Læknablaðið - 01.06.1920, Síða 14

92
LÆKNABLAÐIÐ
sem á þeim er. Félög þessi munu aö mestu liöin undir lok. Skyldum vér
ísl. læknarnir vera jafnmiklir trassar? Hvaö líöur umferðarbókinni ?
Vamir gegn berklaveiki. J. Fairley, tuberculosis-officer of Porthsmouth
fer þessum oröum um þær í Lancet 14. febr. '20: Vér erum allir sammála
um þaö, aö meöan varnir vorar gegn berklaveiki eru bygöar á heilsuhæl-
unum, þá getum vér aldrei viö sjúkdóminn ráöiö. Yfirleitt má segja, aö
öll ráö, sem byggjast á lækningu lungnaberkla, séu gagnslaus. Dr. Bards-
well hefir nýlega sýnt fram á, aö heilsuhælisvist lengi ekkert líf manna
í Lundúnum og sama reynsla er hér í Portsmouth. Þær aðferðir, sem vér
notum nú, eru gagnlausar og verri en gagnslausar, er þess er gætt, hve
mikið þær kosta. — Alt er undir því komið, að geta forðað heilbrigöum
frá sýkingu. Hættan kemur úr tveim áttum. K ú a m j ó 1 k er oft sótt-
menguð (10%), en ókleyft er þaö ekki, aö útrýma sjúkd. á kúnum (tuber-
culin), eða gera sóttnæmið óskaðlegt í mjólkinni. S m i t u n f r á mönn-
u m er aðalatriðið, og meðan einangrun manna með smitandi
berkla kemst ekki á í stórum stýl, höfurn vér ekki reynt að
grafa ræturnar undan sjúkd. Fyr eöa siðar hlýtur þetta að verða gert,
ef ekki af oss, þá af eftirkomendum vorum. Slík einangrun verður að
gerast i heilum sveitum eða landshlutum, og það verður að greiöa götu
allra, sem smitandi eru, til þess að þeir geti sest að á þessum stöðum.
Það gæti komið til tals, að láta þá fá leigulaust land, bústaði, eldsneyti
og nokkurn fjárstyrk fyrir hvern mann. Með vissum skilyrðum mætti
leyfa fjölskyldum að lifa saman. Stjórn héraðsins yrði í hönduin sjúk-
linganna sjálfra. Þar gætu sjúkl., sem koma frá heilsuhælum fengið létta
vinnu við sitt hæfi, aðrir góða, hentuga bústaöi o. s. frv. Ef alt væri vei
i haginn búið, myndu margir taka þessu fegins hendi, sem nú liggur ekki
annað fyrir en sveitin. Fjármunalega ætti þetta að geta borið sig sæmi-
lega, því öllum væri gefinn kostur á að starfa nokkuð þarft eftir því sem
kraftar leyfa.
Encephalitis lethargica gerði fyrst vart við sig í Austurriki 1917. Til
Frakklands og Englands var hún komin 1918 og sama ár, um haustið, til
Bandaríkjanna. Vorið 1919 var hún komin vestur á við inn í mið Banda-
ríkin og til Kyrrahafsstrandarinnar í okt. sama ár.
Sjaldan sýkjast fleiri en einn á sama heimili og veikin er tæpast beint
afsýkjandi. Menn fá hana jafnt þó sloppið hafi við influensu, og bæöi
uppruni veikinnar og sýkingarháttur er óþektur. — (W. House í J. ot
Am. Med. Ass.).
Nephritis-influensa. Thomson & Macauley vekja eftirtekt á því í Lan-
cet 28. febr., að nephritis sé algeng eftir infl. Stundum er þetta einföld
albuminuri, stundum nephr. a;c. Veikin kemur stundum fram er sjúkl. er
farið að batna, jafnvel síðar, líkt og eftir scarlat. Það sé því áríðandi að
prófa þvagið og helst oft.
Inflúensan í Sandgerði. Héraðsl. Þorgr. Þórðarson hefir sent Lbl. all-
nákvæma skýrslu um hana, og er þetta útdráttur úr henni:
Bátar fóru frá Rvík til Sandgerðis 5'., 6. og 7. mars, en 8 mars kom
samgöngubannið við Rvík. Þann 10. mars lögöust fyrstu mennirnir 3, 11.
3, 12, 1, 13, 23, 14, 8, 15, 13, 16, 11, 17, 11, 18, 12, 19, 13, 20, 6, 21, 4, 22, 1,
24. 1, 25. 1. — Alls sýktust IH. ÍJtbreiðslan hefir verið hröö með ótví-