Læknablaðið - 01.06.1923, Side 15

LÆKNABLAÐIÐ
9.1
18. FæSi. 19. KlæSnaöur. 20. Samkomuhús, kirkjur og kirkjugaröar. 21.
Meðferð á sveitarómögum. 22. Áfengisnotkun, tóbaksnautn, kaffi, te o. fl.
— Sú eina tafla, sem ræðumaöur hugsaöi sér að væri í aðalskýrslu, væri
sú, sem stendur síðast í eyðublaði C, um tölu sjúkl. á sjúkrahúsi, en þó
væri engin skifting í innvortis og útvortis sjúkd. — Þessi aukning í mán-
aðaskýrslum og aöalskýrslu kæmi í staðinn fyrir þær skýrslur, sem feldar
væru alveg niður. — Ennfremur hugsaði ræðumaður sér, að út væru gefnar
Journalbækur fyrir ísl. lækna, hentugar að stærð og gerð og aftan við
þær væri prentaður sjúkdómalisti með helstu sjúkd., sem fyrir kæmu, til
hægðarauka fyrir læknana. Að sjálfsögðu væru allar ársskýrslur ritaðar
í sömu arkarstærð. —
Um embættaveitingar vildi fyrirlesarinn innleiða alveg nýjar reglur.
Vildi innleiða stigatal (points) líkt og í íþróttafélögum. Stigatalið átti at'
fást úr þessurn „faktorum“: Embættisprófi, sérnámi, „turnus“, embættis-
rekstri og embættisaklri. Auk þess átti að vera frádráttur fyrir vantandi
skýrslur, drykkjuskap og aðrar umkvartanir. Kostirnir áttu að vera þess-
ir: 1. Fengjust fastar og ákveðnar, skýlausar reglur að fara eftir við
embættaveitingar. 2. Fengist regla og samræmi í veitingar, engar partiskar
eða pólitískar veitingar kæmu fyrir. 3. Fengist aðhald að héraðslæknum
og öðrum opinberum embættislæknum um skýrslugerð og önnur ernbætt-
isverk og 4. fengist aðhald að læknum um drykkjuskap og aðra óreglu.
— Um útreikning stigatölunnar var ætlast til, að stjórn Lf. Isl. liti eftir
því fyrir lækna hönd, að hún væri rétt. — Vegna þess að þetta mál num
aftur borið fram á læknaþingi í vor, þegar embættaveitingar koma til
umræðu, verður ekki skýrt nánar frá því hér.
Umræður:
Árni Helgason taldi prakt. lækna ekki síður brotlega um vanrækslu í
skýrslugerð en héraðslækna, og jöfn nauðsyn væri þó á því, að jæir
semdu skýrslur.
Próf. G. H. vildi láta stytta skýrslurnar. Erfitt væri að afgreiða þetta
mál á aðalfundi Lf. Isl. Það þyrfti góðan undirbúning, var þó samþykk-
ur nefndarskipun. Aðalskýrsla héraðslækna væri nauðsynleg (móts. frum-
mæl.). Heppilegt að héraðslæknar héldu ,,diagnoselista“, væri það Ijæði
þeim sjálfum nauðsynlegt og landlækni leiðbeining um diagn. hæfileika
þeirra. Landlæknir þyrfti auk þess að halda læknaskrá er hann nóteraði
í alt það helsta um hvern lækni. Taldi embættaveitingarnar oft mikið
„conduite spursmál“, taldi t. d. prófeinkanir lítilsvirði hjá dugnaði í
læknisstöðu.
G. B. landl. þakkaði fvrirl. erindið, og fanst ýmislegt mjög þarflegt í
tillögum hans. Varaði þó við miklum Irreytingum á skýrslunum nema að
vel væru þær athugaðar, ])ví vegna samhengis (continuitets) mætti ekki
breyta skýrslunum oft. Honum fundust tillögur læknadeildarinnar um
cmbættaveitingar mikill stuðningur og var þakklátur fyrir þær, en óhjá-
kvæmilegt væri að taka tillit til vilja héraðsbúa; kröfur þeirra væru lang-
oftast sanngjarnar og því réttmætt af landlækni að taka tillit til ]>eirra;
hann væri þó fyrst og fremst læknir fyrir alla þjóðina. Auk þess mætti
eiga ])að víst, að væri mjög brotið á móti vilja héraðsbúa, myndi það
leiða til þess, að veitingavaldið yrði tekið af læknastéttinni og hefði það
mjög ákveðið komið fram á síðasta þingi.