Læknablaðið - 01.03.1952, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
107
telur hana líka þvi, sem liún var,
áður en lnin veiktist fyrir 10 árum.
Árangur: Miklu betri.
J. A. G. 62 ára, óg. garðyrkjukona.
Ekki vitað um geðveiki í skyld-
mennum.
Sjúklingurinn hefir verið þung-
lynd síðustu 30 árin: lífsleiði, kviði,
og bölsýni. Með köflum hefir sjúk-
dómurinn verið léttari, en aldrei al-
veg laus við þunglyndi. Hefir þrátt
fyrir sjúkdóminn starfað að jafnaði.
Raflost tvisvar reynt, en án árang-
urs. Sjúkdómur: Depressio mentis
(melanchotia).
Lobotomia 31/5. 1950.
Eftirrannsókn 10/12.1951. Eftir að-
gerð sljó, en ástandið fór jafnt en
hægt batnandi, lá rúman mán. á St.
Jósefsspítala eftir aðg., var síðan á
Elliheimilinu Grund í 3 mánuði, fór
heim 4 mán. eftir aðgerð, var þá
alveg lalis við þunglyndi, svefninn
allgóður, svefninn Iagaðist brátt al-
veg' og 10. des. ’51 upplýsir lnin,
að líðan sé ágæt, svefn góður, engin
þreyta. Hún er eðlileg í viðmóti,
skýr í hugsun og tali, ekki sljó,
minnið virðist gott. Vinnur lieimil-
isstörf.
Árangur: Miklu betri.
S. G. 66 ára kona, gift verkamanni.
Arfhneigð: Psykosis maniodepr. í
móðurætt ,systir maniodepressiv, 2
synir móðursystur haft psykosis
maniodepressiva.
Sjúklingurinn verið þunglynd í
fjölda mörg ár: kviði, bölsýni, eirð-
arleysi og svefnleysi. Auk þess
Spondylarthrosis deformans col-
umnae með kyfosis m. gr., verkir í
öllu baki í sambandi við þann sjúk-
dóm. Raflost reynt, en árangurslaust.
Sjúkdómur: Depressio mentis
chronica (melancholia), Spondylar-
throsis columnae.
Lobotomia 31/5. 1950.
Eftirrannsókn 4/12. 1951. Dvaldi 1
ár eftir aðgerð á Ellih. Grund. Náði
sér fljótt, ber lítt á sljóleika, var ró-
leg hæglát og sérlega góð í um-
gengni, en frekar athafnalítil, en
umbeðin fús að rétta öðrum hjálp-
arhönd. Þunglyndiseinkennin horf-
in að mestu, en treysti sér ekki heim
fyrr en 1 ári eftir aðgerð. Við eftir-
rannsókn 4/12 ’51: Býr með manni
sínum í góðri íbúð, fótavist að fullu,
fer lítið út, annast heimilisstörf, en
fær hádegismat sendan heim, frá
veitingahúsi, og hafði svo verið áður
en hún veiktist. Hún lætur vel af
liðan sinni, enginn kvíði eða böl-
sýni, er glöð og ánægð, vingjarnleg
í viðtali, svarar skýrt og skihnerki-
lega spurningum, minnið gott.
Kvartar ekki að fyrra bragði um
bakverk, en aðspurð viðurkennir
hún að hafa verk í baki. Útlit hraust-
legt, fitnað.
Árangur: Miklu betri.
M. S. 29 ára, óg. kona.
Verið geðveik í 15 ár, greinileg
schizophrenia. sljó, autistisk, til-
finningasljó, óróleg með köflum, og
þá hávær og hneigð til ofbeldis.
Sjúkdónmr: Schizoplirenia (hebe-
phrenia).
Lobotomia 15/6. 1950.
Eftirrannsókn í nóv. 1951. Róleg
siðan hún var skorin upp, en er sljó
og rúmliggjandi og innibyrgð, talar
mjög lítið.
Árangur: Óbreytt að mestu.
I. S. 22 ára, fyrrv afgreiðslustúlka.
Sjúkdómurinn byrjaði fyrir rúml.
4 árum, með atypiskri exaltatio, en
tók smám saman á sig mynd scliizo-
phrenia, sjúkl. varð sljó, autistisk,
sundurlaus í tali, tilfinningasljó.
Oðru hvoru óróaköst (excitationes).
Raflost reynt, fyrst fyrir 3 árum,
með allgóðum árangri, en batinn
hélzt stutt (3 mán.), aftur reynt raf-
lost, en án árangurs.