Læknablaðið - 01.08.1941, Page 10

84
LÆKNAB LAÐ IÐ
og notaðir eru nú almennt viö titri-
metriskar Ca-analysur og hægt er
aö sjá i svo að segja hverri bók um
kliniskar rannsóknaraöferöir.
Frainkvœmd aðfcrðarinnar: 5 cc.
af l)lóökornagrautnum er hland-
að saman við 15 cc. af aq.
dest.; proteinin eru siðan felld
með 5 cc. af 20% trichlorediksý.u.
á meðan er hrært i með glerstaut,
til þess aö fá rækilega blöndun.
Við ákvörðun í blóðvessa er not-
aö 1 cc. plasma i 19 cc. aq. dest.
Blandan er siðan látin standa í
tíma, þá er skiliö og fæst nægileg-
ur vökvi í tvær rannsóknir, meö
8—10 cc. í hvorri.
Síðan er Ca. fellt sem oxalat með
aðferð Mc. Crudden’s, eins og lýst
er hjá Peters & van Slyke (1932).
Eftir 12—24 tíma fellingu er botn-
fallið hrist upp og blöndunni helt
á „Jena sintered glass filter No.
3G4“, filterað i gegn með sogi og
siðan er glasið, sem fellt var í og
botnfallið á filtinu þvegið með 3X
4 cc. af 50% alkoholi. Þegar búið
er að soga síðasta alkoholskammt-
inn i gegn, er kalziumoxalatið leyst
upp í 2 cc. HCl. conc. og 2 cc. aq.
dest. Upplausnin er sogin i gegn
ofan i hreint glas og filtrið skolað
með 2X4 cc. aq. dest. í þessa 12 cc.
af Ca-upplausn er bætt cc. 0.005
M JCl-katalysator og 5 gtt. 1 %o
setopaline C indikator, síðan er
tiltrerað með 0.002 N cerisulfat-
upplausn. Umslagið er frá gul-
grænu yfir 1 gulbrúnt og sést bezt
ef tiltreraö er í hvífu ljósi með
hvítu undirlagi. Meðalskekkjan a
þessari aðferð er + 2,4%.
Rúmtak rauðu blóðkornanna hef
eg ákveðið með hæmatocrit aðfei ð-
inni, vegna þess, að „kolorimetr-
iska“ aðferðin, sem annars sam-
kvæmt rannsóknum Ponder & Sas-
low (1930) á að vera sú eina á-
Ijyggilega til að ákveða það með,
er bæði of tímafrek og krefst of
mikils blóðs til þess að ég hafi séð
mér fært að nota hana við þessar
rannsóknir. En taka verður tillit til
þeirrar ónákvæmni, sem er á
hæmatocrit aðferðinni. Ef bornar
eru saman niðurstööurnar, sem
fengist hafa með kolorimetrisku
og hæmatocrit aðferðinni (Ponder
1934), þá sést að með centrifugu-
hraöa 1700 og 4000 r.p.m. og hvort
heldur centifugerað er þar til ó-
breytilegu rúmtaki er náð eða mið-
aö er við Koeppéskriterion getur
munurinn á þeim orðið allt að +
2 mælistrikum, en um systematisk-
an mun er ekki að ræða.
í einstökum atriðum eru rann-
sóknirnar gerðar þannig: Blóðið
er tekið í þurrt 25 cc. centrifugu-
glas með heparíni (Schering-Kal-
liauð) i, liölega 1 mg. Heparin per
5 cc. blóö. Hæmatocrit-ákvörðun
er gerð á því og blóðið síðan skil-
ið strax, eigi síðar en 5 mín. eftir
blóðtökuna. Skiliö er i Jú—1 tima
með 2500—3000 r.p.m. Blóðvess-
inn er þá soginn ofan af blóðkorn-
unum ásamt efsta blóðkornalaginu
sem er hent, en af blóðvessanum
er tekinn 1 cc. til Ca-ákvörðunar.
Blóðkornunum er nú blandað ræki-
lega saman með því að láta gler-
perlu i glasið og snúa því skáhöllu
milli fingranna. Þá er tekið af
blóðkornagrautnum upp í tvær van
Allen-hæmatocritpipur og hann
síðan skilinn i þeim þar til óbreyti-
legu rúmtaki er náð. 5 cc. af blóð-
kornagrautnum eru teknir til Ca-
analysu.
í tilraununum með flutning Ca
milli l>lóðkorna og blóðvessa, er
blóðinu skipt til helminga og ann-
ar helmingurinn rannsakaður þeg-
ar í stað, en hinn er látinn i 37—42°
C heitt vatnsbað í nokkurn tíma