Læknablaðið - 01.06.1948, Page 35

L Æ K N A B L A Ð I Ð
43

og fremst liafa Oddfellowar,
bæði danskir og íslenzkir, látið
sér mjög annt um hann og hafa
margt stórvel til hans gjört og
þar að auki hafa margir ein-
staklingar og félög þráfaldlega
sýnt honum mikla velvild og
umhugsunarsemi, bæði með
peningagjöfum og öðru, sem
verða mátti sjúklingunum til
gagns og ánægju, svo sem
skemm tunum, bóka g j öf um,
jólaglaðning o. fl.
Hver hefur þá árangurinn
orðið af starfi holdsveikraspítal-
ans í þessi fimmtíu ár? Því er í
rauninni hezt svarað með tölum
þeim, sem áður voru nefndar.
Um það leyti sem spítalinn tók
til starfa, voru um 200 holds-
veikir menn á landinu, af 80000
íbúum, en nú eru þeir 9 af
135000 íbúum. Það er auðvitað
ómögulegt að segja um það,
hvernig ástatt væri i þessu efni,
ef spítalinn hefði ekki verið til
og víst má ætla, að hreytingar
hefðu orðið til bóta á þessu
sviði heilbrigðismálanna, ekki
síður en öðrum, — shr. t. d.
sullaveikina og geiturnar, —
því svo miklum stakkaskiptum
hefur land vort tekið á þessari
öld, að það þekkist nú nálega
okki fvrir sama land og það
var um aldamótin, að því er
snertir húsakynni, hreinlæti og
hollustu í lifnaðarháttum yfir-
leitt. En hvernig sem þetta
kynni að hafa farið, þá er aug-
ljóst að holdsveikraspítalinn
hefur unnið það starf, sem hon-
um var ætlað að vinna. Holds-
veikir menn hafa verið ein-
angraðir og sýkingarhætta sú,
sem af þeim stafaði út um
hyggðir landsins, hefur minnk-
að að sama skapi. Og ekki er
það síður mikils vert, að æfi-
kjör þeirra sjúklinga, sem á
spítalann hafa komið, hafa orð-
ið allt önnur, en þau hefðu ann-
ars orðið. Og þótt þeir bæru
sjúkdóm sinn til æfiloka, hafa
margir þeirra náð hárri elli, við
þolanlega heilsu. ])
Það átti að verða markmið
spítalans, að útrýma holdsveik-
inni úr landinu fyrr eða síðar
og nú, eftir fyrstu fimmtíu ár-
in, eru öll líkindi á því, að því
marki verði hráðlega náð.
1) Árið 1900 kom 41 árs {íamall
maður á spitalann í Laugarnesi og
var ])á talinn liafa verið holdsveik-
ur i þrjátíu ár (siðan 1870). Þessi
sjúklingur var á spitalanum það scm
eftir var æfinnar. Hann dó 1945, 8(5
ára gamall og hafði þá verið liolds-
veikur í 75 ár. Hann taldi það lan
sitt að liafa komizt á Laugarnes.