Læknablaðið - 01.08.1933, Page 11

LÆKNABLAÐIÐ
89
Undanfarið með hitavott á kvöldin. Dálítil slímhljóð neðst í vinstra
lunga að aftan.
Hjartað er lítið eða ekki stækkað til hægri, hijóðin hrein, en öllti meira
áberandi við brjóstbein en brodd, lítilsháttar áhersluaukning á II. lungna-
æðartón. Nokkur æðasláttur i kviðnum.
Gerfitennur eru í efri góm, en vantar alveg í þann neðri. Matarlyst
hefir verið góð, en sjúki. hefir þó lést nokkuð undanfarið. Fæði i vetur:
þá líter mjólk á dag, talsverðar kartöflur og óskemdar, svolítið af gul-
rófum, rúgbrauð ekkert og lítið hveitibrauð, en aðallega normalbrauð,
nýmeti mjög lítið, helst aldrei nýjan fisk, en saltfisk mjög mikið, slát-
ur varla siðan i haust, hafragraut og hrísgrjónagraut mikið. Mjög lítið
komið út síðari hluta meðgöngutimans. Hún mjólkar sæmilega.
Sjúkl. er ráðlagt hentugra fæði, einkum mjólk, sem foreldrar hennar
gefa henni. Ord.: Ferrum reductum. Hún fær nudd og rafmagn á fæturna.
3-/3. Sjúkl. hefir haft 1. af mjólk á dag, en ekki borðað rúgbrauð
vegna brjóstsviða. Hún er enn máttlaus i fótum, staulast við staf og
getur ekki staðið upp úr sæti, nema með stuðningi. Fótreflexa vantar.
Kálfar eru nokkuð stinnir og aumir, einkum á innri gastrocnemiushausn-
um. Romberg dauft -þ. Hjarta virðist vera i eðlilegu lagi. Hún hefir
haft barnið á brjósti fram yfir síðustu mánaðamót, og var framför þess
léleg framan af, en skárri síðustu daga. Fær ger, og fer mjög batnandi.
Eg var fyrst i vafa um, hvort hér væri um beriberi að ræða, en sann-
færðist um það, eftir því sem eg sá fleiri tilfelli. Skoðunin að því er hjart-
að snerti, var framan af ekki eins nákvæm og síðar, og adrenalinpróf var
eg ekki farinn að gera um þessar mundir, en við skoðunina 31./3. var
ekki að marka, þótt ekki sæist typisk breyting á hjartanu, því að sjúkling-
urinn var þá á batavegi og hafði haft hentugra fæði í heilar 6 vikur. Það,
sem einkum styður diagnosuna, eru hin typisku eymsli í kálíum og þó sér
í lagi á gastrocnemiushausnum innri.
Nr. VI. E. B. 23 ára, gift. —■ Eignaðist barn 1928, og annað í ágúst
1932. Nokkuru síðar bar á máttleysi í fótum og verkjum fyrir neðan
hné, sem hafa haldist. Dofi var i fótunum og kálfunum og síðar kláði,
sem heíir gert henni mjög mikil óþægindi. I handleggjunum eru einnig
óþægindi, sem halda fyrir henni vöku, einkum eftir þvotta; segir það
ekki verki og varla geta lýst þeim, — líkast kitli. Afarmæðin við alla
áreynslu og hefir verið það síðan í fyrra; hafði þá brjósthimubólgu.
Hjartsláttur við áreynslu, og stundum svirni.
Mataræði: Engin mjólk í vetur, ekki einu sinni sem útálát. Egg aldr-
ei. Borðar lítið af kartöflum og þykir þær vondar. Aldrei nýtt ket, en
saltket nokkuð, nýjan og saltaðan fisk. Súpur úr þurkuðum bláberjum
og eplurn, af því að þau fást út í reikning og maðurinn fær kaup sitt
í úttekt, en enga peninga. Mjólkurmat aldrei, því að mjólkina þarf að
borga í reiðu fé. Ketsúpur aldrei, því að saltketið er of vont til að hafa
í súpu. Enga grauta, engar gulrófur, smjörlíki eingöngu sem viðbit.
Af brauði er eingöngu notað hveitibrauð; bakar heima sætt brauð. Mik-
ið kaffi (fæst út í reikninginn!).
Skoðun 5./5.: Bjúgur og falsbjúgur pastös upp að hnjám. Kálfar
nokkuð spentir, en ekki áberandi aumir, nema helst á byrjun hásinar
vinstra megin, og heldur meira á innan- en utanfótarkvísl m. gastroc-