Aðventfréttir - 01.01.2002, Síða 15

Komdu pá, þú sem ert blá-
fátækur, komdu, þú sem
ekkert hefur fram að færa,
allslaus, en syndum hlað-
inn. Þetta er ekki hásæti
sem er viðhaldið fyrir fé
skattgreiðenda, heldur há-
sæti þaðan sem góðir hlutir
streyma eins og frá óþrjót-
andi lind.
finn sjálfan mig í þeim forrétt-
indahópi sem fær ótakmarkaðan
aðgang að hinum æðsta konungi
ætti ég þá ekki að vera glaður? I
raun á ég skilið að dúsa í dýflissu
hans, en í stað þess finn ég mig
frammi fyrir hásætinu! Ætti ég
ekki að vera þakklátur og ætti
mér ekki að finnast ég njóta
óverðskuldaðs heiðurs þegar mér
er leyft að biðja?
Hvers vegna ertu þá dapur í
bragði, þú sem biður, þegar þú
stendur frammi fyrir náðar há-
sætinu? Þú barn Guðs, úr því þú
ert þeirra forréttinda aðnjótandi
að fá að standa frammi fyrir kon-
unginum, skrýddum himneskum
klæðum náðarinnar og kærleik-
ans, láttu andlit þitt skína af fögn-
uði. Ef sorgir þínar eru þungar, þá
segðu honum frá þeim, því hann
getur mildað sorgina. Ef syndir
þínar eru margar, játaðu þær þá.
Hann getur fyrirgefið þær.
En minnumst þess að við stönd-
um frammi fyrir hásæti. Því er við-
eigandi að við komum fram fyrir
það í fullkominni auðsveipni og
uppgjöf. Okkur er að vísu veitt
heimild til þess að segja: „Drottinn,
þetta eða hitt er mín ósk." En við
verðum alltaf að bæta við: „En þar
eð mér getur skjátlast og látið stjórn-
ast af eigingirni - þá ekki sem ég vil,
heldur sem þú vilt."
En þar eð við erum frammi fyrir
hásæti konungs ættum við að koma
með miklar væntingar. Við erum
ekki að sækja um aðstoð úr einhverj-
um takmörkuðum fátækrasjóði eða
að berja dyra bakdyramegin í höll
náðarinnar til þess að taka við af-
göngum og brauðmolum sem falla
að borði húsráðandans, jafnvel þó
þetta væri meira en við gætum kraf-
ist. Nei, þegar við biðjum þá stönd-
um við í ákjósnalegri aðstöðu þar
sem jafnvel æðstu englar standa og
lúta höfði í lotningu. Ættum við þá
að koma þar fram með pínulitlar
bænir og smávægilegar óskir í trú
sem er skorin við nögl? Nei, það
sæmir ekki konungi að gefa þeim
sem til hans leita smámynt og verð-
litlar gjafir. Hann gefur mikil verð-
mæti. Varaðu þig á því að halda að
hugsanir Guðs og aðferðir séu líkar
þínum. Leggðu því fram stórhuga
bænir því þú ert frammi fyrir miklu
hásæti. Biðjum af stórhug og hann
mun gjöra „langt umfram allt það,
sem við biðjum eða skynjum".
Og að lokum, fram fyrir þetta há-
sæti ber okkur að koma í fullu og
óbifanlegu trausti. Hver ætti að efast
um orðheldni konungsins? Já, það er
mikilfenglegt hásæti sem við nálg-
umst í bæninni en umfram allt er
það náðarhásæti Guðs, sett upp í
þeim tilgangi eingöngu að útbýta
náð. Sérhver yfirlýsing sem héðan
fer er náðaryfirlýsing, gjafirnar sem
héðan streyma eru náðargjafir og sá
sem hér situr er náðin sjálf holdi
klædd.
Hvað felur þetta í sér? Ef ég kem
fram fyrir hásæti náðarinnar í bæn,
þá er litið framhjá þeim göllum sem
kunna að vera á bænum mínum þeg-
ar ég bið. Stundum kunnum við ekki
að biðja og bænir okkar eru ekki
annað en stunur andans, slitróttar og
óskýrar. En hafðu ekki áhyggjur. Þú
ert ekki frammi fyrir hásæti réttvís-
innar, heldur náðarinnar. Værirðu
frammi fyrir hásæti réttvísinnar er
hætta á að þér yrði vísað frá, a.m.k.
vegna formgalla, en stamandi stend-
ur þú frammi fyrir hásæti náðarinn-
ar, og gallaðar umleitanir þínar eru
ekki gagnrýndar. Meðalgöngumað-
ur þinn þar tekur að sér sérhverja
beiðni og gerir hana fullkomna
vegna fullkomleika síns.
Guð metur hverja bæn sem borin
er fram í nafni sonar hans og fyrir-
gefur allan ófullkomleika. Hve stór-
kostlega ætti þetta ekki að hug-
hreista okkur! Ekki gefast upp þó
þér finnist þú vanhæfur í bænum
þínum. Komdu til Guðs með beiðni
þína því það er ekki að hásæti gagn-
rýninnar sem þú kemur heldur há-
sæti náðarinnar. Og þar eð þetta er
hásæti náðarinnar munu syndir þín-
ar heldur ekki aftra því að bænir þín-
ar nái fram að ganga. Og óskir þínar
og langanir verða túlkaðar þar þér í
hag. Ef þér er fyrirmunað að finna
orð til þess að tjá óskir þínar þá er
innihald ófullkominna bæna
þinna og andvarpa þýtt hér.
Sérðu fyrir þér barn sem er að
reyna að segja eitthvað og foreldr-
ið veit vel hvað það langar að
segja en kann ekki að koma því
frá sér, og svo fær barnið hjálp til
þess að mynda orðin. Þannig er
Guð einnig sem elskuríkt foreldri.
Myndum við ekki vilja ganga að
slíku náðarhásæti full öryggis og
full djörfungar?
Þar eð þetta er hásæti náðar-
innar mun konungurinn ekki
spyrja: „Hvaða gjöf hefur þú
komið með? Því framlögum er
ekki veitt viðtaka hér heldur gjöf-
um útbýtt. Komdu þá, þú sem ert
bláfátækur, komdu, þú sem ekk-
ert hefur fram að færa, allslaus, en
syndum hlaðinn. Þetta er ekki há-
sæti sem er viðhaldið fyrir fé
skattgreiðenda, heldur hásæti
þaðan sem góðir hlutir streyma eins
og frá óþrjótandi lind. Komdu, og
taktu við víninu og mjólkinni án
endurgjalds. Já, komið, kaupið korn
án silfurs og endurgjaldslaust bæði
vín og mjólk!
Og sem afleiðing þessa mun Guð
sjá í gegnum fingur með öllum ágöll-
um beiðandans. Segjum sem svo að
ég komi að hásæti náðarinnar með
syndabyrði mína. Þar er einn sem
fann fyrir syndabyrðinni á löngu
liðnum öldum og sem hefur aldrei
gleymt þunga þeirra. Segjum sem
svo að ég komi sorgum hlaðinn. Þar
er einn sem þekkir allar þær sorgir
sem hrjáð geta mannkynið. Er ég
niðurdreginn og vondaufur? Óttast
ég að Guð sjálfur hafi yfirgefið mig?
Þá er sá við hásæti náðarinnar sem
sagði: „Guð minn, Guð minn, hví
hefur þú yfirgefið mig?" Þetta er há-
sæti þaðan sem náðin sjálf fagnar
yfir því að geta komið auga á þján-
ingar mannkyns í þeim tilgangi að
lækna þær.
Páskar minna okkur á sigur
Krists yfir myrkraöflunum, syndinni
og dauðanum. En Kristur þráir að
börn hans haldi sigurhátíð páskanna
sérhvern dag lífs þeirra. Sá er sannur
tilgangur fórnar hans, upprisu og
stöðugrar þjónustu: „Með gullinni
festi óviðjafnanlegrar elsku sinnar
hefur hann bundið þá hásæti Guðs.
Takmark hans er að þeir njóti æðstu
áhrifa alheimsins sem geisla frá upp-
sprettu alls máttar. Þeir eiga að hafa
kraft til að standast hið illa, mátt sem
hvorki jörðin, dauðinn né Helja get-
ur sigrast á, mátt sem gerir þeim fært
að sigra eins og Kristur sigraði" Þrá
aldanna 510.
Aðventfréttir
15