blaðið - 15.07.2005, Blaðsíða 24

Fyrrverandi sambýlismaður systur
minnar var á staðnum, brást hárrétt
við og veitti mér hjartahnoð. Hann
gat ekki vakið mig en með því að
hnoða hélt hann súrefni gangandi
upp í heila, svo ég fæ honum seint
fullþakkað. Ég var dáinn í átta mínút-
ur, var þá lífgaður við, dó svo aftur en
var endurlífgaður á ný.
Mér var haldið sofandi á annan sólar-
hring á gjörgæslu vegna ótta við heila-
skemmdir. Þegar ég vaknaði skildi
enginn hversu brattur ég var. Ég út-
skrifaðist nokkrum dögum seinna og
síðan hef ég ekki kennt mér meins.
Þegar ég var kominn aftur á meðal
ykkar tók við níu mánaða meðgöngu-
tímabil, sem ég vil kalla draumatíma-
bil. Á hverri einustu nóttu í nákvæm-
lega níu mánuði dreymdi mig drauma
sem ég mundi glöggt daginn eftir. Þar
dvaldi ég með látnum ástvinum mín-
inn, móður minni, fyrrum unnustu og
fóstra mínum úr Dýrafirði. Enginn lif-
andi maður var í þessum draumum.
Ég er enn að ráða fram úr dauða mín-
um og draumunum en veit ekki hvem-
ig ég geri það. Mér hggur ekkert á í
þeim efnum. Aðalatriðið er þakklæti
fyrir að fá annað tækifæri í þessu lífi.
Skömmu áður en ég fór af spítalanum
spurði hjúkrunarfólk mig hvað ég ætl-
aði að gera. Ég sagðist ætla að fara
mér rólega og hugsa um heilsuna.
Nei, þau áttu við með hvaða hugar-
fari ég ætlaði að útskrifast. Þau sögðu
mér að 75 til 80 prósent þeirra sem
veikjast alvarlega fyllast ósjálffátt
af sjálfsvorkunn. Aðrir útskrifuðust
með því hugarfari að hafa gengið í
gegnum merkilega reynslu. Það var
mjög auðvelt fyrir mig að velja hvora
leiðina ég ætlaði að fara. Ég ákvað að
láta mína léttu lund vinna fyrir mig,
en ekki bara fyrir aðra. Frá þeim degi
hefur mér liðið vel. Ég vakna hress og
kátur og sofha sæll og glaður, sáttur
við Guð og menn. Ég dó og endurfædd-
ist og öðlaðist loks þá innri ró sem ég
leitaði að áratugum saman.”
Sönn ást
Þú nefndir áðan unnustu sem dó, var
hún stóra ástin í lífinu?
J5g hafði miklar ranghugmyndir um
ástina þegar ég var ungur, eins og ég
held reyndar að margir hafi. Ég var
að leita að konu sem væri ótrúlega
falleg, einstaklega vel gefin og stór-
skemmtileg. Ég fann hana aldrei. Eitt
sinn sagði ég tveimur vinum mínum
að ég væri að leita að þessari konu.
Þeir spurðu hvemig hún liti út, hvort
hún væri dökkhærð eða ljóshærð. Ég
hafði ekki hugmynd um það. Þá átt-
aði ég mig á því að ég var að leita að
því sem ekki var til.
Nú held ég að ást byggi á vináttu og
vináttu byggir maður á trausti og
virðingu. Fólk byrjar oft á vitlaus-
um enda í samskiptum. Ef það á
fyrir mér að liggja að eiga konu þá
verður hún besti vinur minn.
Þegar ég var atvinnumaður í knatt-
spyrnu kynntist ég stúlku í Austur-
ríki. Ég var ekki á þeim buxunum
að verða ástfanginn og því síður hún
sem var í lögfræðinámi. En í annað
skiptið sem við hittumst vorum við
sannfærð um að við ættum eftir að
vera saman til æviloka. Hún dó í bíl-
slysi mánuði fyrir brúðkaupið. Þetta
var sönn ást og ég kunni ekki að
vinna úr sorginni. 1 hörðum heimi
atvinnumennskunnar fá menn ekki
frið til að velta sér upp úr tilfinn-
ingasemi. Það er sagt að tíminn
lækni öll sár en ég held að það sé
vitleysa. Maður lærir hins vegar að
lifa með sorginni. Það var mér líka
mikið áfall þegar móðir mín dó því
hún var besti vinur minn. En ég á
ekki annað en góðar minningar um
þessar tvær konur, sem ég veit að
fylgjast með mér úr öðrum heimi.
Ég ber engin sár. Ég hef unnið mig
frá fortíðinni og ef ég kynnist konu í
dag þá mæti ég ekki með vandamál
fortíðarinnar, sem því miður allt of
margir gera.”
kolbrun@vbl.is
Skemmtiþátturinn Það var lagið
er vinsælasti þátturinn á dagskrá
Stöðvar 2, fyrir utan fréttir stöðv-
arinnar. Hermann Gunnarsson,
eða Hemmi Gunn eins og hann
er ætíð kallaður, sneri aftur eftir
hlé frá fjölmiðlum til að stjórna
þættinum, sem líklegt er að verði
áfram á dagskrá næsta vetur. „Ég
ætlaði að hvíla mig á sjónvarpi í
einhvem tíma en var boðið þetta
verkefni, sló til og sé ekki eftir
því,“ segir Hemmi. ,Jjíf mitt er
þó ekki endilega bundið við fjöl-
miðla. Þess vegna gæti ég gengið
burt frá þeim á morgun án þess
að það yrði hávaði inni í mér.“
Hemmi segist hafa tekið út mikinn
þroska á síðustu árum, að hluta til
vegna dvalar sinnar
í Taílandi. „Ég þrosk-
aðist meira á ferðum
mínum þangað en á öll-
um ferðum mínum hér
heima. Ég er ekki búdd-
isti en ber mikla virð-
ingu fyrir búddisma.
í Taílandi gera menn
allt aðrar kröfur en við
eigum að venjast. Lífið
snýst um að hafa vinnu
og eiga í sig og á. Allt
annað en bónus. Hér
sækjast menn umfram
allt eftir veraldlegum
gæðum en spyrja svo:
„Hvar er hamingjan."
Sögurn-
ar verða
illkvittn-
ari með
árunum því
fólki finnst
ekki nóg
að heyra
að Hemmi
Gunn hafi
dottiðí
það, því
verður
að fylgja
krassandi
saga
Ævisaga Hemma frestast en mun
koma út í fyllingu tímans. „Hún
verður ekki ijómatertusaga," segir
Hemmi. „Maður verður að vera tilbú-
inn að leggja líf sitt á borðið. Öðruvísi
verður ævi mín ekki til umfjöllunar.
Ég ætla ekki að skrifa bók til að særa
aðra en óhjákvæmilega munu aðrir
koma við sögu og þá kannski ekki
alltaf í helgiljóma því sannleikurinn
mun ráða ferð.“
Vakinn upp frá dauðum
Um hálsinn ber Hemmi lítið búdd-
anisti úr skfragulli en það er gjöf frá
konungi Taílands. „Ég gerði á sínum
tíma heimildarmynd um Taíland sem
sýnd var í Ríkissjónvarpinu. Mér var
boðið í móttöku til konungsins sem er
nokkurs konar dýrlingur í Taflandi.
Konungurinn reyndist býsna fróður
um ísland, þekkti nafn Vigdísar Finn-
bogadóttur og hafði ágæta
þekkingu í íslendingasögum.
Hann færði mér litla öskju að
gjöf og hana opnaði ég ekki
fyrr en ég var kominn aftur á
hótelið. I henni var nisti með
litlum gullbúdda. Nistið hef
ég borið síðan, hvort sem það
bjargaði mér frá dauða eða
ekki.“
Um tveggja og hálfs
árs skeið bjó Hemmi í
Taflandi. Þangað kom
hann fyrst árið 1988
en settist þar að árið
2000 og bjó þar í tvö
og hálft ár. Hann fór
þangað upphaflega til
að skrá hjá sér atburði
úr ævi sinni vegna
hugsanlegrar ævisögu.
„í þjjátíu og fimm ár
hafa hin ýmsu bókaforlög falast eftir
ævisögu minni. Ég hef ekki verið til-
búinn í það verk en ákvað að skrá hjá
mér punkta meðan ég myndi glöggt
atburði. Ég hafði verið í þijá mánuði
í Taflandi þegar ég kynntist tælensk-
um milljónamæringi. Hann sagði úti-
lokað fyrir hressan og kátan mann
eins og mig að loka sig inni við skrift-
ir og hann leigði mér einn af fimmtán
veitingastöðum sem voru í hans eigu.
Vegna þessa flengdist ég í Taflandi og
lítið varð um skriftir. Þetta varð eins
og annað í mínu lífi, ég stefndi eitt og
fór annað."
Hemmi vísar þama í raun-
verulegan dauða sinn eftir
hjartaáfall. í febrúar 2003
var hann að sinna daglegum
rekstri veitingastaðarins í
Taflandi þegar vinkona hans,
Ragnheiður Ólafsdóttir spá-
miðill, hringdi til hans og
varaði hann við veikindiun.
„Ragnheiði kynntist ég fyrst
á Þingeyri þegar ég var þar
á ferð með Bylgjulestinni. Á
þeim tíma hafði ég efasemdir
um miðla og dulræn fyrirbæri
en Ragnheiður sá allt mitt líf
og lýsti í smáatriðum látinni
móður minni og unnustu sem
ég missti. Nú hringdi hún í
mig til að segja mér að ég væri
veikur og ætti að koma heim.
Ég fann ekki að neitt væri að mér en
viku seinna leið yfir mig á veitinga-
staðmnn sem ég rak. í ljós kom að ég
var með of háan blóðþrýsting. Ég sneri
til íslands í stutta ferð, var þreklítill
og kenndi um æfíngaleysi. Ég bjó hjá
systur minni og eitt kvöldið hringdi
Ragnheiður og sagði að ég yrði að leita
læknis því ég væri alvarlega veikur.
Ég fór ekki að ráðum hennar. Kvöld-
ið eftir var ég að horfa á sjónvarpið
þegar slokknaði á mér. Því fylgdi eng-
in sársauki. í dauðanum sá ég mikla
ljósbirtu og litlar verur og fann fyrir
ákafri vellíðan. Þetta eru mjög skýrar
minningar í mínum huga.
HjartaHeill
‘ UHDSSAMIðKHJ/UntóJÚKUWU
Hrinaurinn. 1400 km á 15 döaum!
Söfnunarsímar:
907-2001 og skuldfærast þá 1000 kr. af símareikningi
907-2003 og skuldfærast þá 3000 kr. af símareikningi
Bankareikningur söfnunarinnar er 513-14-606030 kt. 511083-0369
Það skiptir okkur öll máli
LYSING
ÖRYGCISMIDSTÖD
(SLANDS
Ath!
föstudagur, 15. júlí 2005 I blaðið
afslátturl
Allar EGO kvittanir veita
25% afslátt í Laugarásbíó
ra^fi
m ÉS §
eGO
Ódýrt bensín + ávinningur!
Hemma Gunn