Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.01.1933, Síða 17

Læknablaðið - 01.01.1933, Síða 17
LÆKNABLAÐIÐ ii voru því engum heiglum hent, enda var hér óvenjulegur gáfna- og hæfi- leikamaður a'ð verki. Hann var aÖ heita mátti jafnvígur á alt, hraðvirkur, svo að unun var á að horfa og rólegur eins og tími væri til alls. Hann var einn af þeim mönnum sem geta lært af öðrum og af lífinu, — reynslunni. — Enda þótt hann legði aldrei mikla stund á bóklegt framhaldsnám í sinni grein, svo vitað væri, fylgdist hann vel með í öllum nýjungum læknisfræð- innar, var óvenju glöggur á að þekkja og skilgreina sjúkdóma og taka þá réttum tökum, og læknir var hann af lifi og sál. Hann ávann sér líka brátt hylli og tiltrú, jafnt stéttarbræðra sinna sem sjúklinganna, enda góður kollega og stéttarfélagi, en sjúklingar leituðu hans, í ýmsu, öðrum læknum frem- ur, og gerði það vafalaust hans þögla og prúða framkoma. Hann þekti urmul af sjúklingum, eigi að eins með nafni, heldur vissi hann, býsna oft, glögg deili á hag þeirra, ætt og uppruna. Ólafur heitinn var meðalmaður á hæð og samsvaraði sér vel, fríður var hann sýnum, sviphreinn og bar góðan þokka. Það bjó meira í þessum yfir- lætislausa manni, sem aldrei fór neitt fyrir og aldrei bar mikið á í manna- hóp. en margur skyldi haldið hafa. Glögg dómgreind, ágætt minni, dreng- lyndi og prúðmenska einkendu hann ef til vill hvað mest, en hann var líka mannþekkjari og filosof. Atriði, sem frá almennu sjónarmiði virtust smá- vægileg, gat hann sökt sér niður.í að hugsa um og velta fyrir sér tímunum saman, þótt hann væri önnum kafinn í öðru. Nokkuð var hann dulur og orðfár að eðlisfari, en glaður í liesta máta í vinahóp, enda vinmargur. Yndi hafði hann af skáldskap og listum og las mikið, er færi gafst á, en einnig hafði hann ágætt vit á fjármálum, stéttarmálum og stjórnmálum, þótt hann hefði sig þar lítt í frammi. Hinn i. júní 1915 kvæntist hann Láru Lárusdóttur frá Presthólum er lifir hann ásamt 5 börnum þeirra, hinu elsta dóttur 17 ára og hinu yngsta dreng 3 ára. Ólafur heitinn var jarðaður 1. febrúar. Halldór Hanscn. Rottueyðing er ekki einungis æskileg þrifnaðarins vegna, heldur fyrst og fremst vegna hins geysilega fjárhagslega tjóns, sem þær valda um allan heim. Og þegar svo þar við bætist, að þessi ófögnuður er aðaluppsprettan til ýmsra skæðra drepsótta, þá er ekki að undra, þó að sitthvað hafi verið reynt til að útrýma varginum. Síðan menn komust að því fyrir 30 árum, að rottan er sá brunn- ur, sem stöðugt heldur svartadauðanum við, hefir allra ráða verið neytt til að ráða niðurlögum hennar. En því miður hefir árangurinn ekki verið eft- ir því. Nýlega hefir dr. A. Loir skrifað grein um viðureign sína við rotturnar og tilraunir sínar til að eyða þeim, en hann er reyndur hafnarlæknir i Le Havre. Hann segir frá því hvernig rotturnar naga við og steinsteypu und- an húsunum, svo að þau hrynja, hvernig þær ráðast á blýpípur til að slíta tönnum sínum, og koma allskonar óskunda af stað. I stóru vöruhúsi í Le

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.