Læknablaðið - 01.03.1952, Blaðsíða 16

108
LÆKNABLAÐIÐ
Sjúkdómur: Schizophrenia (hebe-
phrenia).
Lobotomia 20/2. 1951.
Eftirrannsókn 10/10. ’51. Lagaðist
fyrst mikið eftir aðgerð, var róleg,
glöð og ánægð, svefn góður, ofur-
lítið sljó og vottaði fyrir autismus
og hélzt þetta 4 mánuði ,en þá byrj-
aði hún að flakka um, varð sljórri og
kjánaleg (fatuið) i látbragði, var
ckki æst og vann lítið eitt við hús-
störf.
Árangur: Betri.
P. K. 24 ára, ókv. verkamaður.
Skömmu eftir fæðingu kíkhðsti,
fékk krampaköst. Alla tíð órólegur,
veiklaður og æstur á geðsmunum,
gekk í svefni sem barn. Þegar í
bernsku bar á óknyttum og hnupli og
slæpingsliætti, ráðstafað af barna-
verndarnefnd, sendur í sveit, en allt
kom fyrir ekki, drakk og svailaði.
Sendur á Litla-Hraun og síðar á
Kleppsspítalann, en var stuttan tíma
á hvorum stað.
Amfetamin-neyzla undanfarið. Á
heimili: æstur, illur og sýndi af sér
ofbeldi á köflum.
Sjúkdómur: Psykopathia. Ence-
phalit. seqv. (e. pertuss.).
Lobotomia 26/2. 1951.
Eftirrannsókn: 24/11. 1951. Á
Landakotsspitala 10 daga, síðan 1
mán. á Elliheimilinu Grund. Var
fyrsta mán. eftir aðgerð rólegur,
hæglátur og dálítið sinnulítill, lét
vel yfir liðan sinni. Rúmum mánuði
eftir aðgerð, byrjaði liann að vinna,
fyrst bæjarvinnu, og að dómi verk-
stjóra betri afköst, en fyrir aðgerð,
siðan á botnvörpung, þar til fyrir
mánuði, fékk ekki atvinnu lengur,
en hefir sýnt áhuga á að leita sér
atvinnu.
Áfengisneyzla minni en áður, ró-
tegur og góður í umgengni, bæði á
heimili og utan. Ekki amfetamin-
neyzta svo vitað sé, engin lögbrot.
Svefn eðlilegur. Útlit hraustlegt, en
æstur og illur við vín, eins og áður.
Árangur: Miklu betri.
K. J. B. 29 ára, óg. verkakona.
Að eðlisfari heldur örgeðja.
Sjúkd. byrjaði fyrir tæpum 2 ár-
um með afbrigðilegri (atypiskri)
exaltatio. Raflost gaf góðan árangur
í bili, en bati hélzt aðeins 11/2 viku,
raflost reynt aftur, en án árangurs.
Sjúkl. varð smám saman sljó, autist-
isk, tilfinningasljó, sundurlaus í tali,
óþrifin og oft mjög óróleg og æst,
varð að vera í einangrun marga
mánuði.
Sjúkdómur: Schizoplirenia (he-
bephrenia).
Lobotomia 7/3. 1951.
Eftirrannsókn 10/12. 1951. Varð
strax róleg eftir aðgerð og alleðli-
leg í tali, auk þess hreinleg, lagað-
ist smám saman, ekki sljó, byrjaði
brátt að vinna (handavinnu). Unnið
stöðugt og fullkomna vinnu síðan 1.
ágúst, fyrst sem ráðskona, og síðar
i vist. Svefn góður, líkamleg líðan
góð. Eðlileg í viðmóti og viðtali, er
róleg, en ekki sljó. Minnið gott. Er
þakklát bæði læknum og hjúkrun-
arfólki, sem hafa stundað liana.
Árangur: Miklu betri.
S. S. 44 ára. ókv. vinnumaður.
Arfhneigð: i báðum ættum þung-
lyndi.
Sjúklingurinn viðkvæmur, grát-
gjarn og erfiður sem barn. Frá 14
ára aldri haft tíða en stutta þung-
lyndiskafla, stundum oft á ári.
Síðustu 2 ár (upp úr þunglyndis-
kafla) fékk hann mani, sem endaði
i rugli (confusio), var hann þá nærri
orðinn manni að bana. Raflost þá
reynt, góður bati í 9 mán., þá þung-
iyndi, mania og rugl, raflost reynt,
gaf árangur, en aðeins í bili, versn-
aði brátt aftur, komið að Arnarholti
1/12. 50. Lagaðist smám saman,