Læknablaðið - 01.07.1939, Qupperneq 12

74
LÆKNAB LAÐ 1Ð
5. Önnur glerpípan nær hér um
bil í botn á flöskuni, til þess
aS geta dregið upp alla upp-
lausnina. Hin pípan nær aðeins
niíSur úr tappanum, en efri
endinn myndar skáhalla trekt,
sem í er látin steril bómull.
Trektin er höfð skáhöll, svo
síður rykist inn í hana. Þessi
stutta pípa er til þess, að loft
geti streymt inn í flöskuna, eft-
ir því sem hún tæmist gegnum
löngu pípuna, sem stendur i
sambandi við:
6. Gúmmíslöngu, sem flytur upp-
lausnina til æðarinnar. Gúmmi-
slangan er slitin á einum
stað af:
7. Dropateljara úr gleri.
8. Til þess að takmarka, hve
margir dropar leka á minútu
í gegnum dropateljarann, er
skrúfuð klemma eða hespa á
gúmmíslönguna, sem þrengir
hana eftir vild.
9. Neðri endi gúmmíslöngunnar
gengur upp á járn-conus, sem :
10. Holnálin gengur svo upp á.
Óþarft er að taka fram, að flask-
an, tappinn, glerpípurnar, gúmmí-
slöngurnar. dropateljarinn, con-
usinn og holnálin, þarf alt að vera
sterilt, þegar það er tekið til notk-
unar.
Áður en byrjað er á infusioninni,
hallar maður flöskunni þannig, að
langa glerpipan fyllist af upplausn-
inni, og hún renni niður eftir
gúmmíslöngunni, svo að slangan
fyllist niður að dropateljara, og
neðri slangan fyllist upp að dropa-
teljara. Ef alt er loftþétt, er þetta
nóg til þess að upplausnin haldi á-
fram að renna, þangað til búið er
úr flöskunni.
Maður lokar nú gúmmíslöngunni
með lástöng, t. d. Kocher. með þvi
að setja hana rétt fyrir ofan conus-
inn, hengir síðan töngina upp á
standinn, svo að conusinn óhreink-
ist ekki, stingur svo nálinni í æðina
(oftast Y. cubiti) og conusnum inn
i nálina. Festa verður nálinni og
neðsta hluta gúmmíslöngunnar með
heftiplástri við handlegginn, svo að
nálin haggist ekki. Að því loknu er
lástöngin tekin af, og infusionin
hefst.
Athuga veröur mjög vel, að loft
berist ekki inn í æðina. Það: er fyr-
irbvgt með því, að láta dálítið at’
upplausninni renna út í gegnum
conusinn, áður en hann er settur
í samband við nálina.
Gefa skal upplausnina ekki hrað-
ar en sem svarar 90 drópum á mín-
útu, en það er ca. 450 ccm á klukku-
stund, ef um isotoniska vatnsupp-
lausn er að ræða, en ca. 25% hæg-
ar. ef upplausnin er hypertonisk
(sterkari en 5) og ca. hélmingi hæg-
ar, ef glucosan er leyst upp í physio-
logisku saltvatni. Oft er æskilegt
að hella saman anapartes af 10%
glucose-upplausn og phvsiologisku
saltvatni. Upplausnirnar mega ekki
standa í opnutn ílátum nema stutta
stund, og verða að vera nýtilbún-
ar, ef þær eru ekki i innsigluðum
flöskum eða ampullum.
Eg fer ekki út i. hvernig glucose-
upplausnirnar eru íramleiddar og
steriliseraðar, því það ætti aðeins
að gerast undir ströngu eftirliti fag-
manna.
Tilgangurinn með glucosc-thcra-
pi: Eins og vitað er, er glucose að-
al-aflgjafi allra vöðva líkamans, og
við metal)olismus þeirra brennur
hún niður í kolsýru og vatn. Það
er þess vegna auðskilið, hve jiýð-
ingarmikið er, að nóg sé af henni
í líkamanum. Glucose-theraiii er að
sumu leyti baseruð á þessari þörf,
en að sumu leyti á osmosis eða os-
motiskum þrýstingi glucosemolekul-