Læknablaðið - 01.06.1942, Side 21

LÆKNÁBLÁÐ IÐ
stööum gætu veriö meölimir hér-
aöslæknatélaganna.
Þaö liggur í augum uppi, aö fé-
lög þessi þurfa aö sameina sig um
sérstaka miöstjórn, sem hefði á
hendi framkvæmdir i ýmsum sér-
tnálum héraöslækna.
Miöstjórnin gæti veriö skipuö 3
mönnum, sem helzt þyrftu aö sitja
í sama landsfjórðungi, en engin á
stæöa viröist til að binda miö-
stjórnina viö ákveðinn landsfjórö-
ung. Kosning færi fram bréflega
og í fyrsta sinn væri ef til vill
heppilegast, aö fá stjórn Lækna-
félags fslands til aö sjá um hana,
en siöan geröi miðstjórnin þaö ár-
lega.
Um félagssvæði hvers félags fer
auövitaö eftir staöháttum í hverj-
um landshluta, en mestu ráöa þar
aö sjálfsögöu um samgöngurnar.
í stórum, lausum, dráttum mætti
hgsa sér félagssvæðin 6. Miðvest-
urland, frá Borgarnesi til Reyk-
lióla með Flatey, 7 héruö. Norð-
vesturland, frá Patreksfiröi til
Hesteyrar, 8 héruö og 1 spitali.
Míðnorðurland, frá Arnesi til Ól-
afsfjarðar, 8 héruö og 1 spitali.
Norðausturland, frá Dalvík til
Vopnaf jaröar, 8 héruö og 1 spítali.
Austurland, frá Hróarstungu til
HornaíjarÖar, 8 héruö. Suðurland,
frá Breiðabólstað á Síöu til Akra-
ness, 11 héruö og 1 spitali.
Þetta mál er nú i annað sinn
til umræöu hér á fundi Læknafé-
lags Vestfjaröa, því var fyrst
hreyft á fyrsta fundi félagsins, árið
1940, og var þá ákveðið aö beina
því til næsta fundar I.. F. í., þ. e.
1941, en þegar enginn fundur var
haldinn þá skrifuðu félagsmenn
L. V. nokkrum læknum og hvöttu
til að stuöla aö stofmm smáfélaga.
Undirtektir voru daufar og var viö
borið erfiöum samgöngum og van-
trú, vfirleitt, á félögum. Nú ætti
reynsla þriggja funda Læknafé-
lags Vestfjarða með vaxandi á-
huga, þrátt fyrir erfiöar sam-
göngur, að færa mönnum heim
sanninn um, að veröi félagsáhug-
inn einu sinni svo vakinn, aö fé-
lagið komizt á laggirnar, er engin
hætta á, aö það lognist út af aftur,
svo fjölþætt eru störfin og enginn
félagsmanna kemst hjá aö taka
virkan þátt í þeim. Einnig er þann-
ig búiö að héraðslæknum í dreif-
býlinu, aö þeir eru raunverulega
lægst launuðu menn landsins með
langdýrasta námið aö baki, en það
mál fæst aldrei leyst á viöunandi
hátt nema með sterkum félags-
samtökum.
Þá var rætt um aðstoðarhéraös-
læknisembættin. Lýstu fundar-
menn ánægju sinni yfir stofnun
þeirra, enda væru þau i aðalatrið-
um í samræmi við samþykkc
Læknafélags Vestfjarða frá siö-
asta fundi.
Hinsvegar voru fundarmenn á
einu máli um það, að þvingunar-
ráðstafanir þær, sem samþykktar
heföu veriö til að tryggja' fámenn-
um héruðum lækna, væru í fyllsta
máta óviöurkvæmilegar. Leiðin,
sem átti að fara, var að hækka
launin, sem eru allt of lág. Hér er
lika um að ræða ráðstöfun, sem
aðeins vekur mótþróa. á sér ekk-
crt hliðstætt dæmi, enda hefir eng-
inn sótt um hin nýju embætti, ald-
rei hafa fleiri læknishéruð verið
læknislaus en horfur eru á að veröi
i sumar, og nú fást engir lækna-
stúdentar til aðstoðar læknum yfir
sumartímann, hvaö áöur hefir ])ó
mjög tíökast.
Á hinn hóginn litu fundarmenn
þannig á, aö ef þetta ætti að heita
námskvöð, ætti hún aö koma á
námstíma læknastúdenta i seinni
hluta, það væri samsvarandi spít-
alagöngukvööum stúdenta. Þar