blaðið - 10.07.2007, Síða 13

blaöið
ÞRIÐJUDAGUR 10. JULI 2007
LÍFSSTÍLLHEILSA
heilsa@bladid.net
„Ég held að það sem gerist í umhverfinu gerist jafn-
framt innra með okkur. Þannig að þegar fólk er farið
að hugsa meira um líkamann hugsar það jafnframt
meira um náttúruna og öfugt. Þetta helst í hendur."
Foreldrar hreyfa
sig minna
Flestir vita að nýfengið foreldra-
hlutverk gjörbrey tir lífi fólks, en
nú hefur ný rannsókn staðfest
grun margra um að barneignir
bitni á heilsurækt og líkam-
legu formi. Samkvæmt rann-
sókn sem gerð var í Háskóla í
Pittsburgh í Bandaríkjunum,
missa foreldrar ungra barna
mikinn tíma, sem áður fór í að
stunda líkamsrækt. Konur sem
æfa í um fjóra tíma á viku áður
en þær eignast börn, skerða tím-
ann um 90 mínútur að meðal-
tali þegar barnið er fætt. Feður,
sem áður æfðu í um átta tíma
á viku, missa að jafnaði heila
fjóra og hálfan tíma af líkams-
rækt þegar barnið fæðist.
Tímaskortur er helsta skýringin
á minni heilsurækt foreldra, en
einnig er talið að „allt eða ekk-
ert“-viðhorf til líkamsræktar
hafi sitt að segja; fólk haldi að ef
það hafi lítinn tíma til að hreyfa
sig í senn geti það eins sleppt því.
Ekki dónalegt
að geispa
Mörgum finnst í hæsta máta
dónalegt að geispa á virðulegum
samkomum eða þegar mikilvæg
málefni eru rædd. Raunin er
þó sú að um er að ræða tiiraun
líkamans til þess að halda sér
vakandi og öllum skynfærum
virkum. Með geispi sendum við
svalt loft til heilans og eigum
betra með að halda einbeitingu.
Ræðumenn ættu því ekki að
taka það nærri sér þegar hlust-
endur þeirra geispa, enda eru
þeir með því að reyna að með-
taka upplýsingarnar betur.
Segja má að nokkurs
konar ferða-hjólaæði hafi
gripið landsmenn í sumar
enda er mikil ásókn í alls
kyns hjólreiðaferðir sem
ferðaskrifstofur bjóða
upp á hér á landi sem
erlendis. Anna Sigríður
Sigurjónsdóttir segist
ekki vera hissa á því; það
sé einfaldlega frábært
að hjóla, og ekki síst á
íslandi.
Eftir Hildi Eddu Einarsdóttur
hilduredda@bladid.net
Fyrir þremur árum datt Önnu og
Sólveigu Magneu Jónsdóttur í hug
að bjóða ferðamönnum upp á hjól-
reiðatúra frá Þórkötlustöðum við
Grindavík, enda báðar miklar hjóla-
konur og höfðu starfað við ferða-
þjónustu um árabil. „Umhverfið á
Reykjanesi er alveg kjörið fyrir hjól-
reiðar og gönguferðir, enda nokkuð
STAÐREYNDIR
Nálægt Þórkötlustöðum eru
elstu minjar um saltfiskverk-
un á íslandi.
Anna og Sólveig eiga 24 hjól
sem þær lána hjólagörpum.
Hvorug þeirra ólst upp á
Suðurnesjum þó svo að þær
hafi valið svæðið fyrir hjóla-
ferðirnar
slétt og mjög fallegt. Vissulega er oft
töluvert rok þar en alls eldd alltaf,“
segir Anna. „Reyndar er ekkert
slæmt að hjóla í roki, maður klæðir
sig bara aðeins betur og hjólar
rösklegar til að fá hita f kroppinn.“
Hún segir það vera algengan
misskilning að það sé erfitt að hjóla
á íslandi. „Eg er búin að hjóla yfir
Sprengisand og víðar og finnst það
alltaf jafn æðislegt. Það tekur enga
stund að venjast snörpum vind-
hviðum eða brekkum,“ segir hún.
Umhverfi og heilsa
Anna segist ekki vera í nokkrum
vafa um að aukin ásókn f alls kyns
hjólaferðir stafi jafnt af umhverfis-
og heilsuræktarvakningu sem
orðið hefur að undanförnu. „Hjól-
reiðar eru mjög umhverfisvænn
ferðamáti sem jafnframt reynir á
líkamann, og ég held að það sem
gerist í umhverfinu gerist jafnframt
innra með okkur. Þannig að þegar
fólk er farið að hugsa meira um lík-
amann hugsar það jafnframt meira
um náttúruna og öfugt. Þetta helst
í hendur. Ég held líka að margir
séu orðnir dálítið þreyttir á að vera
á endalausum hraða og þeytingi á
ferðalögum, þar sem markmiðið
er að sjá sem mest á sem allra
stystum tíma. Hjóla- og göngu-
ferðir snúast um að upplifa náttúr-
una með nánum hætti,“ segir hún.
Upphafið að heilsuátaki
Þær Anna og Sóiveig hafa tekið
marga misstóra hópa í hjólaferð.
„Það er algengt að til okkar komi
hópar á vegum fyrirtækja sem eru
að skipuleggja óvissu- og hvata-
ferðir eða annað slíkt og ég gæti
trúað að í mörgum tilfellum væri
slíkt liður í allsherjar heilsuátaki
meðal starfsmanna. Að minnsta
kosti veit ég til þess að það hefur
verið raunin hjá sumum, að þeir
hafi hafið allsherjar heilsuátak
eftir svona hjólaferð. Til dæmis
kom til okkar um daginn fullorðin
kona í starfsmannaferð með sínu
fyrirtæki. Hún hafði ekki hjólað
í um þrjá áratugi en gaf öðrum
þó ekkert eftir og sagði við okkur
í lok ferðarinnar að hún væri
ákveðin í því að kaupa sér hjól
næsta mánudag, svo ánægð væri
hún,“ segir Anna og bætir því
við að vissulega sé fólk almennt
mistilbúið í krefjandi hjólaferðir.
„Við tökum auðvitað tillit til þess
að fólk er í mismunandi ástandi
og erum ekki að keyra neinn út,
enda er það ekki markmiðið."
Sjálfar halda Anna og Sólveig
sig í góðu formi í þessari vinnu en
Anna segir að alltaf sé hægt að gera
betur. „Mér finnst líka mjög gaman
að ganga á fjöll og reyni að gera sem
mest af því þegar tfmi gefst til. Svo
hjólum við í öUum veðrum og á
hvaða tíma árs sem er, að því gefnu
að hóparnir treysti sér sjálfir í það.“
Vandræðalegt megrunarlyf
Bandarfkjamenn í megrun flykkj-
ast i hrönnum í lyfjaverslanir lands-
ins til þess að festa kaup á megrun-
arlyfinu Alli, en það er fyrsta lyf
sinnar tegundar sem Matvæla- og
lyfjastofnunin hefur veitt leyfi til að
selja f lausasölu. Ásóknin í þetta lyf
er gríðarleg þrátt fyrir að það geti
haft afar vandræðalegar aukaverk-
anir. Þeir sem taka lyfið eiga á hættu
að missa hægðir, og þá sérstaklega
þeir sem eru nýbyrjaðir að taka það
og þeir sem innbyrða fituríka fæðu
með lyfinu.
Framleiðendur lyfsins vara við
þessum aukaverkunum á pakkningu
lyfsins og ráðleggja fólki að ganga í
dökkum nærfötum fyrstu dagana
og að hafa með sér föt til skiptanna
í vinnu eða skóla. Lyfsalar ráðleggja
gjarnan fólki að byrja að taka lyfið
þegar það á frí og getur verið heima
hjá sér, til þess að forðast neyðarlegar
uppákomur í margmenni.
Alli virkar þannig að það bindur
fitu úr fæðunni og kemur í veg fyrir
að hún sé melt og tekin upp í blóðinu.
Sé fæðan mjög fiturík eykst hættan
á hægðamissi til muna og því er
nauðsynlegt að skera niður fitu á
meðan lyfið er tekið. Þannig virkar
það ekki einungis sem megrunarlyf
heldur eru neytendur þess gjarnan
neyddir til þess að venja sig á hollt
mataræði til frambúðar, og því er
þessi leiða aukaverkun ekki slæm
að öllu leyti.
Alli er ekki ætlað að vera „krafta-
verkalyf “ heldur gagnast það fyrst og
fremst þeim sem vilja missa nokkur
aukakiló en ekki þeim sem þurfa að
vinna bug á alvarlegri offitu.