Læknablaðið - 15.06.1952, Síða 11

LÆKNABLAÐIÐ
151
Loks var sett þétt tróð með
grisjum og vissi konan ekkert
af sér fyrr en góðri stundu á
eftir, en vaknaði þá fljótt og
fullkomlega, án nokkurra ó-
þæginda.
Mér virðist allt annað að
vinna við fæðingar eftir að við
fengum þessa svæfingu, og
sama gildir um bæði ljósmæð-
ur og lækna. Ljósmæðurnar
eru mikið að spyrja um, hvort
þær geti ekki fengið að hafa
þessar svæfingar með sér, en
ekki hefir það leyfi fengizt
ennþá, enda er sjálfsagt að úti-
loka allar liugsanlegar liættur,
áður en ljósmæður fengju að
fara með dejTfingalyf á eigin
spýtur. Eins og áður var getið,
þá liafa ljósmæður í Englandi
fengið leyfi til þess að hafa og
gefa glaðloft-devfingar, en enn-
þá hafa þær ekki fengið leyfi
lil þess að gefa Trilene-svæf-
ingu upp á eigin spýtur. Þau
svæfingatæki, sem reynd hafa
verið af Medical Research
Council í Englandi, eru enn
ekki talin fullkomlega örugg.
Annars hafa Ijósmæður i Eng-
iandi, frá því í apríl 1950 mátt
hafa pethidin til eigin umráða.
Nú þegar hefir allmikið ver-
ið ritað um Trilene-devfingar,
og þeir, sem hafa reynslu af
glaðlofti við fæðingar, telja
Trilene alveg eins mikils virði
til þess að deyfa. Trilene er tal-
ið heldur óþægilegra að anda að
sér, en nauðsynleg svæfingar-
tæki eru handhæg í meðförum
og ódýr. Ekki er talið rétt að
gefa Trilene-deyfingu lengur
en tvær til þrjár klukkustundir.
Ef það er hrúkað lengi og í
sterkum hlöndum, minnkar
eithvað samdráttarhæfileiki
legsins. Það má nota önnur
deyfingarlyf og gefa fullkomn-
ar svæfingar samtímis með
öðrum lyfjum alveg eins og
með glaðlofti. Börnin virðast
ekki verða fyrir neinum óþæg-
indum af trilene, og fóstur-
hljóð haldast óbreytt.
Fr« lœhnutn
HeilbrigðismálaráSuneytið heí'ir
liinn 3. júní 1952 gefið út leyfisbréf
handa Oddi Ólafssyni (Oddssonar),
lækni, til þess að mega starfa sem
sérfræðingur í barnasjúkdómum.
Samkvæmt heimild í lögum nr. 52
frá 1942 hefir heilbrigðismálaráðu-
neytið staðfest ráðningu eftirtalinna
cand. med., sem aðstoðarlækna hér-
aðslækna, þangað til örðuvísi verður
ákveðið:
Guðm. Helgi Þórðarson, í Egils-
staðahéraði frá 1. júní 1952. Eggert
Ó. Jóhannsson, i Ólafsvíkurhéraði
frá 1. júní 1952 (í veikindaforföllum
Arngríms Björnssonar, héraðslækn-
is). Karl Maríusson, í Patreksfjarð-
arhéraði frá 1. júní 1952. Óiafur
Björnsson, í Eyrarbakkahéraði frá
8. júní 1952.