blaðið - 31.10.2005, Blaðsíða 14

blaðið____
Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson.
Ritstjóri: Karl Garðarsson.
SÁTT UM SJÁVARÚTVEG
Aðalfundur Landssambands íslenskra útvegsmanna var haldinn nú um
helgina. Stöðugar fréttir bárust af fundinum meðan á honum stóð enda
eru samtökin öflug og á þau er hlustað í málum sem tengjast sjávarút-
vegi. Segja má að fátt hafi komið sérstaklega á óvart á fundinum. Rætt
var um sterka stöðu krónunnar og áhrif hás gengis á sjávarútveginn.
Rætt var um hvalveiðar og nauðsyn þess að hefja þær veiðar á ný - ekk-
ert nýtt þar.
Á fundinum tjáði Guðrún Gauksdóttir sig um hverjir ættu aflaheimild-
ir hér á landi. Niðurstaða hennar var að það væru útgerðarmenn. Hug-
prúður fréttamaður spurði Guðrúnu réttilega hvort þetta væru pantaðar
niðurstöður hjá LÍÚ en hún svaraði á móti að ekki væri hægt að panta
niðurstöður hjá fræðimönnum. Það er líklega rétt hjá Guðrúnu en hins
vegar er auðvelt að velja sér fræðimenn. Það eru nefnilega fræðimenn
hér á landi sem segja að þjóðin eigi fiskinn í sjónum og því aflaheimild-
irnar. Þeir fræðimenn fengu hins vegar ekki að tjá sig á aðalfundi LÍÚ.
Áfram kemur efni og niðurstaða aðalfundarins ekki á óvart.
Það sem vakti hins vegar sérstaka athygli við fundinn var aðkoma og
boðskapur formanns Samfylkingarinnar. Þar boðaði hún að sátt yrði að
nást um sjávarútvegsmálin. Slíkt yrði vart gert nema með því að menn
ræddu saman og gefið væri eftir af ýtrustu kröfum og skoðunum eins og
það var orðað á fundinum.
í ræðu sinni sagði Ingibjörg:
„Ég tel mikilvægan lið í sáttinni að útgerðarmenn hætti að tala um eigna-
réttindi á kvótanum og viðurkenni að um nýtingarrétt sé að ræða sem,
eins og fyrr segir, nýtur verndar sem óbein eignaréttindi.
Ég tel líka mikilvægan lið í sáttinni að menn hætti að deila um það sem
gerðist árið 1984 og hvernig kvótanum var þá úthlutað“.
í fréttum um helgina tjáðu útvegsmenn sig um málið og létu hafa eftir
sér að þeir fögnuðu þessum orðum Ingibjargar. Sá fögnuður stóð hins
vegar stutt því nánast í næstu frétt voru útgerðarmenn farnir að hóta
því að fara fyrir dómstóla til að kanna stöðu sína gagnvart eignarrétti á
aflaheimildum. Þeir sögðu það óþolandi að aflaheimildir væru færðar
milli kerfa og aflaheimildir sem oft hefðu verið keyptar dýrum dómum
þannig rýrðar.
Það lítur því út fyrir að útgerðarmenn séu tilbúnir til að búa til sátt um
sjávarútvegsmálin. Hins vegar lítur líka út fyrir að sú sátt eigi að vera al-
gerlega á þeirra forsendum. Spurningin sem vaknar hlýtur því að vera:
Er einhver möguleiki á sátt um málið á næstunni?
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson. Ritstjórn & auglýsingar: Bæjarlind 14-16,201 Kópavogur.
Aðalsími: 510 3700. Símbréf á fréttadeild: 510.3701. Símbréf á auglýsingadeild: 510.3711.
Netföng: vbl@vbl.is, frettir@vbl.is, auglysingar@vbl.is.
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: íslandspóstur
.^IÓSPREWitf*
Frá 27. október til 5. nóvember!
I'l l l-ll IvAISI II
ecco' »r,j um ZINDA
LÁGMARK
40%
- AFSLÁTTUR!
DÖMUSKÓR - HERRASKÓR - BARNASKÓR - SANDALAR
Herraskór
4.995 kr.-veróáóur
2.997 kr.-veiðnú
.........Herraskór
6.995 kr.-veróáður
4.197 kr.-verönú
FULLBUÐAFNYJUM VÖRUM
Ioppskórinn
Suðurlandsbraut 54, sími 533 3109
OPID: MÁN. - FÖS. 11 - 18. LAU. 10-16
14 I ÁLXT
MÁNUDAGUR 31. OKTÓBER 2005 bla6Í6
S<?GuL£(j. sÁTT TOVCrSTU
SAMfrik'<N6At?)NH/\P o& ÚTVEGSMAWA>
Olnbogabarnið
Reykjavíkurflugvöllur
Ég var á dögunum að ræða við vin
minn um framtíð Reykjavíkurflug-
vallar. Sá tjáði mér eftir nokkur
orðaskipti að ekki væri hægt að taka
mark á skoðun minni þar sem ég
væri landsbyggðarmaður og benti
á þann hræðilega glæp minn að
ég nota innanlandsflugið talsvert.
Vegna þessa má ég að einhverra
mati greinilega ekki hafa skoðun
á flugvallarmálinu. Auðvitað er sú
röksemdarfærsla bara bull - slíkt
er eins og að segja við þá sem keyra
Reykjanesbrautina reglulega að þeir
megi ekki hafa skoðun á því hvort
það eigi að tvöfalda hana eður ei.
Of umdeilt fyrir stjórnmálamenn
1 flugvallarmálinu, og raunar flug-
vallarmálum almennt, endurspegl-
ast í raun getuleysi stjórnvalda til að
takast á við flókin og umdeild verk-
efni. Vegna þess að svo margir hafa
svo sterka skoðun á málinu þora
stjórnmálamenn ekki að taka beina
afstöðu - til þess eru einfaldlega of
mörg atkvæði í húfi. Vandinn er ekki
einskorðaður við ísland. Stjórnmála-
menn heimsins vita sem er að ef þeir
til að mynda samþykkja að setja flug-
völl nálægt ákveðnum borgarhluta
geta þeir kysst öll atkvæði kjósenda
þar bless og það eru þeir einfaldlega
ekki tilbúnir að gera. Flugvallarmál-
ið hér á landi er af sama meiði. Fyrir
stjórnmálamenn í Reykjavik eru of
mörg atkvæði í húfi og því sjaldnast
gefin upp afgerandi afstaða. Lands-
byggðarþingmenn segja að flugvöll-
urinn eigi að vera, enda er það rétta
skoðunin til að tapa ekki atkvæðum
vegna málsins.
Kvennahagfræði
Afleiðingin er sú að umræðan um
flugvöllin er nánast grátbrosleg.
Landsbyggðarmenn verða brjálað-
ir ef minnst er á að völlurinn fari
- Reykjavíkurbúar verða brjálaðir
ef sagt er að hann eigi að vera. Bú-
ið er að stofna hagsmunasamtök
sem hafa það beint að markmiði að
koma flugvellinum burt. Ég ræddi

Aðalbjörn Sigurösson
nokkra stund við tvo fulltrúa þeirra
samtaka á dögunum og varð það á
að kalla útreikninga þeirra um að
þjóðfélagið tapaði milljörðum á
hverju ári sem flugvöllurinn væri í
Vatnsmýrinni, kvennahagfræði. Ég
fékk langan og lærðan fyrirlestur
um allt það óhagræði sem því fylgdi
að hafa borgina eins dreifða og hún
er í dag - og hversu fjárhagslega
hagkvæmt það væri að þétta byggð
í borginni. Forsendan fyrir þvi væri
að byggja í Vatnsmýrinni. Ég er ákaf-
lega ósammála þeim rökum, því ef
þau eru notuð í stærra samhengi
má til að mynda segja að þjóðfélag-
ið tapi milljörðum á að hafa byggð á
landsbyggðinni og því ætti að leggja
hana niður. Ég efast um að margir
taki undir þá skoðun.
Einn flugvöliur nóg
Niðurstaða mín kemur kannski á
óvart miðað við ofansagt. Völlurinn
þarf að fara - um það þarf að taka
ákvörðun fljótlega. Það þarf síðan
að flytja innanlandsflug til Keflavík-
ur. Áður þurfa íslendingar að gefa
upp tilraunir til að fá Bandaríkja-
menn til að borga sem mest í rekstri
Keflavíkurflugvallar. Við sem þjóð
höfum auðveldlega efni á að reka
einn millilandaflugvöll, en höfum
að sama skapi litla þörf fyrir að reka
tvo. Það er voðalega þægilegt að skut-
last niður í bæ og vera kominn á loft
30 mínútum eftir að lagt var af stað
úr Breiðholtinu. Ég held samt að
ég væri tilbúinn til að keyra örlítið
lengur, og jafnvel taka rútu til Kefla-
víkurflugvallar, ef það yrði til þess
að skorið yrði á naflastrenginn við
Bandaríkjamenn. í rútunni myndi
ég ylja mér við hugsunina um að við
værum þjóð sem gæti staðið á eigin
fótum. Ég væri alveg til í að bæta
nokkrum mínútum við ferðatíma
minn austur á land svo þetta gæti
orðið að raunveruleika.
Höfundur erfréttastjóri Blaðsins
Klippt & skoríð
klipptogskorid@vbl.is
Pað er gömul saga og ný að menn
reyna oft að hefna þess í héraði, sem
hallaðist á þingi. Nýjasta dæmið um
þetta er af Kolbrúnu Halldórsdóttur, þing-
manni Vinstri-grænna, en þess er skemmst
að minnast að hún átaldi Þorgerði Katrínu
Gunnarsdóttur, menntamálaráðherra, mjög
harðlega á þingi fyrir að Landsvirkjun væri
heimilt að gangast fyrir samkeppni í grunn-
skólum. Kárahnjúkar munu eitthvað koma við
sögu. Þingmennskan er þó ekki eina kjörna
trúnaðarstarfið, sem Kolbrún gegnir, því hún
er bekkjarfulltrúi í Melaskóla þar sem hún
á barn. (fyrrakvöld var haldinn fundur þar,
sem átti að vera almennur kynningarfundur
fyrir bekkjarráðsmenn, en þá bar svo við að
Kolbrún tók öll völd á fundinum og gerði sam-
keppni þessa að eina umræðuefni hans. Eftir
að fundurinn hafði staðið í tvo og hálfan tíma
komst aðstoðarskólastjórinn loks að og benti
á að skólanum hefði vissulega borist erindi um
samkeppni þessa, en ákveðið hefði verið að
Melaskóli tæki ekki þátt f henni.
IngibjörgSólrúnGfsla-
dóttir, formaður Sam-
fylkingarinnar, sagði á
aðalfundi LtÚ á dögunum að
það væri sameiginlegt hlut-
verk stjórnmálamanna og
útgerðarmanna að ná sátt
um sjávarútveginn. Sagði hún Samfylkinguna
vilja stuðla að því með sátt við LÍÚ að útvegs-
menn hættu að tala um kvótann sem sína
eign, en á móti myndi Samfylkingin hætta að
tala um hvernig sægreifarnir hefðu auðgast á
gjafakvóta. Þetta er athyglisverð nálgun, ekki
síst þegar haft er í huga að þarna talar stjórn-
málamaður sem að undanförnu hefur talið sig
ötulasta talsmann „samræðustjórnmála". Fyr-
ir ótíndan almúgann er erfitt að skilja hvernig
samræðustjórnmál eigi að felast í gagnkvæmu
þagnarbindindi. En sfðan má auðvitað minna
á að upphaflega talaði Ingibjörg Sólrún raunar
alltaf um „samráðsstjórnmál". Eftirað samráð
olíufélaganna komst í hámæli var hins vegar
fallið frá þeirri orðnotkun.
Aðeins meira um Ingibjörgu Sólrúnu
og Samfylkinguna. Mörgum sam-
flokksmanna hennar hefur gramist
hversu lítið hún hefur haft sig f frammi frá því
hún var kjörinn formaður. Samfylkingin er til
húsa í Húsi iðnaðarins við Hallveigarstíg, en
gagnrýnendur formannsins tala nú um Hús
iðjuleysisins.