Læknablaðið - 01.03.1952, Blaðsíða 14

106
LÆKNABLAÐIÐ
mánuði óbreyttur, lieldur dauglegri.
Frá þvi í apríl í sveit hjá skyld-
fólki, unnið við landbúnaðarstörf, og
komið sér vel. Kom til Reykjavíkur
fyrir 3 vikum, bar ekki á neinu
sjúklegu og skipti sér ekkert af fyrri
lieitmey sinni, sem hann var vanur
að ofsækja. Dvaldi aðeins viku í
Reykjavík, og fór aftur í sveit til
skyldfólks síns.
Árangur: Betri.
J. A. 32 ára, ókv. stúdent.
Arfhneigð: bróðir geðveikur (scli-
zophrenia) á Kleppi. Sjúklingurinn
geðveikur i 12 ár, byrjaði, er hann
var í 6. bekk Menntaskólans, með
vanliðakennd, einkum í höfði, varð
meir og meir innibirgður, mann-
fælinn og sljór, öðru hvoru autistisk-
kataton sjúkdómsmynd, talsvert til-
finningasljór i seinni tið. Síðustu
árin dyspeptisk einkcnni (upp-
sala). Batnaði þetta ekki við lyf-
læknismeðferð. Sjúklingurinn var
að lokum orðinn grindhoraður og
svo máttfarinn, að líf lians var í
liættu. Reynt liafði verið raflost
tvisvar og með nokkrum árangri,
en batinn hélzt stutt.
Sjúkdómur: Scliizophrenia.
Lobotomia 11/6. 1949.
Eftirrannsókn 5. des. 1951: Óþæg-
indi í höfði horfin, lnigsanagangur-
inn greiðari, öll líðan miklu betri.
Sjúklingurinn er óþvingaðri og eðli-
legri í háttum sinum, svefn góður,
engin likamsþreyta, dyspeptisk ein-
kenni ekki horfin, en minni. Ilolda-
far gott, útlit liraustlegt. Vinnur
ekki, og virðist ekki hafa álniga fyr-
ir vinnu.
Árangur: Betri.
S. B. 33 ára kona, gift sjómanni.
Ekki vitað um geðveiki í skyld-
mennum.
Sjúkdómurinn byrjaði fyrir 8 ár-
um, eftir barnsburð, með ranghug-
myndum, ofsóknarhugmyndum, sém
beindust gegn ákveðnu fólki og þó
einkum gegn nábúum. Stundum of-
heyrn, heyrði fólk tala inni í sér,
stöku sinnum æst og beitti þá of-
beldi, ekki greinilega þunglynd, en
stundum leið. Virtist heldur dauf-
gerð og tilfinningasljó.
Sjúkdómur: Schizophrenia (senni-
lega dementia paranoides).
Raflost reynt, en án árangurs.
Lobotomia 11/6 1949.
Eftirrannsókn 15/11 1951. Ástand-
ið í heild miklu betra, ofsóknarhug-
myndir horfnar, er liress í skapi og
finnst henni líðanin betri. Sér að
öllu um heimilið (gerði það áður),
svefn góður. Er nú barnshafandi i
þriðja sinn, finnst heldur miður, en
tekur ekki fóstureyðingu í mál af
siðferðilegum ástæðum.
Árangur: Miklu betri.
B. A. 72 ára kona, gift lögreglu-
þjóni.
Arfhneigð: Þunglyndi í nákomn-
um ættingjum.
Sjúklingurinn þunglynd á köflum
síðan 1918. Síðustu 8 árin stöðugt
þunglyndi með kvíða, eirðarleysi.
óróa, bölsýni, angist og kveinstöf-
um, gat aldrei verið ein, algerlega
óvinnufær, svefninn lítill. Raflost
ekki reynt vegna hækkaðs blóðþrýst-
ings.
Sjúkdómur: Depressio mentis
chronica (melancholia). Hyper-
tensio arterialis.
Lobotomia: 21/10. 1949.
Eftirrannsókn: 19/11. 1951. Líðan
strax betri eftir aðgerð, fótavist allan
daginn, unnið að matreiðslu og við
létt heimilisstörf, laus við liræðslu
og kvíða, getur verið ein, svefn góð-
ur. í viðtali (19. nóv. ’51) liress í
bragði, eðlilega ræðin, lætur vel af
liðan sinni. Minni gott, útlit haust-
legt og unglegra en áður. Maðurinn