Prentarinn - 01.03.2000, Qupperneq 22

Þóra Elfa
með nemendum
í Iðnskólanum
Hún er alveg þokkaleg. Spum-
ingin er bara alltaf þessi: Fá nem-
endur vinnu, fá þeir tækifæri til
að komast á samning og ljúka
sínu námi? Er þetta fólkið sem
atvinnurekendur ætla að móta í
sína mynd eða stfla þeir uppá
eitthvað annað? Það má beinlínis
fullyrða að þetta þyrfti að kanna
með rannsóknaraðferðum vísind-
anna en það virðist engum detta í
hug að framkvæma slíka könnun.
Hvert stefnir prentiðnaðurinn á
Islandi, hvað ætlar hann að verða
þegar hann er orðinn stór?
Hvernig sérðu framtíðina
fyrir þér, verður kannske
nóg að fara bara á tvö, þrjií
námskeið hjá Prenttcekni-
stofnun?
Nei, ég held varla. Ef það á að
vera til eitthvað sem heitir grunn-
nám í prentiðnaði þá verður að
hafa sameiginlegan kjama og
miða við breiðari gmnn en stutt
námskeið sem eiga auðvitað full-
an rétt á sér og eiga að vera til
sem flest og best til eftirmennt-
unar en þau em oft meira eins og
ákveðið krydd í súpuna. Annars
er þetta lfka spumingin, eins og
ég sagði áðan, um vilja prent-
smiðjueigenda. Vilja þeir fólk
sem getur bara gert eitthvað eitt
eða fólk sem hægt er að senda í
endurmenntun ofan á faglega
gmnnmenntun? I því sambandi
væri ekki úr vegi að auglýsa eftir
endurmenntunarstefnu fyrirtækj-
anna ef hún er þá til.
Nú ertu forveri minn hér á
Prentaranum, hófust þín
ritstörfmeð því að skrifa í
þetta ágœta blað?
Nei, ég hef lítið skrifað í Prent-
arann. Eg tók nokkur viðtöl fyrir
löngu og skrifaði örfáar, stuttar
greinar. Það var nú ekki mikið
meira. Eg hef alltaf verið að
skrifa eitthvað alveg frá því að ég
var krakki. Þegar ég var ungling-
ur var ég í ritstjóm blaðs sem hét
Forspil. Við tókum okkur saman
nokkur ungmenni: Ari Jósefsson,
Dagur Sigurðar, Atli Heimir og
Jóhann Hjálmarsson og fleiri.
Það komu út tvö blöð með sög-
um og ljóðum eftir okkur og
22 ■ PRENTARINN
ýmsa aðra en með litlu myndefni,
það var svo dýrt að gera klissjur.
Eg hef ort smávegis sem hefur
birst hingað og þangað. Eg hef
þýtt nokkrar bækur fyrir böm og
fullorðna úr ensku og dönsku,
mest fyrir Bókhlöðuna sálugu.
Svo eru það draumaráðn-
ingabœkurnar.
Þær komu nú ekki til vegna
áhuga míns á draumum heldur
var það þannig að þegar stelpum-
ar mínar vom um fermingu leit-
uðu þær mikið að svona bókum
en þær fengust ekki í bænum. Þá
var ég að vinna í Hagprenti og sá
sem rak prentsmiðjuna var líka
bókaútgefandi og ég var alltaf að
suða í honum: „Blessaður gefðu
út draumaráðningabók, þú verður
áreiðanlega ríkur á því!“ Einn
daginn var hann orðinn leiður á
þessum brýningum og sagði:
„Komdu bara með handrit, ég
skal gefa það út.“ Ég dreif í
þessu og bókin kom út og rann út
eins og heitar lummur. Ég vann
seinna aðra draumaráðningabók
fyrir Skjaldborg en þessar bækur
urðu síðan gmnnur að drauma-
ráðningabók sem Hörpuútgáfan
gaf út ekki alls fyrir löngu. Það
er rétt að taka fram að ég er alls
ekki snjöll að ráða drauma fólks
þótt ég hafi gaman af að velta
þessu fyrir mér. I gamla daga var
fólkið alltaf að spá í hvort myndi
fiskast, hvort það yrði harður vet-
ur og þvíumlíkt en í dag er áhug-
inn meira inn á við, hvort draum-
ar séu t.d. ábending um að við-
komandi ætti að laga breytni sína
eða gæta að einhverju í fram-
komu sinni eða lifnaðarháttum.
Svo ertu líka í œttfrœðinni.
Jú, hafa ekki allir áhuga á ætt-
fræði, vilja menn ekki vita út af
hverjum þeir em komnir? Ég
fékk launalaust leyfi í fyrra og
var svo heppin að fá ódýrt hús í
Danmörku, úti á Fjóni, og var þar
í þrjá mánuði og lá í skjalasöfn-
um og bókum, var að skoða síð-
ustu öld, svona frá 1840 fram yfir
1900. Mjög skemmtilegt tímabil.
Langalangamma mín hafði kom-
ið frá Danmörku 1849 og það var
mjög gaman að lesa um þennan
tíma og ég hef afar gaman af
sögunni og öllu þessu gamla. Það
er líka gaman að reyna að komast
að því, ef hægt er, hvort forfeður
manns hafa búið yfir einhverjum
eiginleikum sem sfðan hafa erfst
frá þeim, t.d. skapgerð, hugrekki,
þunglyndi, tónlistargáfur o.s.frv.
Nú eru allar œttartölur að
koma á netinu. Verður það
ekki fjársjóður fyrir cett-
frceðigrúskara?
Jú, það verður fróðlegt. Nú
getur maður séð hve margir bisk-
upar eða sauðaþjófar eru í ætt-
inni. En það eru margir sem hafa
áhuga á að rekja ættir sínar og
finna út hve langt aftur hægt er
að komast.
En afþví við minnumst á
netið: Þú tiotar netið rnikið
í sambandi við fagið?
Ég geri það töluvert. Það er
mikið efni um prentiðnaðinn á
netinu. Það eru margar sérlega
fínar heimasíður, t.d. frá ýmsum
pappírsfyrirtækjum og mörgum
prentsmiðjum og svo eru allskyns
upplýsingar urn allt sem viðvíkur
faginu. Ég nota netið í einum
áfanganum. Læt nemendur t.d.
bera saman heimasíður prent-
smiðja hér og erlendis, einnig
þurfa þau að leita upplýsinga um
sitthvað sem viðkemur faginu.
Það má finna margar bitastæðar
upplýsingar um atriði eins og
farfa, pappír, hönnun og letur.
Nemendumir nota netið líka til
að ffæðast um framhaldsnám er-
lendis, því allir vilja læra meira.
Þetta hefur verið mjög ánægju-
legur eftirmiðdagur og gaman að
sitja og spjalla við Þóru Elfu um
heima og geima og ekki sakaði
að hún tók á móti mér með
glæsilegum veisluföngum. Ég
hefði getað notað allt blaðið und-
ir allt það sem við ræddum, en
einhvers staðar verður að enda og
um leið og ég þakka henni enn
og aftur þá er aldrei að vita nema
við ræðum við hana síðar.