Læknablaðið - 15.06.1952, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
149
á öndunina og tachypnoea er
mjög algeng, grunn og allt upp
í 50 á mínútu þegar deyfing er
orðin fullkomin. Ef svo mikið
kveður að þessu, verður að
hætta við deyfinguna. í ein-
staka tilfellum getur þó orðið
nær fullkomin stöðvun á önd-
un, án þess að um nokkra tac-
hycardia hafi verið að ræða, og
verður þá einnig að hætta svæf-
ingunni. Ef öndunin verður
mjög ör, svo að liætta verði að
gefa svæfinguna, er það oft að
deyfingin heldur áfram góða
stund. Það verður nær engin
erting á slímhúð öndunarfær-
anna, og ekki heldur aukið
munnvatnsrennsli eða slím.
Styrkleikinn, sem brúkaður
er við svæfingu, er 0.65% i and-
rúmslofti. Fyrstu áhrif Tri-
lene á lieilann er analgesi
og siðan meðvitundarleysi, sem
þó líður fljótt úr aftur ef litið
magn hefir verið gefið. Það
kemur dofatilfinning i andlit,
hársvörð og stundum i útlimi,
og stundum svimi. Vitað er, að
stundum kemur fyrir slöppun
á heilataugum, en það er ekki
talið hafa átt sér stað, nema ef
brúkað er óhreint trichlorethy-
lene, eins ef efnið kemst i sam-
band við kalksambönd, og or-
sakast þá þessi taugaslöppun
af dichloracethylene. Tri-
lene herst gegnum slímliúð
öndunarfæranna, eða um 72%
af loftblöndunni. Meginið af
efninu herst aftur úr líkaman-
um gegnum lungun með útönd-
un, og aðeins lítill hluti gegn-
um nýrun sem acid. trichlor-
aceticum. Það berst fljótt út úr
líkamanum eftir fljóta og
sterka gjöf, en seint ef það hef-
ir verið gefið lengi og áfram-
haldandi.
Trichloraethylene likist
chloroformi að áhrifum, en er
þó ekki eins sterkt og eitrað,
og er bilið milli deyðandi
skammts og deyfingaráhrifa
miklu lengra. Þrátt fyrir margt
sameiginlegt við chloroform,
þá er hverfandi litil hætta á
lifrarskemmdum, og telja fram
leiðendur Trilene’ s enga
sönnun hafa verið leidda að
því, að slíkt hafi átt sér stað.
Á samanburði við æther hafa
verið færðar sönnur á að lifrar-
skemmdir eru minni, enda
jafna sig alveg eftir bæði þessi
iyf-
Ef Trilene er vel gefið, þá
jafnar sjúklingurinn sig full-
komlega eftir nokkrar mínútur
og nær alveg sínum mætti, þó
komið geti fyrir smávegis svimi
og rugl. Höfuðverkur, ógleði
og uppköst eru mjög sjaldgæf,
og höfum við aldrei rekizt á
þrálát tilfelli. Lungnakvillar
virðast ekkert versna, og við
höfum ekki tekið eftir neinum
fylgikvillum í lungum. Það get-
ur komið fyrir smávegis al-
huminuria og acetonuria, sem
þá hverfur fljótt aftur. Anal-
gesia, þ. e. fullkomið tilfinn-