Fréttablaðið - 17.11.2012, Side 26

17. nóvember 2012 LAUGARDAGUR| HELGIN | 26
Tveir aðskildir hópar
En hvernig leið þér með að flytjast
til Íslands? „Ég vildi ekkert flytja
hingað, fylgdi bara með foreldrum
mínum eins og eitthvert viðhengi. Og
fyrsta sumarið var mjög erfitt. Við
komum hingað í júní en það var samt
alveg hræðilega kalt. Ég vildi bara
fá að fara heim aftur. En svo lagað-
ist það auðvitað þegar maður fór að
venjast veðrinu og kynnast fólki.“
Er mikil samheldni í filippseyska
samfélaginu á Íslandi? „Ef ég á að
vera alveg hreinskilinn þá er dálít-
il togstreita þar. Það eru alveg tveir
aðskildir hópar með tvo ólíka stjórn-
endur. Ég veit ekki hvers vegna, en
það er einhver rígur á milli þessara
stjórnenda og fólk tilheyrir bara
öðrum hvorum hópnum og umgengst
ekki þá sem eru í hinum hópnum.
Innan hvors hóps um sig er hins
vegar mikil samheldni og fólk styð-
ur hvert annað.“
Eitt af því sem veldur átökunum í
Pressu er að fólk þarf að borga ein-
hverjum Filippseyingi helling af
peningum til að komast til Íslands,
eða vinna hjá honum upp í fargjaldið.
Er það þannig í veruleikanum? „Ég
þekki engan sem hefur komið þannig
til landsins, en ég hef heyrt að það
sé eitthvað svoleiðis í gangi. Það er
líka orðið miklu erfiðara að komast
inn í landið þannig að maður hefur
heyrt af því að fólk sé látið giftast
einhverjum sem býr hér til að fá að
koma. Og þá er auðvitað einhver sem
sér um að koma því í kring. En, eins
og ég sagði, þá er þetta ekki minn
veruleiki og ég veit ekkert mikið um
þetta.“
Allt annar heimur
Hvernig kom það til að þú fékkst
hlutverk Alvins í Pressu? „Einn dag-
inn fékk ég símtal frá frænku minni
og hún sagði mér að það vantaði fólk
sem talaði filippseysku til að leika
í sjónvarpsþætti og spurði hvort ég
væri ekki til í það. Ég sagði strax já
og daginn eftir var hringt í mig frá
Saga Film. Ég fór í prufu og fékk
Ha? Ertu ekki að hringja í vitlaust númer?“ segir Nick alveg gáttaður þegar blaðamaður ræsir hann eldsnemma morg-uns með beiðni um við-
tal. „Af hverju viltu tala við mig?“
Hann fellst þó á að segja lesendum
undan og ofan af sögu sinni og byrjar
á upprunanum.
„Ég fæddist á Filippseyjum í sept-
ember 1987. Við bjuggum á næst-
stærstu eyjunni Cebu. Mamma var
kennari og pabbi vann verktakavinnu.
Svo gerðist það að systir mömmu sem
var gift íslenskum manni bauð okkur
að flytja hingað. Undirbúningurinn
tók þrjú ár en við fluttum hingað árið
2000. Ég veit ekki alveg ástæðuna
fyrir því að við komum hingað en ég
held að ástæðan hafi einfaldlega verið
vonin um betra líf. Við vorum ekkert
fátæk heima á Filippseyjum, bara
svona mitt á milli, en það er samt mun
auðveldara að lifa hér.“
Bara steinhissa
Fjölskyldan, Nick, foreldrar hans og
tveir yngri bræður, settist að í Kópa-
vogi og hann byrjaði sína íslensku
skólagöngu í Hjallaskóla. Hvernig
gekk það? „Fyrst byrjaði ég reyndar
í sumarskóla fyrir krakka sem töl-
uðu ekki íslensku, en strax um haust-
ið byrjaði ég í Hjallaskóla og var þar
þangað til ég útskrifaðist úr tíunda
bekk. Þetta var auðvitað alveg nýtt
fyrir mér, ég þekkti engan, talaði ekki
málið og var eiginlega bara steinhissa
á því að vera kominn til annars lands.
Það var dálítið erfitt að komast inn í
samfélagið en krakkarnir og kennar-
arnir voru allir voða næs, buðu mann
velkominn og vildu hjálpa manni.
Þarna voru nokkrir krakkar frá Fil-
ippseyjum, Taílandi og Víetnam sem
voru á svipuðu róli og ég og við vorum
sett saman í hóp til að læra íslensk-
una. Það var mjög fínt að kynnast
krökkum sem voru svipað stödd og ég
en vera líka með íslensku krökkunum
í tímum og kynnast þeim.“
Einhver misskilningur
Plottið í Pressu snýst að sumu leyti
um kynþáttahatur og erfiðleika inn-
flytjenda við að aðlagast. Lentirðu í
einhverju slíku í skólanum? „Nei, ég
hef aldrei lent í neinu svoleiðis. Það
hefur aldrei neinn gengið til mín og
sagt: „Þú þarna Asíubúi, drullaðu þér
heim!“ Og ég þekki heldur ekki neinn
sem hefur lent í því. Ég held þetta sé
einhver misskilningur hjá fólki.“
Það eru samt einhver gengi sem
eiga í stríði í innflytjendasamfélag-
inu, er það ekki? „Það hef ég aldrei
orðið var við. Það er alltaf verið að
tala um gengi í Breiðholtinu en ég fer
þangað í hverri viku að æfa körfu-
bolta með vinum mínum og hef aldrei
orðið var við neitt svoleiðis. Ég held
það geti varla verið að ég sé bara
svona heppinn að rekast aldrei á neitt.
Held þetta sé bara algjör kjaftagang-
ur.“
Rasisminn er ekki minn veruleiki
Nick Andrew Torres La-Um fluttist með fjölskyldu sinni til Íslands frá Filippseyjum 12 ára gamall. Hann er nú 25 ára, er
að læra til kokks og vinnur á Fiskmarkaðnum. Nick hefur verið gestur á sjónvarpsskjám landsmanna undanfarin sunnudags-
kvöld í hlutverki Alvins í Pressu. Hann kom þó alveg af fjöllum þegar falast var eftir viðtali við hann.
ÞEKKIR EKKI EINELTI „Það hefur aldrei neinn gengið til mín og sagt: „Þú þarna Asíubúi, drullaðu þér heim!“ Ég held þetta sé einhver misskilningur hjá fólki.“ FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Friðrika
Benónýsdóttir
friðrikab@frettabladid.is
Þegar ég er
með Filippseyingum
er ég Filippseyingur
og með Íslending-
um Íslendingur. Það
er ekkert vandamál.
STEMNING Í ELDHÚSINU Það er fjölþjóðlegur hópur sem sér um elda-
mennskuna á Fiskmarkaðnum. Frá vinstri: Kirill Ter-Martirosov frá Rússlandi,
Axel B. Clausen hálfur Íslendingur og að hálfu frá Grænhöfðaeyjum, Nick frá
Filippseyjum, Hjalti Rafn Guðmundsson frá Íslandi, Iva Slovabic frá Tékklandi
og eigandinn Hrefna Rósa Sætran frá Íslandi.
FJÖLMENNING Á FISKMARKAÐNUM