Læknablaðið - 01.11.1923, Síða 9

LÆKNABLAÐIÐ
-47
sem með þaö fara. Væri fariö eins meö sulli úr dýrum eins og fariö er
meö mannasulli, ajt grafiö forsvaranlega 3 álnir i jöröu, þyrfti ekki að
'óttast sullaát hunda. En í staö þess aö grafa, má fá sömu og reyndar betri
tryggingu meö því að sjóöa, sjóöa alt þaö, sem innan úr skinni sláturdýrs-
ins kemur. Rækileg suöa drepur alla sulli og úr því veröa þeir engum
að meini, hvorki mönnum né málleysingjum.
Einu sinni á lifsskeiöi sullaveikisbandormsins höfum vér fult vald yfir
honum, en þaö er þegar hann sem sullur liggur fyrir framan oss í dauö-
um grip eöa dauðum mannr. — Þá getum vér fyllilega ráðið niðurlögum
hans, en ekki eftir aö hann er kominn inn í hundsgarnirnar.
í eftirfarandi reglugeröarfrumvarpi hefi eg tekiö fram þau atriði, sem
eg tel sigursælust í baráttu vorri gegn sullaveikinni.
Frumvarp til reglugerÖar
um eyðingu sulla og varnir gegn sullaáti hunda.
1. g r. — Hverjum þeim, sem slátrar skepnu eða lætur slátra, er skylt
að sjá um, aö hundar nái ekki i neitt hráæti og eti.
Til þess að tryggja þetta sem best, skulu allir hundar á sláturstaönum
(v: bænurn) byrgðir forsvaranlega inni áður en slátrun byrjar, og skal
þeint ekki hleypt út fyrr en blóðvöllurinn hefir verið hreinsaöur svo ræki-
!ega, aö þar sé ekkert eftir ætilegt fyrir hunda.
í kauptúnum og þar sem slátrunarhús eru, skulu reist hundahús á kostn-
aö hrepps eða bæjarsjóös, þar sem geyma skal alla hunda fjárrekstrar-
manna, meðan slátrun stendur yfir og auk þess aöra hunda, sem lausir
kunna aö ganga og skulu eigendur lnmdanna greiöa hæfilegt gjald fyrir
fóður og geymslu þeirra. — Hundahúsin skulu standa viö aðalveginn
lil kauptúnsins og í úthverfi þess og skulu fjárrekstrarmenn skila hund-
unum þangaö strax og þeir koma. Ekki má afhenda þeim hundana aftur
fyrr en þeir fara alfarnir heim aö lokinni slátrun, en flækingshunda skal
geyma þar ti! sláturtið er lokiö. Finnist ekki eigandi hunds, skal kostn-
aöur viö geymslu hans greiddur af hrepps eða bæjarsjóöi, er þá ja’fn-
íramt veröur eigandi hundsins.
2. g r. — Öllum sullum og sollnum innýflum, og þá einkum solltium
lifrum og lungum, svo og öðru hráæti, sem ekki þykir mannamatur og
venjulega er fleygt, skal safnaö saman jafnóðum og til fellur, í hæfilega
stóran pott og síðan soðiö i mauk eða kæfu, sem geyma má á venjulegan
hátt og hafa siöan fyrir fóður handa hundum og öðrum dýrum.
3. g r. — Skylt er hverjum landeiganda, eöa þeim sem land hefir á
leigu, aö sjá um aö öll hræ, sem finnast kunna í landeignirmi, séu tafar-
laust grafin svo djúpt í jöröu, að ekki sé grynnra en iý-> rneter niöur
aö hræinu, eöa gera þau óskaðleg á annan hátt meö þvi aö brenna þau
eða sjóöa, eöa það af þeim, sem ekki er íull vissa um aö sullalaust sé. —
Hver sá, sem finnur hræ úti á viöavangi, er skyldur til að gera aðvart
um ]raö fólki á næsta bæ, er aftur tilkvnnir þaö" tafarlaust landráöanda,
eða lætur grafa hræiö á kostnaö eiganda eða umráöanda landsins.
4- g r- — Nú er fólk veikt af sullaveiki meö þeim hætti, aö upp af þvi
eöa niður gangi sullir, og skal húsráðanda þá skylt aö sjá urn, aö öll
sullmenguö útferö sé grafin eða brend.