Læknablaðið - 15.10.1947, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
83
Þetta var rétt og satt, en um
mánaðamótin höfðu enn 10
taugveikissjúklingar bætzt
við.
Ég var búinn að stunda lækn-
ingar hér i bænum i rúmt ár
og hafði ég öðru hverju séð
taugaveikissjúkling hér og hvar
á stangli, en aldrei hafði ég séð
þá hnappast svona nlður.
Fannst mér þetta líkast því,
sem kom fyrir á námsárum
mínum á læknaskólanum, er 8
eða 10 manns veiktust af tauga-
veiki vestur á Selstúnum, var
þar brunnliola i túninu og lét
Guðmundur Björnsson, þá hér-
aðslæknir, loka lienni, og tók
þá fvrir veikina.
Núna bar mest á veikinni i
hverfinu frá Lindargötu upp
á Laugaveg, milli Smiðjustígs
og Barónsstígs, og fór hún aldr-
ei út fyrir það svæði.
í Bjarnaborg veiktist enginn.
Þar hjuggu um hundrað
manns, og ekki meiri þrifnað-
ur þar en almennt gerðist. Var
það harla kynlegt, ef smitið var
að sækja í jarðveginn hér og
hvar. En skýringin var sú, að
i portinu að húsabaki var
brunnur með dælu, sem vand-
lega var gengið frá og Bjarni
heitinn trésmiður hafði af for-
sjálni látið grafa, þegar hann
hyggði Bjarnaborg. Þangað
sóttu allir húsbúar vatn sitt.
Ég spurðist nú fyrir hiá öll-
um taugaveikissjúklingum, sem
ég stundaði, i hvaða vatnsból
valn væri sótt til heimilisins,
og kom í ljós, að alls staðar var
vatnið sótt í Móakotslind. Einn
sjúklingur var samt á Baróns-
stíg og var á því heimili vatn
sótt í Barónspóstinn, en við
nánari athugun kom í ljós, að
hann hafði skörnmu áður borð-
að á heimili á Lindargötu, sem
sótti vatn í Móakotslind.
Fór ég nú enn og náði tali
af landlækni og héraðslækni,
en þeir sátu við sinn keip. Varð
'ég þvi að fa i helur á slúfana
og fór nú í hvert það hús i
hverfinu, er taugaveiki var i,
og spurðist betur fyrir um
vatnsból. Kom enn i ljós það
sama, því að undanteknum
þrcmur heimilum við Laugaveg
og' einu við Grettisötu, sóttu öll
smituðu heimilin vatn í Móa-
kotslindina.
Að þessu loknu gerði ég þeg-
ar í stað kort yfir svæðið, er
sóttin gekk um. og morkti þar
heimili þau, er veikin va'' á og
sjúklingafjölda á hverju lieim-
ili. Merkti ég heimilin á mis-
munandi liátt á kcrtinu, eftir
því þvort þau sóltu vatn í Móa-
kotslind, Baróns])óst eða önn-
ur vatnsból.
Sýndi ég nú landlækni og
héraðslækni kortið, og tjáði nú
ekki í móti að mæla. Var þá
Móakotslind lokað hægt og
hljóðalaust þann 16. des. 1906.
Alls veiktust i nóv. 29, i des-
ember 47, i jan. 1907 13, i febrú-
ar 8 og marz 1; óvíst er, hvort