Orðlaus - 01.10.2003, Blaðsíða 22

Af hverju
fingur eru
betri en
karlmenn...
Þú þarft ekki að brosa til þeirra eftir á.
Þú þarft ekki að fara úr rúminu til að ná
i þá.
Þú veist alltaf hvar fingurnir hafa verið.
Upp á fjölbreytileika, þá hefur þú lOtil að
velja á milli.
Þú getur hætt þegar þú vil^.
Fingurnir verða ekki aibrýðissamir.
Fingurnir lykta ekki illa.
Þeir fara ekki beint að sofa eftir á.
Fingurnir vilja ekki frekar horfa á fótbolta
en...
Þeir minnka ekki eftir á.
Þú hefur þá alltaf hjá þér og þeir fara
aldrei frá þér.
Þú þarft ekki að hella upp á kaffi fyrir þá
á morgnana.
Fingurnir vilja það þegar þú vilt það.
Þeir taka ekki helminginn af rúminu.
Það er auðvelt að þrifa fingur.
Þeir heimta ekki fimleikakúnstir í rúminu.
Þeir reyna ekki hluti sem þeir heyrðu frá
vinum sínum.
Þeir halda ekki framhjá.
Upp á fjölbreytileika þá getur þú málað
þá hvernig á litinn sem er.
Það vekur ekki umtal ef þú ferð með þeim
á klósettið.
Þeir skipta um stöðvar fyrir þig.
Þeir spyrja ekki: Er ég sá fyrsti?
Þeir hrjóta ekki, reka ekki við, ropa eða
eru andfúlir.
Þeir biðja þig ekki um að kyngja.
Þeim er alveg sama ef þú ert mygluð, þeir
eru alltaf til.
Þú þarft ekki að segja þeim hvað þú fílar.
Þeir monta sig ekki að því hvað þeir eru
góðir.
Þeim er alveg sama hvar þú varst kvöldið
áður.
Foreldrar þínir gagnrýna þá ekki.
Þeir eru mjög miklir séntilmenn, þeir opna
hurðir, draga frá stóla og elda handa þér.
Þeir hætta ekki rétt áður en þú færð það.
Þú þarft ekki að hafa áhyggjur hvort þeir
koma aftur eftir góða nótt saman.

I í • .. ■ .

) i\f!\
m:1 \m
Ji
S íðalt' Kwad dj@&g ykkur þe g a r ég
var á leiðinni á djámmið með Hildi
vinkonu. Það væri svo sem ekki
frásögu færandi nema af því að ég
var með brjálæðisiega evil plott í
huga fyrir það djamm. Þannig er
mái með vexti að fyrir svolitlu síðan
smelltum við vinkonurnar okkur á
hraðstefnumót dauðans sem síðar
átti eftir að setja sitt mark á vinskap
okkar. Hmm...
Til þess að gera langa sögu stutta: Hildur
og Vala fara á hraðstefnumót - verða
báðar skotnar í sama stráknum (Rút) -
Rútur hringir í Hildi - hún heldur því
leyndu fyrir Völu - þau byrja saman -
Vala kemst að því og ælir næstum því
á Hildi - þær ákveða að halda áfram að
vera vinkonur (þrátt fyrir mellulega
hegðun Hildar) - ákveða að skella sér á
djammið - Rútur hringir í Völu - Rútur
vill hitta Völu og tala við hana - Vala
segir já - málin flækjast verulega... og
vonda planið mitt var á þessa leið. Ég
hitti Hildi heima hjá henni og við
fengum okkur í glas áður en við fórum
út. En ég hins vegar, Hexía De Trix,
ætlaði bara að þykjast drekka til þess
að plottið myndi ekki fara út um þúfur,
á meðan Hildur drakk sig hauslausa og
rambaði um Rútinn sinn.
Ég dró hana á Ölstofuna af því ég vissi
að þar myndi hún hitta fullt af fólki sem
hún gæti spjallað við á meðan ég færi
yfir á Vegamót til þess að hitta Rút. Eins
og mig grunaði þá hitti Hildur strax
einhverjar æskuvinkonur sína og smellti
sér á trúnó með þeim... fyrst að hún var
nú komin með kæró... og bla bla bla
bla (bitra beljan hún ég..!!l).
Klukkan var orðin tíu mínútur yfir eitt
og ég orðin sein þannig að ég hljóp yfir.
Ég var með brjálaðan hnút í maganum
þegar ég labbaði inn; sambland af
forvitni, spenningi og samviskubiti.
Hann stóð við barinn ennþá sætari en
mig minnti að hann hefði verið.
Hávaxinn og Ijóshærður í brjálæðislega
flottum fötum og með ómótstæðilegt
prakkarabros... grrr.... Ég labbaði að
barnum, hann bauð mér upp á drykk
og svo settumst við. Það var mjög troðið
sem var fínt því að þá voru minni líkur
á að einhver myndi sjá okkur. Við sátum
þarna í smá stund og töluðum um
Survival of the
flottest...
daginn og veginn og hann virtist ekkert
ætla að fara að koma sér að efninu.
Hann lét bara eins og við værum á
rómantísku stefnumóti og var ekkert að
flýta sér heldur fór að strjúka á mér
hendina. Bíddu, bíddu, bíddu!!!! Mér
var nú ekki alveg farið að standa á sama
þannig að ég kippti að mér hendinni
og spurði hann hvað það hefði verið
sem hann hefði viljað tala við mig um.
Það kom pínu fát á hann en svo bað
hann mig um að koma með sér út,
sagðist ekki meika að æpa það yfir allan
staðinn... hmmm....
Ég vissi ekki hvort ég átti að þora því
upp á að Hildur myndi sjá okkur en
forvitnin var svo yfirþyrmandi þannig
að ég sló til. Hálfviti. Ég veit ekki hvort
það var öllum mohitos-drykkjunum að
kenna en það sem gerðist svo er
ákaflega óraunverulegt. Við löbbuðum
út fyrir og stoppuðum í portinu þar sem
hann segir mér að hann langi ekkert
meira en að ríða mér... eins og hann
orðaði það svo herramannslega. Ég var
fullkomlega orðlaus yfir hrokanum i
honum og ekki nóg með þetta að þá
beygir hann sig niður og og fer í
hörkusleik við mig. Ég var því miður svo
hissa- hneyksluð- full að ég stóð bara
þarna eins og algjör geit í stað þess að
ýta honum í burtu þannig að þegar
Hildur kom hlaupandi útaf Ölstofunni
leit þetta mjöööööööög illa út.
Þetta var gallsúr staða og mér leið eins
og svikulli mellu. Hún varð náttúrulega
alveg brjáluð og fór að öskra á okkur
bæði. Á meðan ég stóð þarna með tárin
f augunum byrjaði Rútur að buna út úr
sér lyginni hverri á fætur annarri eins
og hann væri vanur að lenda í þessari
stöðu og án þess svo mikið sem svitna.
Hann sagði Hildi eftirfarandi: Vala er
búin að vera að ofsækja mig síðan á
hraðstefnumótinu þannig að á endanum
fór ég að hitta hana. Ég kom síðan
hingað til að segja henni hvað ég sé
hrifin af þér en hún fór bara að öskra
og væla þannlg að ég dró hana út og
þá stökk hún á mig og kyssti mig." Svo
labbaði hann upp að henni tók utan um
hana og sagði að þau skildu bara fara
heim...
Ég kom ekki upp orði þvi ég var alltaf
að bíða eftir að Hemmi Gunn stykki út
úr einu skotinu og segði að ég væri í
falinni myndavél, þetta væri allt saman
grín og í raun væri Rútur húsvörðurinn
á RÚV og héti Páll. Ég trúði þessu bara
einfaldlega ekki!!!!! Það var greinilega
kominn tími á mig til þess að fara heim.
Ég hljóp inn á Vegamót til þess að ná í
kápuna mína en komst að því að henni
hefði verið rænt og þar á meðal
lyklunum mínum ...helv...djö...andsk...!
Þá var bara að vona að Grettir nágranni
minn væri heima til þess að opna fyrir
mér.
Ég kom við á Nonna og fékk mér einn
vel subbulegan bát í þeirri von að mér
myndi líða betur fyrir vikið. Þegar ég
kom heim svaraði ekki hjá Gretti og þá
brotnaði ég endanlega saman og hringdi
í neyðarlínuna eins og algjör bjáni. Þegar
ég bar upp erindið, að ég væri læst úti,
þá stóð neyðarlínumaðurinn á öndinni
af hneykslun og benti mér á að hringja
í 118 framvegis. Það var svo sem rétt hjá
honum því hjá 118fékk ég númerið hjá
lásasmið sem kom svo stuttu seinna.
Aðkoman hefur eflaust ekki verið falleg.
Ég sat á tröppunum, útgrátin og öll útí
Nonnabitasósu. Lásasmiðurinn, sem
hefur verið svona um þrítugt, var hins
vegar hinn almennilegasti og virtist
ekkert kippa sér upp við þetta tröppu-
hryðjuverk. Þvert á móti því þegar hann
var búin að opna hurðina þá hjálpaði
hann mér inn og hitaði handa mér kaffi.
Sagði að sér veitti sossum ekki af einum
bolla sjálfum þar sem hann væri á
næturvakt. Hann sagðist heita Kári og
spurði mig hvað hefði komið fyrir um
kvöldið.
Við enduðum á því að sitja og spjalla
heillengi áður en hann þurfti að fara í
annað útkall og satt best að segja ieist
mér bara ágætlega á hann. Ég gat þó
ekki verið að pæla í þvi vegna þess að
ég var búin að senda Hildi hvert sms-ið
á fætur öðru en hún svaraði mér ekki.
Mér stóð vægast sagt ekki á sama að
hún væri í klóm síkkópatans, ástsjúk og
tryöi honum frekar en mér....
Framhald í næsta blaði.
Kveðja Vala