Tónlistin - 01.03.1947, Blaðsíða 34

80
TÓNLISTIN
En ekki var það hlutverk hennar,
þótt H. H. vilji svo vera láta.
Ekki nennum við að eltast við það
i „léiðréttingu“ H. H., sem t'ram kem-
ur ai' fjarstæðum hlutum og ekki
koma þessu máli við. Vaðall H. H.
um Tónlistarfélagið og starfsemi
þess, sem H. H. virðist svo mjög í
miin að lítilsvirða, er einkamál Hall-
gríms sjálfs og þessari yfirlýsingu
okkar gjörsamlega óviðkomandi,
þótt telja verðum við hana ritstjór-
anum og hlaðinu til lítils sóma.
Hjálp í viðlögum.
Skarphéðinn nokkur Þorkelsson
hyggst koma H. H. til hjálpar, en
gerir honum þann bjárnargreiða, að
skrifa mærðarfulla grein um hann,
eri víta fyrir liönd lesenda timarits-
ins framlcomu ,rilnefndarnefnunnar‘,
ér hann kallar svo.Er helzt svo að sjá
að hér sé um einkabréf til ritstj. að
ræða, því varla getiun við ætlað H. II.
þá smeklcleysu að hafa pantað
„greinina". Lætur Skarphéðinn í
skrifi þessu móðan mása um hluli,
sem liann ber ekkert skynbragð á,
enda vonlegt, að lælcnir austur í
I Iornafirði hafi öðrum hnöppum að
lineppa en að kynna sér til nokk-
u'rrar hlítar ágreining innan Félags
ísl. tónlistarmanna. Hitt er að vísu
skiljanlegt, að hann sé H. H. þakk-
látur fyrir að hafa raddsett nokkur
lög fyrir sig og séð um útgáfu þeirra,
en viðurkenningu sína og þakklæti
hefði hann gjarnan mátt votta á ann-
an og betur viðeigandi hátt.
Annars er það um Skarphéðin að
segja, að hann ritaði eitt sinn einum
nefndarmanna bréf og fór þess á
leit við hann, að hann keypti fyrir
sig sög til að spila á, því hann áliti
sögina við sitt hæl'i og skemmtilegt
hljóðfæri. Mun honum hafa verið
útvegað „hljóðfærið“, þólt af öðrum
væri. Þetta segir nokkuð og þarf
raunar engra skýringa við. Er í sjálfu
sér ekkert við það að athuga, þótt
einn hefli það, sem annar sagar, og
er slíkt ekkert einsdæmi í sögunni.
Annars finnst okkur eigi ástæða til
að taka þessa „grein“ Skarphéðins
hátíðlega um of. Vera má, að ekki
beri að laka hana bókstaflega og
leyfum við okluir í því sambandi
að vitna í orð annars rithöfundar
eigi ómerkari: „. .. . En þat er háttr
skálda at lofa þann mest, er þá eru
þcir fyrir, en engi myndi þat þora
at segja sjálfum honum þau verk
hans, er allir þeir, er heyrði, vissi,
at liégómi væri ok skrök ok svo
sjálfr hann; þat væri þá háð, en eigi
lof ....“.
Látum við svo útrætt um þetta
mál.
Ritnefndin.
TDNLISTIN
Útgefandi:
„Félag íslenzkra tónlistarmanna“.
Afgreiðsla:
„EK“, Austurstræti 12.
Simi 4878.
Utanáskrift ritsins:
Pósthólf 012, Reykjavík.
Prentað í Félagsprentsmiðjunni h.f.