og Geysi og víðar.
Þjóðverjarnir virtust stórhrifnir af landi og þjóð og þakklátir fyrir
fræðandi ferð og góðar móttökur. Hver veit nema Eva Ebel selji enn
fleiri sængur þegar fram líða stundir!
fipunur um að víða sé paf-
lögnum á sveítabýlum éfétt
Um þessar mundir eru faggiltar
skoðunarstofur í umboði Lög-
gildingarstofu að skoða raflagnir
sveitabýla um allt land. Niður-
stöður þessara skoðana verða
síðan gefnar út í upplýsingariti
sem dreift verður á öll sveitabýli
landsins síðar á þessu ári.
„Við létum skoða raflagnir á
sveitabýlum víðs vegar um landið
á síðasta ári og emm enn að. Við
höfum ekki farið á hvem bæ held-
ur verið með ákveðið úrtak og
emm nú búnir með öll landssvæði
nema Suðvesturhomið. Þegar
skoðun þar er lokið gefum við út
skýrslu, svipað og við gerðum eftir
skoðun á raflögnum í hesthúsum
landsins árið 2000. Þegar yfir-
ferðinni er lokið sjáum við hvemig
ástandið er og getum leiðbeint
fólki um úrbætur. í framhaldinu
munum við kanna hvort þessi út-
tekt og skýrslugerð okkar hafi haft
eitthvað að segja," sagði Snæbjöm
Kristjánsson, deildarsérfræðingur
rafmagnsöryggisdeildar Lög-
gildingarstofu.
Hann var spurður hvort þeir
væm famir að sjá hvemig ástandið
væri samkvæmt þeim úttektar-
skýrslum sem komnar væru inn.
Hann sagði að ekki hefði enn verið
farið markvisst ofan í skýrslumar.
„En samkvæmt því litla sem ég hef
skoðað af skýrslunum gmnar mig
að ástæða sé til að ætla að víða sé
pottur brotinn í þessum efnum."
Jarðtengingar gripahúsa
Á aðalfundi Búnaðarsambands
Suðurlands fyrir skömmu var borin
upp tillaga um að kanna hvort ekki
ætti að breyta lögum um jarð-
tengingar gripahúsa á þann veg að
aðskildar verði jarðtengingar raf-
magnstækja annars vegar og burðar-
virkis, beisla og flóra hins vegar.
Um þetta urðu miklar umræður á
fundinum. Þess vegna var ákveðið
að senda fyrirspum til Lög-
gildingarstofu um málið.
í svari Snæbjarnar Kristjáns-
sonar til Búnaðarsambands Suður-
lands segir hann að í reglugerð um
þetta mál komi fram að tengja beri
saman alla leiðandi hluta rafbúnaðar
og leiðandi hluta utan raflagna sem
húsdýr geti komist í snertingu við.
„Ástæðan fyrir því að gerð er
krafa um að allt jámavirki gripa-
húsa og jarðtenging (varnarleiðari)
rafmagnstækja sé tengt saman er að
koma í veg fyrir að spennumunur
myndist á milli leiðandi hluta,
þ.e.a.s. passa að það sé sama
spenna á leiðandi ytra byrði
rafmagnstækja og annar leiðandi
hluta (málmhluta) í umhverfinu.
Ef tveir hlutir með mismunandi
spennu em snertir á sama tíma fer
straumur að renna í gegnum þann
(t.d. húsdýr eða maður) sem snertir
hlutina og verður viðkomandi þá
fyrir raflosti. Húsdýr em eins og
kunnugt er mjög viðkvæm fyrir
rafmagni.“
Aðspurður sagði Snæbjöm að
samkvæmt skráningum Lög-
gildingarstofu á ámnum 1970 til
2002 hafi drepist 99 húsdýr af
ástæðum sem rekja má til raf-
magns. Af þeim drapst 31 húsdýr
vegna lélegra og/eða ófullnægjandi
spennujöfnunar/jarðtenginga. „Það
segir sig því sjálft að hugmyndir
um að draga úr því öryggi sem
jarðtengingin skapar væri mikil
afturför. Það myndi jafnframt
stefna öryggi fólks og húsdýra í
hættu og væri skýlaust brot á
lögum.“ sagði Snæbjöm Kristjáns-
son.
Sláturhús
Norðlenska á
Húsavík:
Ný flæOilína
tekin 1 notkun
íflaust
Flæðilínur þær sem Marel fann
upp og smíðaði fyrir frystihús í
landinu ollu byltingu í fisk-
vinnslunni. Nú hefur fyrirtækið
hannað flæðilínur fyrir kjöt-
skurð í sláturhúsum sem byggja
á sömu hugmyndum og frysti-
húsaflæðilínurnar.
Sláturhús Norðlenska á Húsa-
vík er að fá eina slíka flæðilínu og
sagði Jón Karl Bjömsson, fram-
kvæmdastjóri Norðlenska á Húsa-
vík, að gert væri ráð fyrir að flæði-
línan yrði komin upp þegar slátur-
tíð hefst í haust.
Jón Karl sagði að gert væri ráð
fyrir að flæðilínan myndi stórauka
afköst í sláturhúsinu því hún auð-
veldi alla vinnu. Þess vegna ætti
að nást betri árangur og vinnan að
verða léttari. Hann sagði ekki gert
ráð fyrir að fækka starfsfólki
heldur að auka vinnsluna.
Það er Marel sem á hugmynd-
ina að flæðilínunni og kynnti hana
fyrir forráðamönnum Norðlenska
sem leist svo vel á að ákveðið var
að kaupa eina slíka.
Úttilutun úp Pokn-
sjéði vepslunnp-
innnp Ul land-
gpæfisluvepkefna
Við úthlutun úr Pokasjóði í
byrjun mánaðarins hlutu nokkur
landgræðsluverkefni styrk.
Landgræðslufélagið við Skarðs-
heiði hlaut 6 milljónir króna til
uppgræðslu undir Hafnarfjalli
og Húsgull á Húsavík fékk 3
milljónir króna til uppgræðslu á
Hólasandi, en þessi verkefni
voru meðal þeirra fjögurra
verkefna sem hæstu styrkina
hlutu. Einnig fékk Landgræðslu-
félag Biskupstungna styrk
til uppgræðslu á Biskups-
tungnaafrétti, Landgræðslu-
félag Héraðsbúa fékk styrk til
uppgræðslu við Sænautasel og
Gunnar Einarsson bóndi á
Daðastöðum fékk styrk til
uppgræðslu á illa förnu heima-
landi.
Frá stofnun 1995 hefur fé úr
Pokasjóði einkum runnið til um-
hverfismála en nú vom í fyrsta
sinn veittir styrkir til verkefna á
sviði menningar og lista og
íþrótta- og útivistarmála. Alls var
úthlutað úr Pokasjóði verslunar-
innar 43 milljónum króna til 51
verkefnis. Miðað við núvirði hefur
Pokasjóður úthlutað nærri 220
milljónum króna frá því að hann
var stofnaður fyrir 7 ámm.
/Landgr.
TRAKTORSDEKK
í MIKLU ÚRVALI
AKUREYRI, S. 462-3002
FELLABÆ, S. 471-1179