Læknablaðið - 01.02.1955, Blaðsíða 12

4
LÆKNABLAÐIÐ
dánartalan reyndist vera 23,9
af hundraði. Enda þótt ýmsar
minni sjúkraskrár greini frá
miklu lægri dánartöluin eftir
skurðaðgerð og dauðsföllum
fari æ fækkandi hin síðari ár
eftir uppskurði, virðisl meðal-
dánartalan þó enn allhá, senni-
lega ekki undir 5—10 af liundr-
aði, ef um stóra statistik er að
ræða.
Nýjasta statistik er ég hefi rek-
ið mig á er frá Sviss og nær vfir
tímabilið frá 1941—1952, þar
sem P. Huberlin skýrir frá af-
drifum 323 perforationssjúkl-
inga, er komu í Ziirieh Clinic
á þessu tímabili. 308 þessara
sjúkl. voru skornir upp. Á 215
var gjörð resection og af þeim
dóu aðeins 10 (4.67%), á 92 var
gjörð einföld sutur ulceris, en
af þeim dóu 30 (32,6%). 11
voru svo aðframkomnir, að
þeir vorulæknaðir conservativt
og dóu 7 (63%) en á 5 upp-
götvaðist sjúkdómurinn fyrst
við krufningu. Hér er því dán-
artalan eftir uppskurð um 13
af hundraði en alls deyja rúml.
16 af hundraði þessara 323
sjúkl.
í áðurnefndri Lhl.-grein
komst ég svo að orði um úl-
komuna hér á landi 1949: Ekki
mun fjarri sanni að um 100 til-
felli af ulcus pept. perforatum
liafi verið opereruð á öllum
sjúkrahúsum landsins á tíma-
bilinu frá 1923—1948. Hefir
mér talizt svo til að meðaldán-
artala eftir aðgerð á um 87
þessara tilfella, er ég hefi getað
fengið upplýsnigar um, fari
ekki fram úr 13 af hundraði og
má það teljast mjög góður
árangur miðað við svo mörg
ár aftur í tímann.
Þegar árangur nútíma lyf-
læknismeðferðar, eins og henni
var lýst, er borinn saman við
árangur af uppskurði, virðist
því útkoman af lyflæknismeð-
ferðinni sízt í óhag.
Að vísu er allur samanburð-
ur eða mat i þeim efnum erfitt
og villandi, því margt kemur
þar til greina. Sumir hafa reynt
lyfla'knismeðferð á hópi sjúkl.
i röð, aðrir aðeins í völdum til-
fellum. Sumir taka með í
reikninginn sjúklinga, er koma
in extremis og aðrir undan-
skilja þá og hefir það auðvit-
að mikil áhrif á útkomuna.
Hins vegar hlýtur útkoman lijá
skurðsjúklingum að velta mik-
ið á því, hversu hlédrægir
læknarnir eru eða djarfir, þeg-
ar dæma á um hæfni sjúklings
lil að þola uppskurð o. s. frv.
Því er ekki að neila, að enn
virðast dauðsföll eftir upp-
skurði á sprungnum sárum all-
mörg og því ekki úr liáum sessi
að detta, og þó koma þar ekki
öll kurl til grafar. Þar við bæt-
ast in extremis-tilfellin og þeir
sem deyja úr perforation undir
skökku sjúkdómsheiti og upp-
götvast fvrst á sectionsborðinu.
Frederic Taylor vill kalla þau