Læknablaðið - 01.09.1915, Qupperneq 14

140
LÆKNABLAÐIÐ
um degi var m.h. 37.7, kv.h. 39.3. Sí'ðan m.h. 39, kv.h, milli 39.3 og 39.5.
Eftir aðra innspýtingu féll hitinn kvölds og morgna um 0.2—0.4 næstu
8 daga. Frá 8. degi enginn sótthiti.
I þessu tilfelli hafa innspýtingarnar, sökum þess mikla Bronchitis, sem
sjúkl. hafði, ekki haft nein áhrif á hitann, en aftur á móti haft mikil og
góð áhrif á sjálfan sjúkdóminn og líðan sjúklingsins.
4. önnur tilfelli telur höf. í þessum flokki með líkum árangri.
3. flokkur. Sjúkl. 25 ára. Ekki fengið antitoxin. Kom á 6. degi ti'l
Bartenstein. Jafn hiti um 40 til 15. dags. Á 15. degi og aftur á 19. degi
0.15 og á 23. degi 0.30 Neosalvarsan.
Mjög þungt haldinn, útbreidd lungnabólga neðantil, — (er svo að sjá,
sem hún hafi verið beggja megin. Ref.) — algerlega rænulaus, hjart-
slátturinn mjög linur, profus niðurgangur, Decubitus. Widal, gallrann-
sókn -(-. Mikil albuminuri.
Innspýtingarnar hafa engin sýnileg áhrif á líðan sjúklingsins. Lungna-
bólgan og hjartalömunin er enn óbreytt 4 dögum eftir 3. innspýtingu, en
sjúkl. er eftir hana með rænu um daga.
Næstu 24 kl.st. eftir allar innspýtingarnar, féll hitinn um 1—i]/2 gráðu,
eftir þann tíma er engan mun að sjá á hitasóttinni, sem er mjög remit-
terandi. Sjúklingurinn er fyrst hitalaus 11 dögum eftir síðustu innspýt-
inguna.
Sjúkl. fór smábatnandi og var orðinn albata á 7. vilcu. í 2.—4. viku var
sjúkl. svo þungt haldinn, að samlæknir minn, segir höf., áleit alveg von-
laust, að honum yrði bjargað.
í þessum flokki eru önnur tvö tilfelli með líkum árangri.
4. flokkur. Nr. 19. Sjúkl. 37 ára. Ekki fengið antitoxin. Kom á 8. degi
til Bartenstein með Tp. 39.8. Á 9., 12. og 17. degi 0.30 Neosalv. í hvert
skifti.
. Við innkomu ekki meira en í meðallagi þungt haldinn. Á 12. degi bætt-
ist við afleitur Parotitis, sem óx afskaplega fljótt. Samtímis fékk sjúkl-
einnig útbreidda lungnabólgu. Alveg rænulaus. Ómögulegt að koma nokkr-
um mat í hann. Widal, Diazo +. Taugaveikisgerlar í blóði.
Eftir fyrstu innspýtinguna létti sjúkl. svo í 2 daga, að næstu innspýt-
ingu, sem hann þó kveinkaði sér nokkuð við, kallaði hann „Wunder-
spritze". 2. og 3. innspýtingin (eftir að parotitis og lungnabólgan höfðu
bæzt við) höfðu engin áhrif á líðan sjúkl. eða einstök sjúkdómseinkenni.
Á öðrum degi eftir fyrstu innspýtingu m.h. 37.8, kv.h. 37.7. Næsta dag
m.h. 39. Eftir það var hitinn stöðugt rnilli 39 og 40. Exitus á 19. degi.
Áhrif 1. innspýtingarinnar voru mjög greinileg. Eftir að komplikation-
irnar höfðu bæzt við, hafði Neosalvarsanið engin áhrif. Líkskurðurinn
sýndi: þroti í Solitærfolliklunum og Peyer’s plaques i mjógirninu, hæmor-
rhagisk bólga í báðum lungum neðan til. Septisk infarkt í milta. Nokkur
miltistumor. „Triibe Schwellung“ í organa parenchymatosa. Geypileg
hæmorrhagisk bólga í v. Parotis og lymfukirtlunum v. m. á hálsinum.
I 2 öðrum álíka þungum tilfellum hafði Neosalvarsan heldur engin
áhrif. Mors í báðum.
Til þess að meta gagnið af Neosalv. við taugaveiki, kemur að eins 1. og
2. fl. til greina. — Neosalvarsan viröist engin áhrif hafa á Pnevmon.