Læknablaðið - 01.07.1939, Blaðsíða 15

LÆ IC N A B LAÐ I Ð
77
er indiceraÖ, að gefa fullorðn-
um hlutfallslega minna en börn-
um af glucose.
Dagqvantum liarna og full-
orðinna gæti þvi orðið svipað,
eða ca. 300—600 ccm. af 5°/o
upplausn. Sama gildir um aci-
dosis við ileusuppköst. Við ile-
us-uppköst, sem venjulega eru
Jangvinn, verður að blanda glu-
coseupplausnina með physio-
logiskri NaCl-upplausn, vegna
þess hve líkaminn missir mikið
við uppköstin af saltsýru þeirri,
sem kirtlar magans secernera.
V. Við sjúkdówa i lifur, er
glukose útbreiddasta og liklega þýð-
ingarmesta lyfið, sem enn er þekt.
Þó er nú nýlega farið að nota vita-
min B, og lifrarpræparöt við þessa
sjúkdóma, og að því er virðist
stundum með góðum árangri.
Sem therapi við cirrhosis-hepatis
með oedema og ascitis, hefir para-
centesis peritonei og operation ad
modurn 'i'alina, verið aðalaðgerð-
irnar.
Paracentesis gerir aðeins tempor-
ært gagn, en Talma-operationin
hepnast mjög sjaldan, þar sem hún
endar venjulega með mors hinna
mótstöðulitlu sjúklinga, sem de)rja
þá úr complicationum. En ef hún
hepnast, batnar collaterala iDlóðrás-
in samt mjög lítið. Við þetta bæt-
ist, að báðar þessar aðgerðir eru
aðeins symptomatiskar.
Aftur á móti hefir það sýnt sig
við tilraunir á hundum, að með
energiskri intravenös therapi af
nokkuð concentreraðri glucose hef-
ir tekist að lækna næstum til hlít-
ar, mjög cirrhotiska lifur þeirra,
á fáeinum mán. og secundær as-
citis hefir fullkomlega lrorfið.
Svipuð hefir útkoman orðið sið-
an byrjað var á þessari therapi fyr-
ir rúml. 4 árum, á sjúkl. á Mayo-
Clinic. Oedema og ascitis og jafnvel
mikil gula, hefir liorfið í mörgum
tilfellum, sjúklingunum liður til-
tölulega vel og sumir mega heita
albata.
Líklega er best að gefa þessum
sjúklingum 500—1500 ccm. af 20°/o
glucose intravenöst daglega, helst í
tvennu lagi, en þó má gjarnan reyna
minna quantum af 25—35% upp-
lausn.
Við liepatitis, af hvaða ætiologi
sem er, skal gefa 1000—3000 ccm.
af 10% glukose daglega, svo lengi
sem við á i hverju tilfelli. Sama
er að segja um Mb. Banti, toxæ-
mia præeclamtica, leukæmia og
maligna lifrarmetastases.
Við fjóra síðastnefndu sjúkdóm-
ana er eðilega ekki um neina lækn-
ingu að ræða með glucose-therapi,
heldur er með henni bætt um stund-
arsakir úr glucose-skorti i vefjum
líkamans, þar sem lifrin er ekki
lengur fær um að framleiða gl)r-
cogen í nógu stórum stíl.
Við prœopcraiivar obstructionir
í gallvegum, er sjálfsagt að gera
bromsulfthalein-rannsóknina, og ef
hún sýnir verulega retention á litn-
um, á að gefa niikið af glucose og
vatni intravenöst daglega, þangað
til rannsóknin sýnir lága bromsulí-
thalein retention. Þetta bætir post
operativa prognosis stórum, sem er
mjög léleg, ef sjúkl. heíir meira
en 50% litarretentio.
VI. Við acut og chroniskar ge-
ncrcllar eitranir verka 1000—3000
ccm. af 10% glucose intravenöst,
ekki aðeins sem diureticum, og flýt-
ir þannig fyrir að líkaminn losni
við eitrið, heldur líka ver það lifr-
ina skemdum og þynnir concentra-
tio eitursins -í blóðinu og öðrum
vefjum likamans.
VII. Við intra-cranicllum þrýst-
ini, hverrar ætiologiu sem er, svo
sem við meningitis epidemica, tum-